H Άντζελα Μπρούσκου μιλάει στην ATHENS VOICE για την παράσταση «Reality» που σκηνοθετεί στο φουαγέ του Παλλάς
Εμπνευσμένη από την πραγματικότητα έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται στα ΜΜΕ, η παράσταση “Reality” λειτουργεί αποσπασματικά σε μορφή επεισοδίων, με εικόνες, δράσεις, μουσική, συνεντεύξεις από τον κόσμο της show-biz, της μόδας, των περιοδικών life style, των reality shows, ψυχανάλυση, με άξονα και κέντρο τον άνθρωπο και το εγώ του. Έτσι, το φουαγέ του Παλλάς μεταμορφώνεται σ’ ένα χώρο επιθυμίας και προσδοκίας, όπου τα πρόσωπα πιστεύουν ότι θα εκπληρωθούν τα πιο παράλογα όνειρά τους.
Τι σημαίνει για σας ριάλιτι;
Είναι η πραγματικότητα που ορίζουμε εμείς ως αληθινή και αποφασίζουμε να τη ζήσουμε εξιδανικεύοντας τον εαυτό μας και τα πράγματα.
Τι θέλετε να πείτε δείχνοντας και σχολιάζοντας ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της κοινωνίας; Ή μήπως αυτό το κομμάτι είναι μεγαλύτερο;
Ζούμε όλοι σε μια εποχή που δίνει αξία στη φαντασίωση και την εικόνα. Η ευτυχία μας εξαρτάται συχνά από τον κόσμο της διαφήμισης. Βλέπουμε όλοι το ίδιο όνειρο και κυνηγάμε χαμένους θησαυρούς.
Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι μεγαλύτερες αυταπάτες των ανθρώπων γύρω σας σήμερα;
H γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας και η διασημότητα.
Πώς τα σκουπίδια της εποχής μπορούν να κάνουν ένα έργο τέχνης σήμερα;
Γιατί μέσα στον κάδο της ανθρώπινης δυστυχίας ανακυκλώνονται συνήθως τα πιο άχρηστα και φτηνά υλικά. Η τέχνη τα κάνει μοναδικά αποκαλύπτοντας την αλήθεια τους.
Απέναντι στους κανόνες που επιβάλλονται από την κοινωνία υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πρόταση ή παίζουμε απλώς το ρόλο των παθητικών παρατηρητών;
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Θα προτιμούσα να υπάρχουν πιο δραστικές λύσεις. Νιώθω ότι έχουμε πειστεί πως τα πράγματα είναι καταδικασμένα στη μοίρα τους κι αυτό μας κάνει συχνά παθητικούς.
Αυτοί που παίζουν σε κάθε ριάλιτι της καθημερινότητας, πόση επίγνωση έχουν του αν είναι αλήθεια ή ψέμα;
Δεν υπάρχει επίγνωση, γιατί δεν υπάρχει πραγματική εμπειρία αυτού που ζούμε. Είμαστε παγιδευμένοι μέσα στο φαύλο κύκλο του ανικανοποίητου.
14°
