Podcast | Ο Papazó ετοιμάζεται να μας πάει «Διακοπές στη σελήνη»

Τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός, γιατρός, content creator. Τα κάνει όλα και τα κάνει όλα καλά. Μετά την μεγάλη επιτυχία του στο «Μουσικό Μπαλκόνι», ο Papazó ετοιμάζεται για «Διακοπές στη Σελήνη» και μας καλεί να πάμε μαζί του.

Για τους λίγους που δεν σε ξέρουν, θες να κάνεις μια σύντομη περιγραφή για το ποιος είναι ο Papazó;
Λοιπόν, ο Papazó είναι ένας μουσικός παραγωγός και τραγουδοποιός (γράφω δικά μου κομμάτια, έτσι ξεκίνησα), ο οποίος ανεβάζει κάθε Κυριακή διασκευές με βίντεο στο TikTok και στο Instagram και παράλληλα είναι και γιατρός.

Από πού έχεις καταγωγή;
Καταγωγή από Αθήνα, εδώ μεγάλωσα.

Στο σπίτι που έχει το γνωστό μπαλκόνι;
Ναι, αυτό είναι το πατρικό μου και ουσιαστικά αυτό είναι το μπαλκόνι έξω από το υπνοδωμάτιό μου, το οποίο έχει γίνει στούντιο.

Άρα σαν βέρος Αθηναίος έχεις πιάσει το vibe της πόλης, γιατί φαίνεται πολύ αθηναϊκό το όλο concept.
Ναι, έχω μεγαλώσει εδώ στην Αθήνα, Γκύζη, Εξάρχεια από μικρό παιδί εδώ είναι οι αναφορές μου.

Πολλοί σε γνωρίσαμε από το Tik Tok με τις πολύ πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι, πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Ξεκίνησε τελείως τυχαία. Γενικά δεν είχα καταλάβει την αξία και την ομορφιά αυτού του μπαλκονιού, επειδή μεγάλωσα εκεί και ήταν κάτι που έβλεπα κάθε μέρα μεγαλώνοντας. Τον προηγούμενο Μάρτιο, ακούγοντας τυχαία το «Ζάρι» της Μαρίνας Σάττι, θέλησα να το πειράξω λίγο κι έτσι βγήκα, τελείως οργανικά, με ένα παλιό κινητό κι έβγαλα ένα βίντεο. Κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό. Επειδή συνεργαζόμουν ως μουσικός παραγωγός με αρκετούς καλλιτέχνες, άρχισα να προσκαλώ κόσμό σε αυτό που έκανα κι έτσι πήρε μια έκθεση και μεγάλωσε.

Πώς σου φάνηκε όταν το φαν κλαμπ ξεκίνησε να μεγαλώνει τόσο; Πώς διαχειρίστηκες την ξαφνική φήμη;
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, κυρίως η διαχείριση των μηνυμάτων και όλης αυτής της διαδικασίας που ήταν πρωτόγνωρη για εμένα. Οπότε σταδιακά έγινε όλο αυτό το «μπαμ», το καλοκαίρι, με τα βίντεο που τα χρησιμοποιούσε ο κόσμος και στο TikTok σε concept διακοπών. Κάπως, σιγά σιγά το βρήκα αλλά στην αρχή είχα πελαγώσει, δε το κρύβω.

Ένας καλλιτέχνης που θα ήθελες να καλέσεις στην ταράτσα σου και δε το έχεις κάνει ακόμα;
Ε όχι στην ταράτσα μου, δεν είμαι και ο Φοίβος (Δεληβοριάς) (γέλια).

Στο μπαλκόνι σου, τότε.
Επειδή πριν είπες ταράτσα, θα πω ο Φοίβος Δεληβοριάς και θα απαντήσω και ο Μαραβέγιας που μου αρέσουν πολύ. Γενικά μου αρέσουν οι τραγουδοποιοί στην Ελλάδα κι αυτό προσπαθώ να γίνω και να είμαι. Ένας νέος τραγουδοποιός.

Και μοιάζει λίγο αυτό που κάνεις με αυτό που κάνει ο Φοίβος.
Ναι ναι, θα μπορούσε να είναι μια μετεξέλιξη. Κι αυτό δε το είχα σκεφτεί στην αρχή, βγήκε τελείως οργανικά. Δεν ξεκίνησα με το σκεπτικό να κάνω κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνει ο Φοίβος. Και προφανώς υπάρχει και μια επιρροή από το «Μουσικό Κουτί» που είχε κάνει ο Πορτοκάλογλου, με τις διασκευές που και αυτές και ο δίσκος είναι όλα κορυφαία.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που ήθελες να φέρεις αλλά αρνήθηκε;
Δεν υπάρχουν. Δεν ήταν άρνηση ξεκάθαρη. Υπάρχουν καλλιτέχνες που ενώ συμφωνήσαμε κάτι έγινε, είχαν κάποιες άλλες δουλειές και δεν πήγε παρακάτω. Κάποιος που να μου πει «Δε θέλω να έρθω» δεν υπάρχει. Κι αυτή τη στιγμή, με την έκθεση που έχει πάρει όλο αυτό το πρότζεκτ, είναι και πιο δύσκολο (να αρνηθεί κάποιος).

Πες μας μια από τις αγαπημένες σου συνεργασίες, αν όχι την αγαπημένη μέχρι στιγμής.
Εντάξει, δεν μπορώ να κρύψω την αδυναμία μου στη Νίνα Μαζάνη που τη θεωρώ και τρομερή φωνή. Κυκλοφορήσαμε και μαζί τη διασκευή του «Είναι εντάξει μαζί μου», ήταν και το πρώτο που κυκλοφόρησε κι ελπίζω να έρθουν κι άλλες κυκλοφορίες στο Spotify γιατί τώρα λόγω διακιωμάτων δεν μπορώ να τα κυκλοφορήσω. Επίσης, με τη Βασιλική, την Billie Kark που έχουμε συνεργαστεί, με τη Marseux τώρα τελευταία μου άρεσε πάρα πολύ η συνεργασία… με όλα τα παιδιά, δεν υπάρχει κανένας που να μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε.

Ένα κομμάτι σου που μας αρέσει και το παίζουμε και στον σταθμό είναι «Τα αγόρια δεν κλαίνε», Ποια είναι αυτά τα αγόρια που δεν κλαίνε πιστεύεις;
Λοιπόν, αυτό ήταν το μοναδικό κομμάτι που έγραψα όταν έκανα το αγροτικό μου στη Λαμία. Έγραψα ένα κομμάτι σε έναν χρόνο (γέλια). Ουσιαστικά, δεν μου αρέσει να επεξηγώ τα κομμάτια μου αλλά αφού με καλείς να το κάνω, θα το κάνω. Όταν το έγραψα αυτό, ίσως να σκεφτόμουν (επειδή με ρωτούν περισσότερο έχω κάνει μια σύνοψη στο μυαλό μου και λέω ότι αυτό σκεφτόμουν όταν το έγραφα) ότι κάποιες κοπέλες ή κάποιοι άντρες σου λένε, «πες μου τα συναισθήματα σου, πες μου πως νιώθεις» αλλά όταν τους τα εκφράζεις κι όταν τα δείχνεις ή όταν μεταβιβάζεις αυτό το συναισθηματικό βάρος, δεν είναι απόλυτα έτοιμοι να το κουβαλήσουν. Κι ενώ όλοι είμαστε σε φάση «Πες μου, θέλω να σε ακούσω», κάποιες στιγμές δεν είμαστε έτοιμοι. Υπάρχει ακόμα ριζωμένο κάπως το πατριαρχικό, ας πούμε, ότι ο άντρας είναι ο σκληρός κι ότι δεν πρέπει να κλαίει. Αυτό.

Υπήρχε κάποια έμπνευση που πήρες από εκείνον τον καιρό που έκανες το αγροτικό σου;
Όχι, κυρίως προσπαθώ να μη γράφω εν βρασμώ. Να μη μου έχει συμβεί κάτι και να προσπαθήσω να το γράψω εκείνη τη στιγμή. Παίρνω πολλές εικόνες που έχω ζήσει ή έχω παρατηρήσει και τις φτιάχνω σε ένα τραγούδι χρησιμοποιώντας όμως και τη φαντασία μου. 

Από πού παίρνεις περισσότερη έμπνευση για τη μουσική σου;
Από αυτά που μου συμβαίνουν, από τους ανθρώπους που παρατηρώ στον δρόμο, είτε είναι ασθενείς, είτε περπατούν στον δρόμο, στο μετρό, από κάποια ιστορία που θα μου πει κάποιος τυχαία, θα παρατηρήσω ένα τοπίο ένα σκηνικό και κάπως θα το πλέξω έτσι ώστε να βγει μια ιστορία.

Ακούς ραδιόφωνο;
Ακούω, ναι, και μάλιστα το μόνο που ακούω στην Αθήνα είναι Voice 102,5. To είχα ξαναπεί και σε μια συνέντευξη. Ήταν εντελώς τυχαίο.

Ήταν καρμικό μας ίσως…
Ήταν manifest, κάπως έτσι (γέλια)

Πολύ χαιρόμαστε, κι εμείς σε ακούμε αντίστοιχα στον Voice 102,5… Αγαπημένος έλληνας και αγαπημένος ξένος καλλιτέχνης;
Μου αρέσουν οι τραγουδοποιοί γενικά. Μου αρέσει ο Αγγελάκας, μου αρέσει ο Μαραβέγιας, μου αρέσει ο Παυλίδης, μου αρέσει ο Δεληβοριάς, από τους Έλληνες… Από την ξένη μουσική μου αρέσουν πάρα πολλοί. Γενικά επειδή είμαι μουσικός παραγωγός οφείλω και θέλω κιόλας να ακούω όλα τα είδη μουσικής. Δηλαδή ακούω και πάρα πολύ ραπ, ακούω πολύ house, ακούω jazz. Οπότε, ας πιάσουμε τους τραγουδοποιούς καλύτερα, θα πω Bob Dylan και Niel Young.

Εκτός από μουσικός είσαι και γιατρός. Μουσική και Ιατρική. Αν σου έλεγαν ότι πρέπει να διαλέξεις ένα από τα δύο τι θα διάλεγες.
Είναι μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά δε στο κρύβω (γέλια). Η απάντησή μου είναι ότι από μικρό παιδί ήθελα την ιατρική, δηλαδή από δέκα χρονών ήθελα να γίνω γιατρός. Κάπως είναι αλληλένδετα αυτά, μπορεί να μοιάζει οξύμωρο αλλά η μουσική είναι ένα μέρος όπου επιτρέπονται τα λάθη κι επιβάλλονται πολλές φορές ενώ στην ιατρική το λάθος δεν επιτρέπεται οπότε κάπως έτσι αλληλοσυμπληρώνομαι κι εγώ. Οπότε δεν μπορώ να διαλέξω. Προσπαθώ να οργανώνω τον χρόνο μου ώστε να τα καταφέρνω και τα δύο.

Νέο πρότζεκτ «Διακοπές στη Σελήνη». Πες μας λίγα λόγια για αυτό. Τι, πώς, πότε, πού και μέχρι πότε, για να σε προλάβουν όλοι.
Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό αν και λίγο αγχωμένος. Είναι ένα πολύ μεγάλο εγχείρημα, είμαστε full band, έχουμε σκηνικά, έχουμε φτιάξει μια τεράστια σελήνη που θα κρέμεται, έχουμε φτιάξει κοστούμια αστροναυτών. Θέλω να είναι και λίγο σαν μια μουσική παράσταση ουσιαστικά. Είναι κάθε Πέμπτη του Μαρτίου στο Arch, με δύο καλεσμένους κάθε φορά, με καινούργια μου τραγούδια που δεν έχουν κυκλοφορήσει και με αγαπημένες διασκευές του «μπαλκονιού». Νομίζω θα είναι πολύ ωραίες βραδιές, έτσι το έχω φανταστεί.

Και πώς προέκυψε ο τίτλος «Διακοπές στη Σελήνη»;
Οι «Διακοπές στη Σελήνη» είναι από ένα τραγούδι που έχω γράψει και δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει που ξεκινάει έτσι: «Σου λέω, σήκω και πάμε διακοπές στη Σελήνη. Πόσα μίλια στην κάρτα σου, σου έχουν μείνει;». Είναι τελείως αλληγορικό και από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

Βασίλη, πού βλέπεις τον Papazó μέσα στα επόμενα χρόνια; Δεχόμαστε και ρεαλιστικά και μη ρεαλιστικά όνειρα.
Αυτή τη στιγμή έτσι όπως κυλάει η ζωή μου και με τη νέα πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί λόγω των social, πηγαινω day by day, μέρα με τη μέρα. Ούτε για έναν μήνα μετά δεν μπορώ να απαντήσω. Θα σου πω ότι κάνω τώρα το μεταπτυχιακό μου στην Οφθαλμολογία, ότι περιμένω για να μπω ειδικότητα, ότι σίγουρα στα επόμενα χρόνια θα ασχοληθώ και με αυτό και θα μου τρώει πάρα πολύ χρόνο, οπότε δεν ξέρω αν το content creation που γίνεται αυτή τη στιγμή θα μπορέσω να το συνεχίσω, πάντως σίγουρα θα συνεχίζω να βγάζω τα δικά μου κομμάτια γιατί είναι πηγαίο αυτό και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δηλαδή, έστω ότι έχω λιγότερο χρόνο για να ασχοληθώ με τη μουσική, κάποια live θέλω σίγουρα να τα κάνω γιατί με γεμίζει αυτό το πράγμα και αυτή η κάθαρση του live είναι μια μοναδική εμπειρία που όταν τη βιώνεις μετά εθίζεσαι σε αυτό. Ε αυτά, να κυκλοφορώ τα δικά μου κομμάτια, να συνεχίζω να είμαι αυτός που θέλω να είμαι και στο επίπεδο που θέλω να είμαι στο ιατρικό κομμάτι και από εκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας. Δεν ξέρω αν ήταν ρεαλιστική απάντηση.

Ήταν αρκετά ρεαλιστική και «down to earth». Δεν ήταν τόσο… «Διακοπές στη σελήνη» (γέλια). Σου ευχόμαστε ολόψυχα να τα καταφέρεις και σε ευχαριστούμε πολύ που ήσουν σήμερα εδώ μαζί μας στο Podcast του Voice102,5. Εμείς θα συνεχίσουμε να σε ακούμε και στο σταθμό μας και στο σπίτι μας και στα ακουστικά και στα ηχεία μας. Και τώρα θα τα πούμε…
… Θα τα πούμε την Πέμπτη 6 Μαρτίου στο Arch και μετά κάθε Πέμπτη του Μαρτίου εκεί... Σας περιμένουμε!

Δείτε περισσότερα για το live του Papazó στο Arch στο City Guide της Athens Voice