Επειδή αφενός… «η φτώχεια θέλει καλοπέραση» και αφετέρου… «ο Έλληνας θα κόψει από παντού αλλά θα βγει να γλεντήσει», το συναυλιακό πρόγραμμα του 2015 μόνο χώρα σε κρίση δεν φανερώνει. Κι αν στα παρακάτω live προσθέσετε τις συναυλίες των ελληνικών γκρουπ, τις μουσικές σκηνές, τις υπερ-χίλιες θεατρικές παραστάσεις και τις υπόλοιπες εκδηλώσεις, ε! πώς να το κάνουμε, είμαστε η χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού. Λεφτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.
Το θέμα είναι πως οι συναυλίες που έχουν ανακοινωθεί διασφαλίζουν υψηλό μουσικό επίπεδο, με μουσικούς που κυκλοφόρησαν τελευταία εξαιρετικά άλμπουμ (Low, Fink, White Fence, Blonde Redhead, Black Keys, Mark Lanegan Band), ενδιαφέρουσες γυναίκες (Kovacs, Ane Brun), θρύλους του παρελθόντος (Manu Dibango, Monster Magnet, Rat Pack, Asian Dub Foundation), ποπ καλού γούστου (Saint Etienne, Spain) αλλά και ροκ για τινέιτζερ (Raveonettes, Glasvegas). Α! και τον Robbie Williams ως «μεγάλο όνομα» του φετινού καλοκαιριού. Απ’ όλα για όλους...
24/1 - Low - Fuzz
Ποτέ ένα όνομα γκρουπ δεν ήταν τόσο αντιπροσωπευτικό του μουσικού του περιεχομένου. Οι «ήσυχοι Αμερικάνοι» Low –δημιούργημα του ζευγαριού Μορμόνων Alan Sparhawk και Mimi Parker– μετράνε πάνω από 20 χρόνια ζωής, καμιά δεκαριά άλμπουμ και κυκλοφόρησαν πέρυσι το θαυμάσιο δίσκο «The Invisible Way. Καιρός ήταν να τους συναντήσουμε.
30/1 - Raveonettes - Gagarin
Αφού δεν προλάβαμε να γίνουμε Δανία του Νότου (αν και ο Γιωργάκης είναι έτοιμος να ξαναπροσπαθήσει με το καινούργιο κόμμα που μόλις έκανε), έρχεται η Δανία σε μας για να μας δείξει πως γίνεται: ένα αγόρι (Sune Rose Wagner) κι ένα κορίτσι (Sharin Foo), παλιομοδίτικα φωνητικά αλλά 50’s, shoegaze ήχος και αγριεμένες κιθάρες και να που γίνεται. Το περσινό τους άλμπουμ «Pe’ahi» έχει στοιχεία από την σερφ κουλτούρα και η προηγούμενη συναυλία τους εδώ, πριν από 3 χρόνια, ήταν sold out.
30/1 - Fink - Κύτταρο
Το «Hard Believer» είναι ένας από τους πολύ καλούς δίσκους του 2014 και ο άγγλος μουσικός και παραγωγός Fink (Fin Greenall) έρχεται στην καλύτερη στιγμή του. Με ενδιαφέρον παρελθόν και στην ηλεκτρονική μουσική, κινούμενος μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου και με πολλές συνεργασίες, καταξιώνεται πιά με ένα πιο προσωπικό, τραγουδιστικό και δημιουργικό ύφος.
30/1 - Monster Magnet - Gazi Music Hall
Ούτε σε ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού δεν υπάρχει τόση ένταση στο χώρο, καθώς οι παλαίμαχοι του σκληρού ροκ το κατέχουν το άθλημα εδώ και 25 χρόνια και οι δεσμοί τους με το ελληνικό κοινό είναι ισχυροί.
1/2 - Ane Brun - Gazarte
Η Νορβηγίδα τραγουδοποιός που ζει και δημιουργεί στην Σουηδία πια, εκπροσωπεί επάξια και με πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό στιλ τη σκανδιναβική φολκ πραγματικότητα και προέρχεται από μουσική και καλλιτεχνική οικογένεια. Πριν από μερικές εβδομάδες λίγο πριν αρχίσει η sold-out συναυλία της στον ίδιο χώρο, έπαθε κρίση πανικού και δεν βγήκε ποτέ. Ας ελπίσουμε πως στην καινούργια ημερομηνία θα είναι σε καλύτερη ψυχολογία.
5/2 - White Fence - AN Club
O Tim Presley έχει αλλόκοτο μουσικό παρελθόν που ξεκινάει από το hard core, συνεχίζει με τους Fall και καταλήγει στην ψυχεδέλεια και το garage. Κρυπτόμενος πίσω από το όνομα White Fence, μετράει ήδη 5-6 άλμπουμ, μεταξύ των οποίων και το εξαιρετικό «For… The Recently Found Innocent» του 2014, που είναι και η αφορμή αυτής του της επίσκεψης.
7/2 - Kovacs - Gagarin
Κι εδώ έχουμε μια εξ αναβολής συναυλία αλλά όχι από κρίση πανικού. Κάθε άλλο, καθώς η τύχη χαμογελάει πλατιά στη νεαρή Kovacs που, χωρίς καν άλμπουμ, είναι ήδη next big thing με την ιδιαίτερη φωνή της (που θυμίζει Σίρλεϊ Μπάσεϊ), τις νουάρ εμφανίσεις της και τα ιδιαίτερα electropop τραγούδια της. Πριν από μερικούς μήνες ήταν να εμφανιστεί στο Stage Vol.1 αλλά ο χώρος έκλεισε κι έτσι η συναυλία «μετακόμισε».
7/2 - Spain - Gazarte
Το αμερικάνικο γκρουπ από τα 90s δεν έχει κάποια σχέση με την Ισπανία αλλά έχει με το καλό γούστο, την αξιοπρεπή φολκ τραγουδοποιία, την dream pop. Η πρόσφατη επναδραστηριοποίησή τους με καινούργια σύνθεση αλλά βασικό άξονα πάντα τον Josh Haden (γιο του εξαιρετικού τζαζ μπασίστα Charlie Haden), επέφερε τα ενδιαφέροντα άλμπουμ «Soul of Spain» (στο οποίο συνεργάστηκε και με το φωνητικό συγκρότημα «The Haden Triplet» που έχουν δημιουργήσει οι 3 αδελφές του) και πριν από μερικές εβδομάδες το «Sargent Place». Αυτά τα δύο άλμπουμ θα είναι και το βασικό υλικό της επίσκεψής τους.
7/2 - Saint Etienne - Fuzz
Εδώ και χρόνια γράφουν τη δική τους κομψή και στιλάτη ιστορία στην ποπ μουσική, τροφοδοτώντας με καλό γούστο και άποψη ένα είδος που συχνά υποφέρει από κακογουστιά και μουσική αγραμματοσύνη.
13/2 - Rat Pack - Badminton
Η θρυλική παρέα του Φρανκ Σινάτρα, του Ντιν Μάρτιν και του Σάμι Ντέιβις jr σηματοδότησε με τα τραγούδια, το κουλ ύφος, τα αστεία επίς σκηνής και το άνετο στιλ τους τη δεκαετία του ’50. Όλη αυτή η φάση (γνωστή ως Rat Pack) αναβιώνει με πειστικό τρόπο από τους Stephen Triffitt, Mark Adams και George Daniel Long, που ξεκίνησαν (πού αλλού;) στο Λας Βέγκας αυτό το σόου πριν από μια δεκαετία και ακόμη επιβιώνει.
21/2 - Dub Pistols - Fuzz
Όπως και το κοινό του heavy metal, έτσι κι αυτό του dub και των συγγενικών του ήχων έχει στην Ελλάδα ένα πιστό κοινό και οι συχνοί επισκέπτες μας Dub Pistols φαίνεται να το καλύπτουν επαρκώς με το γλετζέδικο ύφος τους.
28/2 - Glasvegas - Gagarin
Το αγγλικό rock ψάχνει διαρκώς για next big thing και κάθε τόσο μοιράζει απλόχερα αυτό τον τίτλο αλλά οι προσδοκίες συνήθως διαψεύδονται. Το 2008 οι Glasvegas ξεκίνησαν με φόρα και –ως συνήθως– άρχισαν να ξεφουσκώνουν καθ’ οδόν, γιατί δεν αρκούν μόνο τα μαύρα δερμάτινα και η μπριγιαντίνη για να είσε rock ’ n’ roll.
1/3 Asian Dub Foundation - Gagarin
Συγκρότηση κολεκτίβας, πολιτικοποιημένοι στίχοι, μουσική από τους δρόμους και τις φτωχογειτονιές του Λονδίνου, κοινωνική προσφορά και punk/soundsystem μουσικό πλαίσιο έχουν διαμορφώσει την 20χρονη ιστορία τους και τα 9 άλμπουμ που μετράνε.
5/3 - Blonde Redhead - Κύτταρο
Το νεοϋορκέζικο τρίο με μουσικούς ιθύνοντες τα αδέρφια Pace στην κιθάρα και τα τύμπανα και τη Γιαπωνέζα Kazu Makino να τραγουδάει έχουν την ιδανική σύνθεση για indie attitude και το υπηρετούν επαξίως επί 20+ χρόνια. Το 2014 κυκλοφόρησαν και το πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ «Barragan» και επιτέλους θα τους συναντήσουμε.
24/1 - Manu Dibango - Gazarte
Γιορτάζει on the road τα 80+ του χρόνια και μας θυμίζει μια ζωή σαν παραμύθι γεμάτη αφρικάνικους ρυθμούς, afrobeat ήχους, καμερουνέζικη μουσική παράδοση και «soul makossa».
19/3 - Mark Lanegan Band - Gagarin
Το βασανισμένο παλικάρι με το ζόρικο παρελθόν και την κουρασμένη αλλά ατόφια ροκ φωνή βρίσκεται πλέον συστηματικά στα πιο ενδιαφέροντα άτομα του σύγχρονου rock ’n’ roll, κάνοντας τελευταία μόνο καλούς δίσκους, όπως έγινε και το 2014 με το «Phantom Radio». Πάντα καλοδεχούμενος.
27/3 - Epica - Fuzz
Συμφωνικό ύφος, γυναικεία φωνητικά, progressive ήχος, τι άλλο να ζητήσει πια ο «μέσος χεβιμεταλάς»; Με καλό για τα κυβικά τους άλμπουμ για το 2014, οι Ολλανδοί και η κοκκινομάλλα Simone Simons (που γιορτάζουν τα 10 χρόνια τους), καταφθάνουν για μία ακόμη επική εμφάνιση.
30/5 - Black Keys + Black Angels - Μαλακάσα
Όπως έγινε κατανοητό από το περσινό Rockwave, τα μεγάλα φεστιβάλ χρειάζονται μεγάλα και hot ονόματα κι όχι μικρομεσαία κι ό,τι να ’ ναι. Έτσι φέτος το opening γίνεται με ένα σπουδαίο ροκ γκρουπ του καιρού μας, που τα τελευταία χρόνια πέρασε (δικαίως) από το εναλλακτικό περιθώριο στην πρώτη γραμμή και που το 2014 είχαν κι αυτοί ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Οι Black Κeys ήταν ένα απωθημένο του ελληνικού κοινού και πλαισιωμένοι από τους ταχέως ανερχόμενους Black Angels (που μετράνε ήδη ένα sold out επί ελληνικού εδάφους) κάνουν τη ροκ συναυλία του καλοκαιριού, και μάλιστα «τώρα που συμβαίνει».
20/6 - Robbie Williams - Μαλακάσα
Ο συνδυασμός «κακό παιδί», πλούσιος, διάσημος, εγωπαθής και κακομαθημένος αλλά ξενέρωτα τραγούδια δεν μου λέει και πολλά, λέει όμως σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, από την εποχή που ο Robbie Williams ήταν με τους Take That. Καλή διασκέδαση, λοιπόν…
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
