Metallica: Έξι Λάιτ πράγματα που Νάθινγκ Ελς Μάττερς παρά τη sold out συναυλία τους στην Αθήνα

Δηλαδή το πρώτο άρθρο μου στην Athens Voice έμελλε να είναι για τους Metallica; Τι πιο βασικό; Υποτίθεται πως εδώ είμαστε για τα δύσκολα. Τελοσπάντων, ας ξεκρεμάσω από το ερμάριο κάποιες βασικές παραδοχές Σωτηρίας και με αφορμή τη sold out εμφάνιση της σημαντικότερης metal μπάντας ever, να αναλύσουμε τι δουλειά έχουμε εμείς εδώ και πώς αυτή η εργασία θα εφαρμοστεί πάνω σας για όσο καιρό διατηρούμε αυτόν τον χώρο.

1. Είσαι κλγδ. Με αυτό να σημαίνει πως κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φύση του «να ακολουθεί». Οι Metallica και κάθε εταιρεία αυτού του ντουνιά γνωρίζουν και μελετούν τις μικρές ατέλειες του ανθρώπινου είδους και μάντεψε: ξέρουν πριν από σένα για σένα τις ανάγκες σου. Σε μαντρώνουν στο snake pit, μακριά από πλεμπαίους και σου παίρνουν με δική σου απόφαση τα 600 ευρώ αφού γνωρίζουν από πριν πως θες να ζήσεις την εμπειρία να βλέπεις τα ξεθωριασμένα tattoo του γερο-Χέτφιλντ. Κάπου εδώ να πούμε πως υπάρχει και ο καθαρόαιμος ακόλουθος που έχει τον τιμητικό τίτλο fan, ο οποίος έχει κερδίσει από όλους εμάς όχι τον σεβασμό αλλά το ακαταλόγιστο. Εάν θες να λέγεσαι Μεταλικάκιας, δικαίωμά σου. Θέλουμε να ξέρεις πως είσαι μόνος σου ή έστω μαζί με όλους τους υπόλοιπους Μεταλικάκιδες. Όσο κλίνω αυτή την ηλίθια λέξη, αρχίζω να εκτιμώ τους Μεηντενάδες αλλά κυρίως τους Βασιληπαπακωνσταντινουπολίτες που δεν βιάζουν τουλάχιστον την ελληνική γραμματική και κάπως στέκονται αξιοπρεπώς οι κλίσεις τους.
2. Δεν κρίνω. Εντάξει αυτό μπορεί να είναι και λίγο ψέματα, αφού κρίνω όσο έκρινε ο κρίνος την Παναγία και αυτό δεν θέλω να το πάρεις ως δεδομένο. Πιο πολύ εννοώ δεν κρίνω εσένα προσωπικά. Δεν σε ξέρω κιόλας αλλά ακόμα και αν γνωριζόμαστε δεν μπορώ να είμαι μέσα στο κεφάλι σου. Οι προσωπικές αποφάσεις είναι προϊόν μιας εσωτερικής συζήτησης που κάνει το κάθε κλγδ με τους εσωτερικούς του λύκους. Μέσα στο κλγδ υπάρχουν πολλοί λύκοι. Πχ μιας κ μιλάμε για Metallica, σίγουρα υπάρχει μέσα σας ένας λύκος που λέει «καλά ρε μλκ, θα ξοδέψεις 160 ευρώ να πας να δεις τον Λαρς να βαράει στου κουτρούλι τον γάμο;». Σίγουρα αυτός ο λύκος δεν είναι κουφός. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λύκος, που απαντάει: «τέτοιο show δεν θα έχουν ξαναδεί τα ματάκια μου: φωτιές, τεράστια λαμπατέρ που έχουν videowall πάνω τους, κυκλικές σκηνές, υπερθέαμα πραγματικό». Αυτός ο λύκος φαίνεται λίγο φασαίος. Εγώ θα άκουγα προσεκτικά τον λύκο που έχει κάτσει πίσω πίσω, τρώει πασατέμπο και σιγομουρμουρίζει γελώντας: «οι Metallica άξιζαν μόνο με Μαστέιν, μετά χάλασαν».
3. Δεν έχουμε απαιτήσεις. Οι τριβές μεταξύ των ανθρώπων, χμ εννοώ των κλγδων, προκύπτουν κυρίως από τον διαφορετικό βαθμό ικανοποίησης των απαιτήσεων εκατέρωθεν. Για το θέμα μας, θα πω ένα παράδειγμα: οι πραγματικοί φίλοι των Metallica έχουν την απαίτηση από όλους αυτούς τους φασαίους που προμηθεύτηκαν εισιτήριο για το live να γνωρίζουν έστω τρία τραγούδια. Ούπς. Αδέρφια μου εδώ υπάρχει ο κανόνας του ατελούς τριγώνου των Βερμούδων. Από τότε που οι Metallica έβγαλαν τους σωλήνες, έκοψαν το μαλλί και φόρεσαν τις Βερμούδες, η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που πάει στα live τους γνωρίζει τα τραγούδια Enter Sandman (τίτλος: Έξι Λάητ), Nothing Else Matters (τίτλος: Νάθι Ελς Μάτρες) και ένα εκ των Master of Puppets, Unforgiven ανάλογα το φύλο και την ηλικία. Σύμφωνα με επίσημες έρευνες, μόνο το 1,6% γνωρίζει και τα 4 ονομαστικά, ενώ μόλις το 33,33% μπορεί και κλείνει το τρίγωνο. Δίκαιη η τσαντίλα όσων έμειναν απόξω και ξέρουν στίχους απέξω, εάν η ζωή ήταν δίκαιη ο Λαρς θα έπαιζε τένις στη Δανία. Βέβαια αυτό το κάνει και τώρα. Δεν λειτούργησε καλά το αστείο, ίσως γιατί ήταν από πάντα privileged white guy. Σε κάθε περίπτωση καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, οι μεγάλες μπάντες ελκύουν και κόσμο που δεν έχει απαιτήσεις από τη μουσική, θέλει να ζήσει την εμπειρία του να πει την επόμενη μέρα στη δουλειά πως το ΟΑΚΑ έχει πολύ καλές αναρτήσεις και παρά τους κραδασμούς φαίνεται πως είναι γερό σκαρί, βγάζει ακόμα 10 ολυμπιάδες (δεν είπε ποτέ κανένας).
4. Δεν κάνουμε λογικά άλματα. Όσο και αν συμπαθούμε τον Τσιτσιπά και την απόδοση στο άθλημά του, δεν θέλουμε να του μοιάσουμε καθώς σκεπτόμαστε. Ο σατιρικός λόγος έχει τη δύναμη να κάνει το απίθανο πιθανό, ειρωνευόμενος τη ζωή την ίδια, όμως παραμένει απόλυτα ενδοσκοπικός και η καλύτερη ποιότητα αυτού δεν προσπαθεί να χειραγωγήσει. Ποια; Τα κλγδ. Και τι κάνει; Προσπαθεί να κάνει τα κλγδ να ζήσουν για λίγο την ψευδαίσθηση της ελεύθερης σκέψης. Αυτό μπορεί να συμβεί αν κάποιος σου ανοίξει την πόρτα του μαντρί αλλά μπορεί και το κλγδ να κάνει μαντραπίδα όπως κάναμε παλιά στη Μαλακάσα για να δούμε τσάμπα Μέηντεν. ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΝΤΡΑΠΙΔΑ ΣΤΟ ΟΑΚΑ. Αυτό το disclaimer μπαίνει για να μην πει ποτέ κανείς πως τον προέτρεψα να κάνει καμιά μλκια. Δυστυχώς για σένα ο Λαρς δεν θα χάσει κανένα εισιτηριάκι αδερφέ, ηλεκτροφόρο πλέγμα θα σηκώσει εάν είναι δυνατό. Υπόψιν ε, τα εισιτηριάκια θα πάνε στα e-μεηλάκια λίγες μέρες πριν το live ώστε οι αγαπητοί μαυραγορίτες να μην έχουν τον χρόνο να κάνουν χρυσές δουλειές.
5. Είμαι μια γνώμη. Το μεγαλύτερο λάθος που έχεις να κάνεις διαβάζοντας αυτό το κείμενο είναι να θεωρήσεις πως έχεις κάνει κάτι τρομερά σημαντικό για τη μέρα σου. Άλλωστε οι άνθρωποι που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους είναι τόσο ρηχοί όσο η Βοϊδοκοιλιά, δεν ξέρω αν έχεις πάει αλλά για να κάνω μια βουτιά περπάτησα 5 χιλιόμετρα, αδερφέ έχω βγάλει τα μπρατσάκια από τα 5, ναι μλκ σε σένα μιλάω, που έβαλες 5 αστεράκια σε αυτόν τον βάλτο. Επιστροφή στο θέμα μας. Δεν θα σου πω εγώ πώς θα ζήσεις τη ζωή σου. Εδώ δεν ξέρω πώς θα ζήσω εγώ τη δική μου. Στα διαλείμματά μου σε σκουντάω να σπρώξουμε τον βράχο προς τα πάνω. Και εάν εσύ θες να πας στο live των Metallica εγώ θα χαρώ με τη χαρά σου αλλά την επόμενη μέρα θα απαιτήσω να έρθεις πίσω στη δουλειά, γιατί η Σωτηρία δεν ανεβαίνει μόνη της. Στον μονόλογο ενός άρθρου θα προστεθούν τα σχόλιά σου και εκεί θα αναμετρηθούν οι ζωές μας μέχρι να προκύψει:
6. Η Σωτηρία.

Στο πέρας κάθε κειμένου μου θα βρίσκεις αυτό το υπόστυλο άρθρο με τα 1000+1 άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις για να Σωθείς.

#854. Antimob – I

Είναι Μάιος του 2012 και ο γερμανός παραγωγός Robin Völkert παρέα με τους Antimob ηχογραφούν έναν από τους ιστορικούς δίσκους της ελληνικής μουσικής και σίγουρα έναν από τους 2-3 καλύτερους της ελληνικής punk/hardcore σκηνής. Γεννημένοι στη Βίλλα Αμαλίας, με επιρροές από τις τοπικές «συνάδελφες» κραυγές και τον αγώνα γράφουν τους καλύτερους ελληνικούς στίχους των τελευταίων 25 ετών. Η ρυθμική έναρξη του Μετρώντας Μέρες Αδράνειας δίνει τη θέση της στο proto metal έπος του Δίχως Έλεος, ενώ το τεμπέλικο riff του Κάθε Μέρα Νεκροί κορυφώνεται με μια ομοβροντία από νότες και λέξεις. Να μην ξεχάσω και τα υπέροχα solo που ζωγραφίζουν με μελωδίες, υπέροχα κομμάτια όπως Στο Βωμό Της Εκδούλευσης ή Απώλεια. Η κολεκτίβα των Antimob κυκλοφόρησε ακόμα έναν κορυφαίο δίσκο, το II του 2019 και από τότε περιμένουμε το επόμενο βήμα τους, που είμαστε βέβαιοι πως θα έχει κάτι να πει.