Joyce DiDonato: H διάσημη μετζοσοπράνο μιλάει στην Athens Voice με αφορμή την παρουσίαση του διεθνούς πρότζεκτ «Eden» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Η Τζόυς ΝτιΝτονάτο (Joyce DiDonato), η σπουδαία αμερικανίδα μετζοσοπράνο, με το πρότζεκτ «Eden» στοχεύει στην ευαισθητοποίησή μας απέναντι στα περιβαλλοντικά προβλήματα και στην κλιματική αλλαγή. Σε αυτή την ξεχωριστή καλλιτεχνική πρωτοβουλία η σούπερ σταρ της όπερας μεταμορφώνεται σε μια ονειρική «αφηγήτρια». Με τη μαγευτική της φωνή μας μεταφέρει στο σύμπαν μιας παραδεισένιας μουσικής και με συνθέσεις από την εποχή του Μπαρόκ ως τις μέρες μας επιχειρεί να μας επανασυνδέσει με τη φύση. Η διεθνής περιοδεία της θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Τρίτη 30 Μαΐου στις 8:30 το βράδυ (με ελληνικούς υπέρτιτλους) και από εκεί θα συνεχίσει το ταξίδι της σε 45 πόλεις σε όλο τον πλανήτη έως το 2024. Για όλα αυτά μίλησε στην Athens Voice
Μιλήστε μας για το πρότζεκτ «Eden» που παρουσιάζετε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τι είναι αυτό που δεν πρέπει να χάσουμε; Τα πάντα! Η χαρά του σχεδιασμού του Eden ήταν να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό ταξίδι για το κοινό - ένα ταξίδι που ξεκινά με μυστήριο («Το αναπάντητο ερώτημα»), ακολουθείται από μια λαχτάρα και ερωτήματα για το πώς να συνδεθούμε πιο ολοκληρωμένα («Το πρώτο πρωινό του κόσμου») και εκτοξεύεται στο χάος της σύγχρονης ζωής σε αναζήτηση νοήματος: πλημμύρες, πυρκαγιές, ειρήνη, ικανοποίηση, απελευθέρωση! Έχω διαπιστώσει ότι η κλασική μουσική είναι έτοιμη να δώσει φωνή σε αυτά τα βαθιά προσωπικά ερωτήματα και «απαντήσεις» και το Eden βουτάει κατευθείαν στην καρδιά αυτής της περιπετειώδους θεατρικότητας. Η συναυλία μας στην Αθήνα θα είναι η 28η παράσταση του Eden και ξέρω ότι θα είναι μια βραδιά που το κοινό δεν θα ξεχάσει.
Έχετε μια σημαντική μουσική καριέρα και τεράστια εμπειρία. Έχετε ακόμα και σήμερα άγχος ή το έχετε αντιμετωπίσει; Προσπάθησα να συμφιλιωθώ πριν από χρόνια με την αυστηρότητα και τις ιδιαίτερες προκλήσεις αυτής της δουλειάς - αν δεν το κάνεις, είναι πραγματικά μια τρομερή υπαρξιακή αγωνία και δεν θέλω να μεταφέρω αυτού του είδους τις δυσκολίες στη σκηνή μαζί μου. Θέλω το κοινό να υπερβεί την καθημερινότητά του μέσα από τη μουσική και για να του το δώσω αυτό, πρέπει να απαντήσω σε αυτές τις προκλήσεις. Το άγχος είναι πάντα εκεί - αλλά πάντα υπάρχει τρόπος να το ξεπεράσω.
Ποια είναι η καλύτερη μουσική σας στιγμή που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και γιατί; Αυτή τη στιγμή είναι να περιβάλλομαι από παιδιά από όλο τον κόσμο και να τραγουδάω απευθείας σε αυτά το «Ombra mai fu», κάτι που συμβαίνει στο τέλος των συναυλιών μας της Eden. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά (1.700+ μέχρι στιγμής!) δεν έχουν ακούσει ποτέ έναν τραγουδιστή όπερας από κοντά να τραγουδάει μόνο σε αυτά - και βλέπω τη φωτιά και τη σύνδεση στα μάτια τους. Εκείνη η υπέροχη στιγμή είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο και όλα αυτά προέρχονται από ένα έργο που γράφτηκε σχεδόν 400 χρόνια πριν. Η μουσική είναι υπερβατική!
Υπάρχει κάτι που δεν έχετε πετύχει και θα θέλατε οπωσδήποτε να το πετύχετε; Την εσωτερική γαλήνη… Αλλά δουλεύω πάνω σε αυτό.
Μια ερώτηση παγίδα: Αν δεν είχατε ασχοληθεί με τη μουσική, με τι θα θέλατε να είχατε ασχοληθεί; Είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν δασκάλα μουσικής. Αλλά ίσως να είχα μια παράλληλη δουλειά ως φωτογράφος της φύσης!
Σε ένα νέο άτομο που θέλει να ασχοληθεί με την όπερα, τι συμβουλή θα του δίνατε; Κάντε το. Και προστατεύστε άγρια την αγάπη σας για τη μουσική, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος σας πάνω στη σκηνή είναι για την υπηρεσία της μουσικής και όχι για το εγώ σας.
Τι άλλο κάνετε πέρα από την περιοδεία σας; Μου αρέσει να περνάω πολύ ελεύθερο χρόνο στον κήπο μου, να βγάζω φωτογραφίες, να κάνω λίγη γιόγκα και να απολαμβάνω τη ζωή!
Είστε πολύ δραστήρια όσον αφορά το περιβάλλον. Πότε θυμάστε για πρώτη φορά τον εαυτό σας να ανησυχεί τόσο πολύ για το συγκεκριμένο θέμα; Θα ήθελα να πιστεύω ότι ήμουν πάντα ευαισθητοποιημένη, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι απολύτως αληθές. Η στιγμή που θυμάμαι να σκέφτομαι: «Ω, τα πράγματα είναι στα όρια του μηδέν» ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Αφρική και έβλεπα την πραγματικότητα να ξεδιπλώνεται σε πραγματικό χρόνο - τις δραστικές επιπτώσεις πάνω στη γη και την άγρια ζωή. Έγινε ένα «κλικ» όπου ήξερα ότι πια δεν μπορούσα πλέον να θεωρώ τίποτα δεδομένο.
Τι θα αλλάζατε στον κόσμο; Έχω την τάση να πιστεύω ότι όλα εκτυλίσσονται όπως πρέπει... Αν κάποιος με ρωτήσει τι θα άλλαζα στη ζωή μου; Απολύτως τίποτα - ελπίζοντας ότι έχω μάθει από τα λάθη ή τις παραλήψεις μου. Αλλά το ίδιο θα έκανα και στον κόσμο μας. Απλά ελπίζω η ανθρωπότητα να δίνει προσοχή και να εξελίσσεται με τρόπο που να είναι πιο ειρηνικός και γεμάτος αγάπη.
17°
