Μαρίνα Σπανού: Συνέντευξη με την μουσικό για το τρίτο της άλμπουμ «Μια κασέτα για τον δρόμο» και τις καλοκαιρινές συναυλίες
Θυμάται ακριβώς την πρώτη μέρα που τραγούδησε στην Αρεοπαγίτου. Κυριακή, απόγευμα, είχε μόλις τελειώσει το μάθημα προετοιμασίας για τις εξετάσεις της στη δραματική σχολή. Έρχεται η μαμά με την κιθάρα της, το μικρόφωνο και το ηχείο και την παίρνει από την 3ης Σεπτεμβρίου. Είχε ραντεβού με δυο τρεις φίλους στην Αποστόλου Παύλου όπου και ήθελε να στήσει. Όταν έφτασαν, ένας μουσικός του δρόμου που κάπνιζε 10 μέτρα παρακάτω την έδιωξε λέγοντάς της ότι αυτό ήταν το spot του 7 χρόνια και θα έπρεπε να τον σεβαστεί. Πήρε τα μπαγκάζια της και απτόητη ανέβηκε ως το τρίστρατο Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου και ανηφόρας για Πνύκα – το σημείο που τελικά έγινε το «δικό» της. Κανείς δεν είχε σκεφτεί να τραγουδήσει στο σκαλάκι. Άραξαν οι φίλοι της ακριβώς πίσω της και εκείνη τραγουδούσε. H Μαρίνα Σπανού θυμάται βλέμματα περαστικών που σκάλωναν για λίγο πάνω της, έναν Ισπανό τουρίστα να την ακούει ακουμπώντας την πλάτη του στο κολωνάκι χωρίς να καταλαβαίνει λέξη, παιδάκια να χορεύουν πριν πάνε για ύπνο. Βρέθηκε εκεί εννέα φορές σε διάστημα ενός χρόνου, αποδείχθηκαν όμως αρκετές ώστε να γίνουν viral τα βιντεάκια της στα social media, και κυρίως στο TikΤok.
Πέμπτη μεσημέρι δίνουμε το ραντεβού μας σε ένα μπαρ στο Παγκράτι, την περιοχή που την κάνει και ερωτεύεται. Κανείς δεν ξέρει ακόμα όμως, ποιο είναι το μπαρ εκείνο που την έκανε να ερωτευτεί, που «έχει κάτι από μας» και «ζαλισμένα φιλιά», όπως λέει και το τραγούδι της. Φοράει το boho λευκό φόρεμά της, μοιάζει με την Εσμεράλντα με τα κατάμαυρα της μάτια και μαλλιά, πίνει μια γουλιά από την παγωμένη λεμονάδα της και μιλάει με τον κόσμο τριγύρω της, ανάμεσά τους και μια παλιά της συμμαθήτρια από το σχολείο της στο Χαλάνδρι. Η 21χρονη μουσικός Μαρίνα Σπανού που έγινε viral μέσα από τα βίντεό της στο TikTok νιώθει πότε μικρότερη και πότε μεγαλύτερη, έχει περιέργεια να μαθαίνει τι συμβαίνει γύρω της, της αρέσουν τα ταξίδια, το καλό φαγητό, το φλερτ και η θάλασσα. Φωτεινή και δυναμική, αισθάνεται παντοδύναμη και ταυτόχρονα γλυκιά και ευαίσθητη. Αγαπά να βρίσκεται με φίλους για επιτραπέζια, την πλατεία προσκόπων στο Παγκράτι και τα καλοκαιρινά μπαλκόνια. Με αφορμή τον τρίτο δίσκο της «Μια κασέτα για τον δρόμο» και λίγο πριν ξεκινήσει η περιοδεία της σε όλη την Ελλάδα, με τις περισσότερες συναυλίες να είναι ήδη sold out, συζητήσαμε για τα δικά της ταξίδια.
Μαρίνα Σπανού: Συνέντευξη με την μουσικό για το τρίτο της άλμπουμ «Μια κασέτα για τον δρόμο» και τις καλοκαιρινές συναυλίες
— Πού είναι πιθανό να σε πετύχει κάποιος τώρα; Έχουμε ξεκινήσει την περιοδεία μας, οπότε το πιθανότερο είναι να με πετύχει κάποιος στην εθνική και τις λοιπές οδούς ή στα μέρη που παίζουμε. Συνήθως όμως μπορείς να με βρεις μεταξύ Παγκρατίου και Κυψέλης.
— H πιο ωραία παιδική ανάμνηση σε κάποιο θέατρο, σκηνή ή πίσω από μια τηλεοπτική κάμερα να παρακολουθείς την οικογένειά σου; Ήμουν μπεμπάκι στα παρασκήνια της παράστασης «Chicago» όπου έπαιζε ο πατέρας μου. Με φώναζαν από καμαρίνι σε καμαρίνι για να μου δοκιμάσουν περούκες, μου έδιναν σοκολάτα με μπανάνα από το ψυγείο και καθόμουν στις κουίντες δίπλα σε μια συνάδελφο του πατέρα μου –τότε συντελεστή της παράστασης– να παρακολουθούμε και να βαθμολογούμε με αυτοσχέδια καρτελάκια την παράσταση της ημέρας.
— Τι θεωρείς ότι δεν είχαν τα παιδικά χρόνια στην Αθήνα; Ίσως για μένα, από την οπτική ενός παιδιού που μεγαλώνει στα βόρεια προάστια, σε μια συγκεκριμένη γειτονιά, τα παιδικά χρόνια δεν είχαν τόση ρευστότητα. Οι συνθήκες, οι παρέες, οι δραστηριότητες και οι εικόνες ήταν πιο περιορισμένες. Μιλάω, όμως, για την περιοχή μου. Όταν τελείωνα το σχολείο κι άρχισα να επισκέπτομαι το κέντρο της Αθήνας ένιωθα πως γνωρίζω έναν άλλον κόσμο.
— Γιατί ο δρόμος ήταν πολύ σκληρός; Τι σε έχει διδάξει; Μου έχει διδάξει την τέχνη του να φανερώνω τα όριά μου χωρίς να μιλήσω. Να συναισθάνομαι ποιος με πλησιάζει και με ποιον σκοπό. Και αντίστοιχα λόγω αυτού, τι «μαγιά» χρειάζεται στο κοινό ανά πάσα στιγμή.
— Το πιο ωραίο σημείωμα που έχεις λάβει σε live στην Αρεοπαγίτου, τι έγραφε; Ήταν ένα εξομολογητικό κολάζ που εξυμνούσε τον έρωτα και μου έδινε ελπίδα για την ποίηση της γενιάς μας.
— Συνήθως πού γράφεις; Έχεις κάποια ιεροτελεστία; Γράφω όπου μπορείς να φανταστείς – στο μπάνιο, στη βόλτα, στο περπάτημα. Τις προάλλες κάτι σκεφτόμουν την ώρα που οδηγούσα και τα αλάρμ λειτούργησαν ως μικρός διασώστης της ιδέας. Όταν γράφω μουσική, όμως, χρειάζομαι το πιάνο μου. Γι’ αυτό το δωμάτιό μου είναι το καταφύγιό μου.
— Είσαι από αυτούς που γράφεις κάτι και το δίνεις σε φίλους, στη σχέση, στην οικογένειά σου και λες «παιδιά, μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό»; Είμαι από αυτούς που έχει αποδεχτεί ότι όλα θα θυμίζουν κάτι.
— Αισθάνεσαι παντοδύναμη σήμερα περισσότερο στον πεζόδρομο ή στη σκηνή στα live; Το πιο σημαντικό είναι ότι αισθάνομαι παντοδύναμη στη ζωή. Αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα.
— Nα πάμε πίσω στο πρώτο τραγούδι που έγραψες στο πιάνο και το πρώτο στην κιθάρα. Τι θυμάσαι; Μαθαίνω πιάνο από πολύ μικρή, πρέπει να ξεκίνησα στα 4. Οπότε εκεί πιθανό να ήταν κάποια πρώτη βασική κλίμακα. Την κιθάρα την έπιασα στα 14 μου, με μεγάλο πείσμα να μάθω να παίζω τα κομμάτια που μου άρεσε να τραγουδάω τότε.
— Από την πρώτη συναυλία τι θυμάσαι; Η πρώτη κανονική μου συναυλία ήταν τον Σεπτέμβριο του 2021. Θυμάμαι να κρυφοκοιτάζω τον κόσμο να έρχεται από μακριά, τα πρώτα τραγούδια, το άγχος στις παλάμες μου, το τέλος του καλοκαιριού, την οικογένεια και τους φίλους στα πίσω τραπέζια, τις πρώτες μετασυναυλιακές αγκαλιές, όλα τα σημειώματα που έχω κρατήσει.
— Στην Aρεοπαγίτου σου άρεσε πολύ η στιγμή λίγο πριν τελειώσει όλο αυτό που συνέβαινε, ισχύει το ίδιο και για τις συναυλίες;
Ισχύει όντως, λίγα λεπτά πριν αποχαιρετιστούμε. Έχω και μια ιεροτελεστία με τους μουσικούς μου. Αφιερώνω χρόνο, τους κοιτάζω για λίγο και τους αποχαιρετώ κι αυτούς ή αλλιώς τους ευχαριστώ για τη μουσική συνάντηση εκείνης της ημέρας.
— Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου με μια φράση; Σχεδόν όλα αυτά που αισθάνομαι με μελωδικές ιστορίες και κέλυφος ρομαντικής κομεντί.
— Τραγούδια εμπνευσμένα από ταξίδια ακτοπλοϊκά, αεροπορικά, ταξίδια που σχεδιάστηκαν και δεν έγιναν ποτέ, ταξίδια σχέσεων που έμειναν στο τρίτο σκαλί και ταξίδια ενηλικίωσης. Να επικεντρωθούμε λίγο στα τραγούδια που αφορούν νησιά και περιοχές της Αθήνας. Για παράδειγμα, τι συμβολίζουν η Τήνος και η Ικαρία για σένα και τι το Παγκράτι τελικά; Η Τήνος έγινε το μέρος που ενήλικα αποφάσισα να επιστρέφω κάθε καλοκαίρι, κάπως σαν να επέλεξα το εξοχικό μου. Η Ικαρία το νησί που μου στέρησε έναν άνθρωπο. Και το Παγκράτι η περιοχή που ερωτεύομαι.
— Πώς ένιωσες όταν κατάλαβες ότι το ταξίδι σου έγινε viral; Τρελαίνομαι να βλέπω το κομμάτι να ντύνει καλοκαιρινές εικόνες, κατεβασμένα παράθυρα σε αμάξια, ατελείωτο μπλε, καράβια που σημάνουν αναχώρηση, αυγουστιάτικα φεγγάρια και ό,τι ο καθένας συλλέγει όσο ζεσταίνει. Δεν θέλω να το συνειδητοποιώ γιατί μου αρέσει να με εκπλήσσει κάθε φορά.
— Ξεχωρίζεις κάποιον στίχο από το «Ταξίδι»; Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο ταξίδι; Δεν μπορώ να διαλέξω συγκεκριμένο στίχο γιατί νιώθω ότι θα ακρωτηριάσω την ιστορία στο κεφάλι μου. Το αγαπημένο μου ταξίδι είναι Αθήνα-Επίδαυρος.
— Πώς ξεκίνησε η «εμμονή» με την «κασέτα»; Είχα πάντοτε εμμονή με στοιχεία εποχών που δεν έχω ζήσει. Κασέτες, βινύλια, γράμματα, καρτ ποστάλ, γραμματόσημα. Τα βρίσκω εξομολογητικά γιατί είναι απτά.
— «Δόθηκε» η κασέτα εκεί που έπρεπε; Δίνω πάντα τις κασέτες, τα γράμματα και όσα έχουν γραφτεί για να έχουν παραλήπτη. Έχω εμμονή με τις λίστες στο Spotify. Είναι ο τρόπος να φλερτάρω και να συνδέομαι. Η κασέτα είναι η σύγχρονη playlist.
— Όταν είσαι ερωτευμένη ποιο κομμάτι ή κασέτα στέλνεις πρώτο/η; Συνήθως φτιάχνω καινούργια playlist στο Spotify, ανάλογα με τη μουσική που μου εμπνέει.
— Ποιες είναι οι κατάλληλες λέξεις τελικά, για να εκδηλώσουμε τον έρωτά μας για κάποιον; Μη ρωτάς, ακόμη τις ψάχνω (γελάει).
— Ο έρωτας για σένα πώς περιγράφεται με μια φράση; Τι είναι αυτό που φτερουγίζει στο στομάχι μου;
— Υπάρχει κάποια ιστορία πολύ έντονη από το στούντιο, από κάποιο τραγούδι ή συναυλία που δεν έχεις αποκαλύψει και θα ήθελες να μοιραστείς; Είχαμε live στην Πάτρα αρχές Δεκέμβρη. Λίγο μετά τη μέση του προγράμματος παίζουμε το «Αερικό». Είναι από εκείνες τις φορές που αισθάνεσαι για μια στιγμή ότι αναβιώνεις τις εικόνες του τραγουδιού. Τελευταίο κουπλέ, αφήνω ασυναίσθητα τα χέρια από την κιθάρα και ακούω να τραγουδάει μαζί μου όλο το κοινό. Βγάζω τα ακουστικά, ανοίγω τα μάτια. Το πιο τρυφερό τελείωμα κομματιού. «Αερικό», γυμνές φωνές να αγκαλιάζουν η μια την άλλη και ζεστά βλέμματα.
— Το τελευταίο στιχάκι που έγραψες σε κάποιο ξεχασμένο τετράδιο, σε κάποια κόλλα Α4; Θα είναι στίχος επόμενου τραγουδιού; Ο τελευταίος στίχος που έγραψα ήταν «στα χέρια μου φορώ τον χρόνο». Θα δούμε πού θα το ακούσουμε.
— Τα τραγούδια σου έγιναν viral κυρίως μέσω του TikTok και εσένα σε βλέπουμε να διατηρείς την επαφή σου με τον κόσμο και μέσω live εμφανίσεων. Τι σημαίνει για σένα το κομμάτι των social media; Τα social media είναι εργαλείο. Είχα καλή σχέση με αυτά, κυρίως με το Instagram, από μικρότερη ηλικία, κι αυτό με βοήθησε να εκφραστώ αρχικά και στη συνέχεια να προωθήσω τη δουλειά μου, όταν αυτή απέκτησε υπόσταση. Τώρα έχω εφαρμόσει σύστημα γραφείου. Ενασχόληση μέχρι 2 ώρες τη μέρα, αν δεν έχει προκύψει κάτι. Γιατί είναι εύκολο να ξοδευτείς στη διαρκή διαθεσιμότητα.
— Για ποια ταινία, σειρά, θα ήθελες να γράψεις εσύ ένα κομμάτι; Θα ήθελα να γράψω κάποιο κομμάτι για μια καινούργια σειρά ή ταινία. Με ενδιαφέρει τρομερά αυτό το αντικείμενο.
— Ποια θεωρείς μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη πρόκληση που είχες να αντιμετωπίσεις; Με την ομορφιά της δουλειάς έρχονται και αρκετές δυσκολίες που δεν είναι γνωστές στον κόσμο. Δεν έχω αντιμετωπίσει, ωστόσο, κάποια μεγάλη πρόκληση γιατί ευτυχώς η ομάδα μου φροντίζει να λύνουμε ό,τι προκύπτει.
— Υπήρξε ποτέ κάποιος που σου είπε «Μαρίνα, να ξέρεις δεν μπορείς να τα καταφέρεις»; Ή ήμουν πολύ τυχερή ή φαινόταν ότι δεν σηκώνω πολλά πολλά (γελάει).
— Τελείωσες την υποκριτική. Ποια θα ήταν η ιδανική συνθήκη για να ασχοληθείς με αυτή; Πώς θέλεις να κυλήσει όλο αυτό το κομμάτι για σένα; Εμπιστεύομαι τη ροή του. Αγαπώ το θέατρο και είμαι σίγουρη ότι θα έρθει η στιγμή και το περιβάλλον όπου θα νιώθω ασφαλής να το υπηρετήσω – αυτή τη λέξη χρησιμοποιούσαν στη σχολή, υπηρετώ την ιστορία. Σίγουρα θα είμαι γραφική και θα σου πω ότι μου αρέσουν τα μιούζικαλ.
— Αν έπρεπε να προσδιορίσεις τη στιγμή στη ζωή σου που ένιωσες πιο ελεύθερη, πότε ήταν αυτή; Σε κάποια θάλασσα θα ήταν πιθανότατα. Να γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλά μου όσο μαλακώνει ο ήλιος.
— Υπάρχει μια ποικιλομορφία στο κοινό που σε ακολουθεί. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος μου σκοπός. Αυτό που θα ήθελα να νιώθω κι εγώ ως παιδί. Ότι ανήκω κάπου όπου δεν έχει σημασία από πού έρχομαι, πόσο όμορφη είμαι, πώς είναι το σώμα μου, οι σκέψεις μου, το ντύσιμό μου, οι ιδεολογίες μου, τι μου αρέσει και τι όχι. Απλώς ανήκω.
— Πότε πιέζεσαι και απομονώνεσαι; Έχεις τάσεις φυγής; Πιέζομαι όταν υπάρχει προσδοκία. Είναι κατάλοιπο της τελειομανίας. Δεν με αφήνει ατάραχη και κλείνομαι ή φεύγω.
— Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που αισθάνεσαι την ανάγκη να επικοινωνήσεις μέσω της μουσικής; Κάποια επόμενη ιστορία θα είναι. Αλλά είμαι σε περίοδο μεταβατική. Μυρίζομαι κάποια αλλαγή να έρχεται από μακριά.
— Με αφορμή την καλοκαιρινή περιοδεία θα βρίσκεσαι και στον αέρα ενός ραδιοφωνικού σταθμού. Πώς προέκυψε όλο αυτό; Τι συναισθήματα σου δημιουργεί η τόσο έντονη πλέον επικοινωνία με τον κόσμο; Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό το καινούργιο εγχείρημα. Μου δημιουργεί μόνο θαλπωρή η άμεση επικοινωνία με τον κόσμο και τις σκέψεις του. Αυτός ήταν κι ο λόγος που ξεκίνησα το project. Για να μιλήσουμε, έστω και ετεροχρονισμένα.
— Υπάρχουν σχέδια και στόχοι; Ένα μικρό spoiler για όσα θα ακολουθήσουν; Να κάνουμε όμορφες συναντήσεις στις συναυλίες μας τις καλοκαιρινές. Δημιουργία σε όλους τους τομείς και όλο και κάτι θα σκεφτούμε να μας εκπλήξει.
17°
