Μουσικη

Megadeth: Ντέιβ Μαστέιν, σταμάτα, να σε χαρώ

Θα τα καταφέρει ο Mega-Dave να αντισταθεί στον πειρασμό της επανένωσης;

Επίτροπος Σωτηρίας
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Megadeth: Ανακοίνωσαν το τέλος της μακρόχρονης πορείας τους αλλά θα το κάνει όντως πράξη ο Ντέιβ Μαστέιν;

Δεν είναι να είσαι σίγουρος με τις χέβι μέταλ μπάντες, για το πότε ακριβώς εννοούν πως όντως σταματάνε. Είτε λόγω εξάρτησης από το σανίδι είτε λόγω πείνας, «τσουπ» και ενώ έχουμε όλοι σκοτώσει μέσα μας την πιθανότητα να τους ξαναδούμε ζωντανά, κάποιοι επανεμφανίζονται με ξετσίπωτο (ή όχι) τρόπο, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αρχικά δειλά δειλά σε κάποια πολύ special shows, μετά σε κανά δύο special περιοδείες παύλα περιορισμένα φεστιβαλικά dates και μετά ανοίγει η στρόφιγγα και ξεχύνονται σε όλη τη χατζημεταλλική επικράτεια, για να ποτίσουν το χωράφι με αναμνήσεις και δάκρυα. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς έχουν προβεί και σε δακρύβρεχτες ανακοινώσεις διάλυσης και τελευταίας περιοδείας και έχουν βάλει τα κλγδ να αγοράζουν πανάκριβα εισιτήρια μαζί με αντίδωρο για το μνημόσυνο. Το γνωστό και ως φαινόμενο Πυξ Λαξ (Νταξ Μωρέ όπως ονομάστηκε) παρατηρήθηκε πρώτη φορά σε ένα σπάνιο είδος σκορπιών που το βρίσκουμε στη Γερμανία και έχει κηρυχθεί προστατευόμενο από τις φιλοζωικές οργανώσεις. Αν σε τσιμπήσει, θα σε ξανατσιμπήσει. Δεν ήταν και η τελευταία φορά, μην κάνεις έτσι.

Ο πιο πρόσφατος στον χορό των ανακοινώσεων «τελείωσα, δείτε με όσο προλαβαίνετε» είναι ο Ντέιβ Μαστέιν και η μπάντα του, οι θρυλικοί Megadeth. Το αστείο «εάν πεθάνουν οι megadeth θα έχουμε κάτι σαν gigadeth;» ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα στο άκουσμα της είδησης αλλά δεν το μοιράστηκα με κανέναν και το έκρυψα πολύ πίσω στη συνείδησή μου, ώστε να μην το αποτυπώσω πουθενά. Δεν συνέβη. Ο θείος Ντέιβ μάλιστα θα κυκλοφορήσει και τον τελευταίο δίσκο του και θα ολοκληρώσει την τεράστια καριέρα που ξεκίνησε από τους Metallica και ευτυχώς για όλους μας δεν τελείωσε στους Metallica. Το AI έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει σενάρια για το πώς θα είχαν οι εξελιχθεί οι ηγέτες του metal αν δεν είχαν πουλάρει τον Ντέιβ, αφού αυτός τους έγραψε σχεδόν ολόκληρο το "Kill’em All". Αυτό το τελευταίο μπορεί και να μη συνέβη αλλά ο Μαστέιν αυτό υποστηρίζει. Ως μια από τις απόλυτα love or hate φιγούρες του metal, ο ξανθός υπήρξε μέγιστη συνθετική ιδιοφυία μετρώντας άπειρες κομματάρες και riffs. Η απαίσια μεν καρτουνίστικη δε φωνή του υπήρξε το σήμα κατατεθέν της μουσικής πρότασης των Megadeth και αν τη γούσταρες, το ταξίδι στον κόσμο του μυαλού του Ντέιβ θα ήταν υπέροχο. Τέλος πάντων μετά από 40+ χρόνια γκρίνιας, δεκάδων αλλαγών μελών και κυρίως μιας απολαυστικής δισκογραφίας, ο κύριος Μαστέιν είπε πως θα αράξει. Του ευχόμαστε τα καλύτερα και ελπίζουμε να κρατήσει τον λόγο του, όσο και αν σκούζουν στο μέλλον οι fans.

Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν διέπραξαν την κωλοτούμπα και χαίρουν τον άπειρο σεβασμό μου. Στον θρόνο της συνέπειας, μέχρι και σήμερα κάθονται οι Led Zeppelin. Ο θάνατος του Τζον Μπόναμ έβαλε ταφόπλακα στο γκρουπ, χωρίς άνω τελείες και «μα μου σου του». Οι υπόλοιποι Zeps τελείωσαν τη φάση τους με μια λιτή ανακοίνωση κάπου το 1980. Ένας άλλος θάνατος, αυτός του φίλου και manager της μπάντας Ahmet Εrtegun το 2006, τους ένωσε για μια και μόνο special φιλανθρωπική βραδιά και τέλος μέχρι και σήμερα. Σκεφτείτε τον πακτωλό εκατομμυρίων που θα έχουν στρώσει μπροστά τους, για να παίξουν ο Πέιτζ, ο Πλαντ, ο Τζόουνς και ένας ντράμερ, όποιος να’ναι μωρέ μλκες για κάποιες φορές ακόμα το Στεργουέη του Χέβεν. Και αυτοί οι κλγεροι να λένε όχι στον πλούτο τον τρελό και τα κλγδα από κάτω να στεναχωριούνται που δεν έχουν ακούσει το Χόλα Λότα Λόβα ζωντανά, λες και αν το ακούσουν από Κόνι Μεταξά θα έχει μεγάλη διαφορά. Σας παρακαλώ.

Μια ακόμα περίπτωση που μνημονεύω ως το απόλυτο παράδειγμα συνέπειας λόγων και πράξεων, είναι οι Bolt Thrower. Έχουν περάσει ήδη 10 χρόνια από τον θάνατο του Martin "Kiddie" Kearns και η μπάντα έχει δηλώσει αρκετές φορές πως δεν θα συνεχίσουν ως σχήμα, μιας και ο Martin ήταν κάτι παραπάνω από ντράμερ για το γκρουπ και δεν πρόκειται να κάνουν οποιοδήποτε συμβιβασμό, ώστε να προκύψουν reunion tours κλπ. Με λίγα λόγια, όποιος είχε βρεθεί στο Gagarin το 2010 και πρόλαβε να δει αυτό το ηχητικό τανκ να συνθλίβει αυχένες, κρανία και λοιπά ανθρώπινα μέλη, μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα τυχερό. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να βρουν τις μπάντες του σήμερα που κάνουν κάτι ανάλογο με τους Bolt Thrower και να χτίσουν παρέα ανάλογους μύθους που θα ζηλεύουν οι επόμενες γενιές. Δεν μένουμε προσκολλημένοι σε ανέφικτα όνειρα και παιδικούς έρωτες, πάμε στα επόμενα.

Βέβαια από την άλλη έχεις πολλές περιπτώσεις όπου μπάντες μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και βγήκαν από αυτό βίαια ώστε να ικανοποιήσουν άλλους σκοπούς από τους καλλιτεχνικούς. Δεν θα αναφέρω ως παραδείγματα τα ονόματα των Nevermore, Warlord, Pantera ή Death για ευνόητους λόγους, δεν μου αρέσει το namedropping, δεν θα το έκανα ποτέ. Αλλά το να χάσεις τους βασικούς συνθέτες παύλα γρανάζια των σχημάτων και οι επιζήσαντες να τραβήξουν από τα μαλλιά τη φασούλα ώστε να περιοδεύσει ξανά η μπάντα με το αυθεντικό της λογότυπο, είναι λίιιιιγο μιεχ ως προς την ηθική του διαπίστευση. Ο ακροατής ή fan έχει κάθε δικαίωμα να χαρεί ή όχι με όλο αυτό, δεν κρίνω και δεν βάζω καν την ύπαρξή μου στη θέση όλων αυτών των πιστών κλγδων που πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στο καλό αγγελάκι ή το κακό διαβολάκι. Εγώ επειδή είμαι πάντα με το διαβολάκι θα τους διαολόστελνα και θα έβαζα να ακούσω τον αυθεντικό δίσκο, στο πανάκριβο ηχοσύστημά μου, θα έκλεινα τα μάτια και θα φαντασιωνόμουν πως τους βλέπω ζωντανά αλλά εγώ μάγκες έχω μεγάλη φαντασία, δεν θα θέλατε καν να φανταστείτε τι φαντάζομαι όταν βαριέμαι, εσείς που είστε πεζοί πηγαίντε δείτε παντέρα με ζακ γουάιλντ να κατακρεουργεί το γουόλκ. Πάσο.

1000+1 album που πρέπει να ακούσεις για να σωθείς

#85 Coroner – Mental Vortex

Με αφορμή την επιστροφή των Coroner στην ενεργό δράση, ας μιλήσουμε για ένα από τα αριστουργήματα τους. Το Mental Vortex δεν έχει ούτε την prog έκταση του Grin, ούτε την τεκ θρας δυναμική των No More Color ή Punishment for Decadence. Και αντί να είναι ο πιο αδύναμος δίσκος τους είναι σίγουρα αυτός που έχει την καλύτερη ισορροπία. Ακραία διαχείριση του χρόνου, διδακτορικό στις εναλλαγές του ρυθμού, κάθε κομμάτι αποτελεί μια μικρή ωδή στο πώς θα παρουσιάσεις στους χατζημεταλλάδες των '90s κάτι τόσο διαφορετικό που θα καταφέρουν να το πιάσουν καμιά 20αριά χρόνια μετά. Σόρρυ μάγκες εδώ δεν έχει θρας για κλωτσοπατινάδες, μόνο τζαζ θα βρείτε εδώ. Η μπάντα πάτωσε, τα παράτησε, πλέον απέκτησε cult status και την παρακαλάνε να βγάλει δίσκο, κρατάμε μικρό καλάθι γιατί το πρώτο single ακούγεται λίγο πλαστικούλι.