Στο μέιλ μου και στο fb καταφθάνουν καθημερινά δεκάδες link για να ακούσω και να κατεβάσω καινούργια άλμπουμ συγκροτημάτων. Είναι τέτοια η ποσότητα που χάνω το λογαριασμό και τον έλεγχο. Ζω με το άγχος ότι κάποιους αδικώ, κάποιους ξεχνάω, κάτι μου ξεφεύγει. Δεν είναι μόνο τα συγκροτήματα που διαχειρίζονται από μόνα τους το υλικό τους, αλλά και οι εταιρείες δίσκων που αντί για ένα cd, στέλνουν πια ένα link.
Το κόστος, η ευκολία, η αμεσότητα έχουν κάνει το downloading το «άγιο δισκοπότηρο» της μουσικής ενημέρωσης. Περνάω αρκετές ώρες κατεβάζοντας καινούργια μουσική. Μια εύκολη αλλά προβληματική λύση της νέας εποχής. Έχει δίκιο ο Neil Young (και δεν είναι ο μόνος) που ουρλιάζει πως το mp3 σκοτώνει τη μουσική. Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκίνησε την προσπάθεια με το Pono, συγκεντρώνοντας χρήματα μέσω διαδικτύου, ώστε να δημιουργήσει μια μουσική βιβλιοθήκη αλλά και ένα φορητό music player που να παίζει σε υψηλή ανάλυση. Και η Sony κυκλοφόρησε ένα «ψηφιακό Walkman» που κάνει το ίδιο. Από το ουσιαστικό ενδιαφέρον για την υψηλή πιστότητα έχουμε περάσει στην ευκολία και την προχειρότητα του συμπιεσμένου ήχου, στην αποδοχή ότι θα ακούμε ένα άλμπουμ στο περίπου, θα παίρνουμε μια γεύση αλλά θα χάνουμε την ουσία, τις λεπτομέρειες, τη λεπτοδουλειά, τις αποχρώσεις, την ευκρίνεια και την καθαρότητα των οργάνων, τον κόπο και το μόχθο των δημιουργών. Κι αυτό είναι άδικο για τις εταιρείες, για τα γκρουπ, για τους ακροατές, για τη μουσική.
Κατεβάζω και ακούω τα ολόφρεσκα άλμπουμ ή EP νέων ελληνικών συγκροτημάτων και δεν αισθάνομαι σίγουρος ότι έχω ακούσει σωστά, ότι έχω μια ολοκληρωμένη άποψη, ότι δεν κάνω λάθος ή δεν αδικώ κάποιους. Έστω κι έτσι, διαπιστώνω για μια ακόμη φορά το πόσο άνετα τα καινούργια ελληνικά συγκροτήματα ξεπερνάνε το μέσο όρο και κάνουν κάτι που, ακόμη κι αν δεν είναι σπουδαίο, δεν είναι και αδιάφορο. Έστω και μ’ αυτό τον κουτσουρεμένο, μπουκωμένο, συμπιεσμένο και παραμορφωμένο ήχο διαπιστώνω πως κάτι συμβαίνει εδώ και είναι καλό, ακόμη κι όταν δεν είναι κάτι σπουδαίο και ιδιαίτερο...
Οι 7 Odds - People Wanna See EP
Γκαραζοψυχεδέλεια καλοφτιαγμένη, δουλεμένη και συνεπής ως προς τις αναφορές της, καθώς ο ρετρό χαρακτήρας και οι επιρροές από τους Sonics ως τους Last Drive και από τον Hendrix ως τους Goat (που διασκευάζουν σ’ ένα τραγούδι με τη συμμετοχή της θρυλικής Εύης Χασαπίδη) διατρέχουν όλη τους τη δουλειά.
The Cave Children - Quasiland
Ωραίες ατμόσφαιρες, γλυκόπικρη στιχουργία για τα ζόρια των νέων ανθρώπων στην παρούσα φάση, dream pop και ψυχεδέλεια, αναφορές στο garage, ένα συγκροτημένο σύνολο με δυνατότητες.
Puta Volkano - The Sun
Το Σιάτλ ζει… Όμως οι Puta Volkano δεν είναι κολλημένοι, καθώς εκτός από τις grunge αναφορές υπάρχει υλικό από stoner αλλά και post-rock, γυναικεία φωνητικά και πολλή ενέργεια.
Solarmonkeys - Payblack
Αποτελεσματικό, τυπικό, βασικό και «πολιτικά ορθό» old fashion rock με blues αναφορές. Το κάνουν σωστά και με μεράκι.
Hemo - Music for Airports EP
Τίτλος με βαριά σημειολογία (ποιος να τα βάλει με τον Brian Eno;) για ένα υλικό με συνηθισμένη και αβαθή pop electronica.
13°
