Μουσικη

Τι άκουσα...

περιμένοντας να γυρίσεις...

Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 225
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

SIGUR ROS

Med Sud I Eyrum Vid Spilum Endalaust (EMI) ***

Η ίδια δροσερή και απόκοσμη ατμόσφαιρα, με πιο ζωηρή διάθεση αλλά χωρίς τη γοητεία του παρελθόντος. Η έμπνευση ξεθωριάζει, η πίστη ατονεί, τα πρώτα αδιέξοδα εμφανίζονται.

LIQUID LIQUID

Slip In And Out Of The Phenomenon (Domino) ****

Ιστορικής σημασίας. Μας μεταφέρει στη νεοϋορκέζικη σκηνή του post-punk, τότε που ξεκινούσε (1980-1983). Το γκρουπ που άνοιξε την πόρτα για LCD Soundsystem και τα συναφή.

TEDDY THOMPSON

A Piece Of What You Need (Verve) ***

Με εξαιρετικό γονιδιακό διαβατήριο (γιος του Richard και της Linda Thompson) και χαρμάνι που ανακατεύει folk, pop, orchestral και κυρίως country. Αυτό που λέμε: τίμια δουλειά.

SCHILLER

Desire (Universal) *

Το γερμανικό mainstream παραμένει από τα χειρότερα της Ευρώπης. Ο Schiller εκμηδενίζει την απόσταση μεταξύ trance και trush. Ακόμη και η Βανδή συμμετέχει...

LATE OF THE PIER

Echoclistel Lambietroy EP (EMI) ***

Οι μουσικοί πια είναι απλώς καλοί μαθητές του παρελθόντος. Old fashion ηλεκτρονικά, ένα χαρμάνι από OMD, Bauhaus και Daft Punk και μια ακόμη απόδειξη ότι η κοινότητα του internet «ανακαλύπτει» μετρίους.

MARTINA TOPLEY BIRD

The Blue God (independinte) ****

Με όποιον δάσκαλο καθήσεις... Στην μετα-Tricky εποχή η Martina Topley Bird ακολουθεί τα βήματά του κι έχει το τσαγανό που χρειάζεται όχι για να γίνει ο θυλικός Tricky, αλλά για να πει τα δικά της.

PHANTOM PLANET

Raise The Dead (Warner) **

Μετά από 4 άλμπουμ κι ακόμη δεν έχουν να πουν κάτι δικό τους. Από τους δίσκους που η παραγωγή φαίνεται περισσότερο από τις συνθέσεις. Ολίγον από Radiohead, Muse, White Stripes...

THE ZUTONS

You Can Do Anything (Columbia) **

Το άλμπουμ που τους περνάει οριστικά στην άλλη όχθη, για να γίνουν arena group, που σημαίνει άρτιοι, ογκώδεις, εντυπωσιακοί, εύκολοι, με ευρεία αποδοχή και μηδενική δημιουργικότητα.

MYSTERY JETS

Twenty One (Rough Trade) **

Ούτε μια τόση δα έκπληξη, βρε παιδί μου. Τυποποιημένα υλικά (indie κιθάρες, αναφορές στα 80s, progressive ανάπτυξη) κι αυτή η «σύγχρονη» αχνή ερμηνεία, σαν να έχει άφτρες στο στόμα. Φτάνει πια.

JOAN AS POLICE WOMAN

To Survive (Pias) ***

Ωραίο περιβάλλον, φροντισμένη ενορχήστρωση, εξαιρετική ερμηνεία, αλλά τα τραγούδια είναι αδύναμα και ανίκανα να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και συγκίνηση. Ρηχό, με άλλα λόγια.