Πίτερ Γιάροου: Πέθανε ο τραγουδιστής μέλος των Peter, Paul & Μary
Πέθανε ο Πίτερ Γιάροου, ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός που έγινε ευρύτερα γνωστός ως μέλος των Peter, Paul και Mary, του τρίο της φολκ μουσικής που με τις παθιασμένες αρμονίες του συγκλόνισε εκατομμύρια ανθρώπους καθώς ύψωναν τη φωνή τους υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων και κατά του πολέμου. Ήταν 86 ετών.
Ο Πίτερ Γιάροου, ο οποίος επίσης συνυπέγραψε το πιο διαχρονικό τραγούδι του συγκροτήματος, το «Puff the Magic Dragon», πέθανε την Τρίτη στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ο δημοσιογράφος Κεν Σάνσαϊν. Ο τραγουδιστής έπασχε από καρκίνο της ουροδόχου κύστης τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
«Ο ατρόμητος δράκος μας είναι κουρασμένος και μπήκε στο τελευταίο κεφάλαιο της υπέροχης ζωής του. Ο κόσμος γνώρισε τον εμβληματικό λαϊκό ακτιβιστή, αλλά ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο είναι εξίσου γενναιόδωρος, δημιουργικός, παθιασμένος, παιχνιδιάρης και σοφός, όπως υποδηλώνουν οι στίχοι του», ανέφερε σε δήλωσή της η κόρη του Bethany.
Κατά τη διάρκεια μιας απίστευτης πορείας επιτυχίας που διήρκεσε τη δεκαετία του 1960, κυκλοφόρησαν έξι singles στο Top 10 του Billboard, δύο άλμπουμ Νο. 1 και κέρδισαν πέντε Grammy.
Μετά από μια οκταετή παύση για να ακολουθήσουν σόλο καριέρες, το τρίο επανενώθηκε το 1978 για την «Survival Sunday», μια συναυλία κατά της πυρηνικής ενέργειας που είχε οργανώσει ο Πίτερ Γιάροου στο Λος Άντζελες. Θα παρέμεναν μαζί μέχρι το θάνατο της Τράβερς το 2009. Μετά το θάνατό της, ο Πίτερ Γιάροου και Στούκι συνέχισαν να εμφανίζονται τόσο ξεχωριστά όσο και μαζί.
Γεννημένος στις 31 Μαΐου 1938 στη Νέα Υόρκη, μεγάλωσε σε μια οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης, η οποία, όπως είπε, έδινε μεγάλη αξία στην τέχνη και την επιστήμη. Έκανε μαθήματα βιολιού ως παιδί, ενώ αργότερα άλλαξε κιθάρα καθώς ασπάστηκε το έργο εικόνων της φολκ μουσικής όπως ο Γούντι Γκάθρι και ο Πιτ Σίγκερ.
Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Cornell το 1959, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως μουσικός του Γκρίνουιτς Βίλατζ, μέχρι που συνδέθηκε με τους Στούκι και Τράβες. Αν και το πτυχίο του ήταν στην ψυχολογία, είχε βρει την πραγματική του κλίση στη λαϊκή μουσική στο Κορνέλ, όταν εργάστηκε ως βοηθός διδασκαλίας σε ένα μάθημα αμερικανικής λαογραφίας στο τελευταίο έτος της φοίτησής του.
«Το έκανα για τα χρήματα, επειδή ήθελα να πλένω λιγότερο πιάτα και να παίζω κιθάρα περισσότερο», είπε στον αείμνηστο διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας Τζο Σμιθ. Καθώς όμως καθοδηγούσε την τάξη σε τραγούδια, άρχισε να ανακαλύπτει τον συναισθηματικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει η μουσική στο κοινό.
«Είδα αυτούς τους νέους ανθρώπους στο Cornell που ήταν βασικά πολύ συντηρητικοί στο υπόβαθρό τους να ανοίγουν τις καρδιές τους και να τραγουδούν με συναισθηματισμό και ανησυχία μέσα από αυτό το μέσο που ονομάζεται λαϊκή μουσική», είπε. «Αυτό μου έδωσε μια ιδέα ότι ο κόσμος βρισκόταν καθ' οδόν προς ένα συγκεκριμένο είδος κινήματος και ότι η λαϊκή μουσική θα μπορούσε να παίξει ρόλο σε αυτό και ότι εγώ θα μπορούσα να παίξω ρόλο στη λαϊκή μουσική».
Αμέσως μετά την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, γνώρισε τον Άλμπερτ Γκρόσμαν, ο οποίος αργότερα θα μάνατζερ του Μπομπ Ντίλαν, της Τζάνις Τζόπλιν και άλλων και ο οποίος εκείνη την εποχή έψαχνε να φτιάξει ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το Kingston Trio, το οποίο το 1958 είχε μια επιτυχημένη εκδοχή της παραδοσιακής folk μπαλάντας «Tom Dooley».
Μετά από μήνες πρόβας οι τρεις τους έγιναν αίσθηση εν μία νυκτί όταν το πρώτο τους άλμπουμ, το ομώνυμο «Peter, Paul and Mary» του 1962, έφτασε στο Νο. 1 του Billboard chart. Το δεύτερο, «In the Wind», έφτασε στο Νο 4 και το τρίτο, «Moving», τους έφερε ξανά στο Νο 1.
Από τα πρώτα τους άλμπουμ, το τρίο τραγουδούσε ενάντια στον πόλεμο και την αδικία σε τραγούδια όπως τα «If I Had a Hammer» και «Where Have all the Flowers Gone» του Seeger, τα «Blowin' in the Wind» και «When the Ship Comes In» του Μπομπ Ντίλαν και το «Day is Done» του Πίτερ Γιάροου. Μπορούσαν επίσης να δείξουν μια απαλή και οδυνηρή πλευρά, ιδιαίτερα στο «Puff the Magic Dragon», το οποίο ο Πίτερ Γιάροου είχε γράψει κατά τη διάρκεια των χρόνων του στο Cornell με τον κολεγιακό φίλο του Leonard Lipton.
9°
