The Dionysians: Διονυσιακό γκαράζ για αιώνιους εφήβους

Αγαπώ ιδιαίτερα όλη εκείνη τη σκηνή του γκαράζ των early sixties και ειδικά μπάντες όπως οι Sonics, οι Music Machine και οι Trashmen. Μεγαλώνοντας στις αρχές της δεκαετίας του 1970, πριν ακόμη καν ακούσω το όνομα των Sonics, ήξερα ήδη καλά τους Forminx, τους Charms, τους Idols και τους Sounds. H αναβίωση της σκηνής του γκαράζ στη δεκαετία του ’80 με βρήκε έτοιμο: Chesterfield Kings, Cynics, Fuzztones (φυσικά), Creeps, συγκροτήματα που έπαιξαν και που συνεχίζουν να παίζουν συχνά στο πικ απ μου. Στην Ελλάδα, οι Last Drive στάθηκαν η σημαντικότερη μπάντα του είδους –αν και δεν εντάσσονται αποκλειστικά στο είδος αυτό–, υπήρξαν όμως κι άλλα σημαντικά συγκροτήματα: οι Sound Explosion, οι The Yesterday’s Thoughts, οι Frantic V είναι μερικά μόνο από αυτά.

Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν άκουσα τα δύο πρώτα απίθανα τραγούδια των The Dionysians, τα «Αφερέγγυα φιλιά» και «Ηλεκτρισμένα Beach Bar», αφενός γιατί εδώ και καιρό, ο ήχος αυτός δεν είναι στη μόδα και αφετέρου, επειδή τραγουδούν στα ελληνικά. Τα δύο αυτά τραγούδια παίχτηκαν τρελά το καλοκαίρι στις «Σημειώσεις Ενός Μονομανούς» στο Kosmos, με την μπάντα να μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Sonics και Sounds, συνδυασμός καταπληκτικός. Τα δύο μέλη της μπάντας, ο Κώστας Μηλιαράς (Polaroid Buffalo Club, Solo) και ο Γιώργος Παπακώστας (Coral Fuzz, Polaroid Buffalo Club, The Acid Visions) έχουν ήδη τη δική τους ιστορία στη σκηνή και θα το χαιρόμουν πολύ αν το «Να κάψουμε το χθες» δημιουργούσε μια νέα αναβίωση του γκαράζ ήχου στην Ελλάδα.

Πώς προέκυψε το όνομα Dionysians;
Γιώργος: Η αναζήτηση ονόματος της μπάντας βασίστηκε σε δύο τομείς: να θυμίζει το ύφος της 60s εποχής και των συγκροτημάτων που τη θεμελίωσαν, ενώ παράλληλα να προσεγγίζει ελληνικά στοιχεία όπως ο θεός Διόνυσος, που μεταξύ άλλων συμβολίζει το γλέντι, την ευθυμία και προσδιορίζεται ως «το πνεύμα της ενέργειας» και ο αιώνιος έφηβος.
Κώστας: Επίσης, θέλαμε ένα όνομα που παρόλο που θα ήταν στα αγγλικά, να προδιαθέτει τον ακροατή για το ενδεχόμενο να ακούσει στα τραγούδια μας ελληνικό στίχο.

Πώς αποφασίσατε να παίξετε γκαράζ σε μια εποχή που το είδος αυτό δεν ακούγεται ιδιαίτερα;
Κ: Δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση. Περισσότερο ήταν κάτι αυθόρμητο. Συζητούσαμε για καιρό να κάνουμε ένα project με ελληνικό στίχο και κάπως το είδος ήρθε οργανικά μέσα από το «τζαμάρισμα» ιδεών.
Γ: Η αλήθεια είναι πως το γκαράζ στη σύγχρονη εποχή δεν ευδοκιμεί τόσο πολύ σε σχέση με άλλα. Ωστόσο πρόκειται για ένα είδος που, σε αντίθεση με άλλα, είναι ιδιαίτερα χορευτικό, εκρηκτικό και παρουσιάζει τον ωμό ήχο μιας περασμένης εποχής, βουτηγμένο ωστόσο σε στίχους και τις συνθέσεις μιας σύγχρονης γενιάς.

Πώς αποφασίσατε να χρησιμοποιήσετε ελληνικό στίχο;
Γ: Η επιλογή αυτή ήταν ιδιαίτερα εύκολη! Τα ελληνικά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, «κάθονται» με τεράστια ευκολία στο garage ύφος. Επίσης, απευθύνονται άμεσα στο κοινό και οι πιασάρικες λέξεις «μένουν» στον ακροατή.
Κ: Η ελληνική γλώσσα ήταν κάτι που τουλάχιστον εγώ, για πάρα πολλά χρόνια, απέρριπτα και δεν ήθελα να κάνω μουσική στα ελληνικά. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, ακούγοντας αρκετές μπάντες απ’ όλο τον κόσμο να τραγουδούν στη γλώσσα τους, μου άρεσε και ένιωσα ότι ενείχε κάτι το εξωτικό, και κάπως έτσι είπα να το δοκιμάσω. Αυτές οι πρώτες δοκιμές βρήκαν τον δρόμο τους μέσα στο πρώτο μας άλμπουμ.

Με ποια διαδικασία συνθέτετε τα τραγούδια σας;
Γ: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία· ο καθένας γράφει για εμπειρίες, ξεχασμένους έρωτες και γεγονότα που διαδραματίζονται στις μέρες μας, τα οποία θεωρούμε ότι βιώνουν αρκετοί νέοι ανάμεσά μας.
Κ: Αν απ’ την άλλη εννοείς αν γράφουμε πρώτα μουσική ή στίχο — ο καθένας με τα χρόνια έχει χτίσει τη δική του τεχνική ως προς τη σύνθεση και τα πράγματα που λειτουργούν για εκείνον. Αυτό όμως που συνέβη ως τελικό βήμα για το άλμπουμ και ήταν και εκείνο που του έδωσε τον ενιαίο χαρακτήρα του, είναι το εξής: είχαμε γράψει τα demos και, μέσα από brainstorming, λέγαμε ιδέες για την παραγωγή — για ήχους, για δομές κομματιών — κρατούσαμε σημειώσεις και στο τέλος προσπαθήσαμε να τις υλοποιήσουμε.

Είσαστε ευχαριστημένοι από την αποδοχή που είχαν τα τέσσερα κομμάτια που έχετε κυκλοφορήσει ως τώρα;
Γ: Είμαστε πολύ χαρούμενοι από την ανταπόκριση που είχαν τα κομμάτια, από έμπειρους στον χώρο έως και νέο κοινό που μας ανακάλυψε και μπήκε στον χορό μας!
Κ: Θα ήμασταν αχάριστοι αν λέγαμε ότι δεν είμαστε ευχαριστημένοι, καθώς ο κόσμος δείχνει να έχει τη διάθεση να στηρίξει αυτό που κάνουμε.

Η βασική μπάντα αποτελείται δύο άτομα. Διαβάζω όμως ότι ετοιμάζεστε για συναυλίες. Πώς θα στηθεί το live σχήμα;
Κ: Ο Γιώργος κι εγώ ξεκινήσαμε το όλο εγχείρημα συνθέτοντας και ηχογραφώντας το υλικό του άλμπουμ, αλλά η σύσταση της μπάντας ολοκληρώθηκε πάρα πολύ γρήγορα με τη Σταυρούλα Κυβέλου στο μπάσο και τον Άγγελο Καλογιάννη στα τύμπανα. Η χημεία ήταν εκεί απ’ τις πρώτες κιόλας πρόβες. Όλοι μαζί έχουμε ήδη κάνει ένα live ως The Dionysians στο πάρτι της Veego Records για τα έξι της χρόνια.

Σ’ ένα από τα κομμάτια σας παίζει σαξόφωνο ο Στέλιος Ασκοξυλάκης από τους Sound Explosion. Πώς βρεθήκατε;
Κ: Με τον Στέλιο είμαστε φίλοι και ο Γιώργος έχει συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν.
Γ: Ο Στέλιος είναι ένας φοβερός άνθρωπος, ταλαντούχος, και ήταν τιμή μας να ηχογραφήσει σαξόφωνο στο «Κορίτσι του Βουντού».

Τι κοινό νιώθετε να έχετε με συγκροτήματα της ελληνικής γκαράζ σκηνής των 80s, όπως οι Sound Explosion ή και οι Last Drive, ακόμα; Ποια άλλα συγκροτήματα αγαπάτε από εκείνη την εποχή;
Κ: Τα κοινά είναι σίγουρα η ορμή της μουσικής μας και το ότι κάνουμε κάτι αυθόρμητο και απελευθερωτικό.
Γ: Το βασικό κοινό που έχουμε με αυτά τα ιερά τέρατα της αναβίωσης του γκαράζ στην Ελλάδα είναι η αγάπη για τη μουσική, το πάθος και η ενέργεια που βγάζουμε στη σκηνή. Αγαπημένα συγκροτήματα της σκηνής αυτής: The Mushrooms, The Frantic Five, Yesterday’s Thoughts και άλλα πολλά.

Και από τα 60s; Τι σχήματα σας αρέσουν από αυτή την εποχή;
Γ: Τα ’60s είναι μία τάφρος δίχως πάτο. Υπάρχουν πάρα πολλοί αφανείς ήρωες εκείνης της δεκαετίας — πιτσιρικάδες που έγραψαν ύμνους. The Seeds, The Squires, Electric Prunes, Music Machine, Sonics κ.λπ. Ωστόσο, εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως η ελληνική γκαράζ σκηνή στα ’60s —άγνωστη σε πολλούς— έφερε σπουδαία συγκροτήματα, που πραγματικά δεν είχαν να ζηλέψουν καμία μπάντα του εξωτερικού: Olympians, Charms, ULS, Blue Birds, Idols, Poll, Persons, Riddles, Forminx κ.λπ.
Κ: Προσωπικά μιλώντας, πάντα επιστρέφω στα κλασικά αγαπημένα μου, όπως Doors, Yardbirds, Jefferson Airplane, Aphrodite's Child, αλλά και πιο folk όπως Scott McKenzie, Simon & Garfunkel, Marianne Faithfull, Tim Buckley κι άλλους πολλούς.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Veego Records;
Κ: Η συνεργασία με τη Veego Records προέκυψε σχεδόν τυχαία. Ακούγαμε βέβαια αρκετά πράγματα από το roster της, αλλά δεν είχαμε σκεφτεί να έρθουμε σε επικοινωνία. Κάποια στιγμή, λοιπόν, απλά λέμε με τον Γιώργο να στείλουμε ένα email με δύο–τρία κομμάτια από το άλμπουμ που είχαμε ετοιμάσει, χωρίς όμως να έχουμε κάποια μεγάλη προσδοκία — και αυτό λόγω του ότι οι καλλιτέχνες που φιλοξενεί η Veego έχουν αρκετά διαφορετικό ήχο από τον δικό μας. Κοινό στοιχείο σίγουρα αποτελεί ο ελληνικός στίχος. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κυριολεκτικά κάποιες ώρες μετά την αποστολή του email είχαμε ένα ενθουσιώδες τηλεφώνημα και πολύ όμορφα λόγια για το υλικό μας, από τον Ανδρέα — τον άνθρωπο πίσω από τη Veego. Σύντομα βρεθήκαμε να μιλάμε για το πώς θα κινηθούμε σχετικά με την κυκλοφορία του άλμπουμ μας.

Τι ακούτε αυτή την εποχή;
Γ: Την συγκεκριμένη περίοδο ακούω ξένο και εγχώριο υλικό, με έμφαση σε garage-psych-pop ’00s revival.
Κ: Εγώ θα πω κυρίως τουρκική ψυχεδέλεια, indie και psych folk, αλλά και κάποια πιο synth-oriented πραγματάκια.

Είσαστε αρκετά χρόνια στη σκηνή της Ελλάδας παίζοντας με αρκετά σχήματα. Πώς βλέπετε τη σκηνή σήμερα;
Κ: Η ελληνική σκηνή είναι θαυμαστό το πώς, παρά όλες τις δυσκολίες που περνάμε όλοι κατά καιρούς, είναι πάντα ζωντανή — αν και κάπως διασπασμένη — αλλά νομίζω τώρα πιο ζωντανή από ποτέ. Ήδη ακούμε πολύ όμορφα πράγματα από αυτή, και είμαι σίγουρος πως θα ακούσουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον.
Γ: Είμαστε αισιόδοξοι. Η σκηνή, όπως και η μόδα, κάνουν τον κύκλο τους, και ευελπιστούμε να είμαστε αυτοί που θα ξαναφέρουν το ελληνόφωνο garage στο επίκεντρο της εγχώριας σκηνής. Τα ελληνικά σχήματα είναι πολλά και έχουν πολλές δυνατότητες· ο σκοπός είναι να στηρίζουμε η μια μπάντα την άλλη ώστε να αναδειχτούμε και έξω από τα σύνορα!

Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον;
Γ: Το μέλλον προβλέπεται…απρόβλεπτο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προς το παρόν έχουμε πολλά live μέσα από τα οποία θα μπορέσετε κι εσείς να νιώσετε την ορμή μας!
Κ: Και φυσικά την κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ «Να Κάψουμε το Χθες» από τη Veego, στις 21 Νοεμβρίου!