Sugar For The Pill: Είμαστε μία μπάντα που βασίζεται στη μελωδία και στις ποπ φόρμες

Αν ρίξεις μια ματιά στο Discogs ψάχνοντας για το ντεμπούτο των Sugar For The Pill, το "Wanderlust", θα βρεις μία και μοναδική κόπια στην τιμή των 90 και κάτι δολαρίων. Πρόκειται για τη μοναδική διαθέσιμη κόπια στο διαδίκτυο καθώς ο δίσκος είναι εξαντλημένος από παντού. Φυσικά, η σπανιότητα και η υψηλή τιμή πώλησης ενός δίσκου δεν είναι το απόλυτο κριτήριο ποιότητάς του. Δείχνει όμως ότι μια κυκλοφορία αγαπήθηκε ιδιαίτερα από μια κατηγορία κοινού, ότι αγκαλιάστηκε από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, στην προκειμένη περίπτωση αυτών που ορκίζονται στο shoegaze και τη dream pop. Ενδεχομένως, το κοινό των Ride, των Cocteau Twins, των Slowdive να μην είναι τόσο μεγάλο. Είναι όμως προσηλωμένο και φανατικό. Κι αν σε αποδεχτεί ως κομμάτι αυτής της συγκεκριμένης κουλτούρας, σημαίνει ότι κάτι έχεις κάνει καλά. Οι Sugar For The Pill τα κατάφεραν με το "Wanderlust" κι είμαι βέβαιος ότι το "LUV" θα τους πάει πολύ πιο μακριά, πολύ ψηλότερα…

Ο Στέφανος Μανούλης μίλησε στην Athens Voice για το νέο άλμπουμ, καθώς και για την πορεία των Sugar for the Pill όλα αυτά τα χρόνια.

Τι νιώθεις να έχει αλλάξει από την εποχή που κυκλοφόρησε το "Wanderlust"; Σε όλα τα επίπεδα αν θέλεις. Κοινωνικά, ατομικά, μουσικά…
Κοινωνικά και πολιτικά αυτή η τριετία που μεσολάβησε νομίζω επιβεβαιώνει την «μεσοπολεμική» ατμόσφαιρα του 20ου αιώνα που διανύουμε τα τελευταία χρόνια, με άνοδο των περιφερειακών συγκρούσεων και μία γεωπολιτική κατάσταση που μυρίζει «μπαρούτι». Είναι τόσο μεγάλη η συζήτηση που δεν μπορούμε να την κάνουμε εδώ. Σίγουρα η ανθρωπότητα είναι στο πρώτο μεγάλο μεταβατικό στάδιο του 21ου αιώνα. Ας πούμε για τα μουσικά, τώρα. Η μπάντα κατά την άποψη μας έκανε ένα βήμα μπροστά στον δεύτερο δίσκο (συνθετικά, στιχουργικά, παραγωγικά) χωρίς να αφήσει πίσω τις βασικές της σταθερές που είναι η βρετανική indie κιθαριστική μουσική των αρχών των 90s και το post punk revival των 00s. Σαν άνθρωποι δεν έχουμε αλλάξει θα έλεγα την τελευταία τριετία, απλά μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε αντιμετωπίζοντας και την μεταξύ μας «τριβή» με πιο συνεκτικό και ώριμο τρόπο…

Πόσο διαφορετική νιώθεις να είναι η μπάντα από τότε;
Η μπάντα είναι πιο ώριμη από ότι ήταν προ τριετίας και σε αυτό συνέβαλαν κυρίως τα live στο εξωτερικό σε χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Ολλανδία, η Ιταλία κλπ. αλλά και οι συναυλίες στην Ελλάδα. Μας έφεραν πιο κοντά, γνωρίσαμε ινδάλματα μας με τα οποία μοιραστήκαμε την σκηνή όπως πχ οι Ride, οι Mogwai, ο Cave… Γνωρίσαμε και μοιραστήκαμε τη σκηνή με πολύ όμορφους ανθρώπους, είδαμε αδυναμίες και δυνατότητες και το γεγονός ότι ήρθε κόσμος να μας δει στην Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ κλπ. μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε. Επίσης η αγάπη που εισπράξαμε όταν παίξαμε εκτός Αθήνας στην Ελλάδα ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα. Μακάρι να είχαμε χρόνο να παίζουμε πιο συχνά εκεί έξω.

Πώς σας φάνηκε η αποδοχή που είχε ο πρώτος δίσκος στην Ελλάδα και το εξωτερικό; Τι σας εντυπωσίασε (θετικά και αρνητικά);
Κοίτα, κάνουμε μουσική για να μοιραζόμαστε με το όποιο κοινό μας τα συναισθήματα μας. Αυτό που μας έδωσε πολύ κουράγιο ήταν ότι το "Wanderlust" το αγκάλιασε η παγκόσμια κοινότητα του shoegaze και της dream pop και για αυτό μας κάλεσαν να παίξουμε σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Το να σε ακούει ένα περιορισμένο μεν κοινό, αλλά σε τόσες πολλές χώρες του κόσμου, σου δίνει το κίνητρο να συνεχίσεις να το κάνεις μέσα σε όλες αυτές τις γνωστές αντιξοότητές που έχουμε όλοι όσοι κάνουμε αυτό που λέμε indie μουσική. Η αποδοχή ήταν πολύ καλή και μας εξέπληξε ευχάριστα λοιπόν. Στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι το κοινό μας είναι πιο περιορισμένο σαν πλήθος, δηλαδή είναι ένα 5-7% των συνολικών ακροατών, αλλά δεν είναι κάτι που μας εξέπληξε αρνητικά διότι ξέρουμε ότι αυτό που κάνουμε γενικά δεν έχει μαζική απήχηση στην χώρα. Αλλά ο κόσμος που μας ακούει και εδώ μας στέλνει συνέχεια πολύ όμορφα και θετικά μηνύματα, οπότε αυτό απλά μας κάνει ευτυχισμένους και μας γεμίζει συναισθηματικά.

Άλλαξε κάτι στη διαδικασία με βάση την οποία προκύπτουν τα τραγούδια σας;
Όχι ιδιαίτερα, η διαδικασία που προκύπτουν τα τραγούδια δεν άλλαξε. Είμαστε μπάντα που έως τώρα πάντα πρώτα γράφουμε την μουσική και μετά όλα τα άλλα, σπάνια κάνουμε το ανάποδο, αλλά είναι κάτι που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε.

Οι βασικοί πυλώνες του ήχου σας είναι παρόντες: Shoegaze, dream pop, οι Ride, οι Slowdive, πολύ οι Cocteau Twins, καθώς και στοιχεία από όλο το εύρος αυτού του ήχου. Οι αγάπες σας μοιάζουν να είναι παντοτινές…
Ναι σίγουρα αυτές είναι οι βασικές μας επιρροές, ακούμε και άλλα πράγματα που δεν φαίνονται στον ήχο μας και στις συνθέσεις μας αλλά μας δίνουν «μουσική τροφή». Αυτό όμως το group φτιάχτηκε κυρίως από την αγάπη για όλα αυτά που προανέφερες…

Στ' αυτιά μου το νέο άλμπουμ ακούγεται πιο μελωδικό από το πρώτο και σ' αυτό ίσως παίζουν ρόλο οι ρυθμοί που είναι κάπως πιο αργοί. Είναι έτσι ή όλα αυτά είναι στην φαντασία μου;
Γενικά είμαστε μία μπάντα που βασίζεται στη μελωδία και στις pop φόρμες, θα λέγαμε. Δεν είμαστε πειραματική μπάντα, δεν είμαστε noise μπάντα, είμαστε απλά αυτό που βγαίνει αβίαστα μέσα από τις προσωπικότητες μας. Δεν κάνουμε τίποτα επί τούτου, ούτε με κάποιο σχέδιο. Είχαμε πει παλιά ότι αν κάποιος ψάχνει την καινοτομία στους SFTP, δεν θα την βρει. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι έχουμε δικό μας ήχο και αυτό μας το έχουν πει πολλάκις και στα live στο εξωτερικό… ότι "ναι μεν είστε μία μπάντα στον ευρύτερο χώρο της shoegaze-dream pop αλλά με ένα δικό σας χαρακτήρα". Οι ρυθμοί σε αυτό το άλμπουμ είναι διαφορετικοί από το "Wanderlust", ναι, αλλά η μελωδικότητα του άλμπουμ νομίζω είναι κάτι που χαρακτήριζε και το πρώτο μας άλμπουμ…

Έχουμε ίσως λίγο περισσότερο new wave στον νέο δίσκο;
Χμ, λες ε; Εντάξει το new wave των 80's είναι κάτι που δεν ακούμε όλοι, αλλά κάποια στοιχεία, ίσως ελάχιστα να υπάρχουν… Θα έλεγα πιο πολύ στο Yellow Red side project βγαίνουν αυτές οι αγάπες.

Ακόμα και οι στίχοι μου φαίνονται διαφορετικοί… Πιο προσωπικοί ίσως;
Οι στίχοι είναι όντως πιο προσωπικοί και πιο ώριμοι θα έλεγα, και είναι πολύ όμορφο που οι ακροατές μας τους ερμηνεύουν μέσα από ένα δικό τους πρίσμα που πολλές φορές δεν συνάδει με το τι πραγματικά πραγματεύεται ένα κομμάτι. Αλλά αυτό είναι υπέροχο γιατί τον καθένα τον αγγίζει με ένα μοναδικό τρόπο ένα τραγούδι.

Πώς γνωριστήκατε με τον Jordan Lawlor των M83;
Μετά τα live μας στην Νέα Υόρκη μας προσέγγισε ο ατζέντης του στο Λονδίνο και γνωριστήκαμε μέσω αυτού. Ο Jordan είχε ακούσει το "Wanderlust", του άρεσε πολύ ο δίσκος και ήθελε να κάνουμε τον δεύτερο δίσκο μαζί. Για εμάς ήταν πολύ όμορφο αυτό, τους M83 τους αγαπάμε οπότε δεν ήταν καθόλου δύσκολη η απόφαση να το κάνουμε. Και τιμή μας δηλαδή… Είχαμε μία πολύ όμορφη μουσική επαφή με τον Jordan, αυτός στην Καλιφόρνια, εμείς στην Αθήνα κάναμε τα πάντα με video meetings και ομολογώ ότι ήταν εξαιρετική η συνεργασία που είχαμε. Είναι πολύ καλό παιδί και πολύ ταπεινός και ήταν και ο πρώτος δίσκος αυτού του ύφους που δούλεψε μαζί μας. Γενικά περάσαμε πολύ όμορφα…

Τι προσέφερε στον ήχο σας; Τι διαφορές έχουμε στην παραγωγή;
Κοίτα, ο Jordan έβαλε κάποια δικά του στοιχεία, σε πλήρη όμως εναρμόνιση με τα "θέλω" της μπάντας και μας βοήθησε αρκετά στο να βγάλουμε έναν ήχο λίγο πιο rough θα έλεγα αλλά πάντα σαν λογική συνέχεια του "Wanderlust". Γενικά στο θέμα παραγωγής έχουμε πάντα μεγάλη συμμετοχή και η αλήθεια είναι ότι και ο Jordan στις συζητήσεις που είχαμε ήταν εναρμονισμένος μαζί μας, δεν διαφωνήσαμε δηλαδή κάπου ιδιαίτερα.

Τι να περιμένουμε στο επόμενο διάστημα;
Ζωντανές εμφανίσεις το Φθινόπωρο! Και έχουμε και στα σκαριά ίσως νέο ή και νέα single για το 2026. Θα δούμε, καλά να είμαστε…