Sleaford Mods: Ο κόσμος γύρω σου, αυτή είναι η έμπνευση

«Στην Αγγλία κανένας δεν μπορεί να ακούσει την κραυγή σας». Με αυτή τη διαπίστωση να αποτελεί το μότο του νέου άλμπουμ τους και να είναι μία από τις πρώτες φράσεις που ακούγονται σε αυτό, οι Sleaford Mods, δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις στο «UK GRIM», που κυκλοφορεί στις 10 Μαρτίου από τη Rough Trade Records. Έχουν τη στάμινα της κρίσης, βόμβους και εκκωφαντικά samples, και δεν έχουν καμία διάθεση να γίνουν αρεστοί ή ευχάριστοι επειδή το προηγούμενο άλμπουμ τους «Spare Ribs» σκαρφάλωσε στο Top 5 των βρετανικών charts. Με μεγάλα bangers, το δίδυμο από το Νότιγχαμ αναρωτιέται τι συμβαίνει στον αριθμό 10 της Downing Street, διαμαρτύρεται άλλες φορές ποιητικά κι άλλες βωμολοχώντας, σαρκάζει τα αισθητικά πρότυπα που παρουσιάζονται υποκριτικά ως trends. Με τον Jason Williamson να μονολογεί και να ανοίγει διαλόγους για την πραγματικότητα της εποχής. «Ίσως είμαστε περήφανοι για τη χώρα. Ίσως είμαστε περήφανοι που είμαστε Άγγλοι… […] Ίσως είμαι περήφανος για τους φρικτούς γκρίζους δρόμους, τον βρώμικο καιρό και τις ηλίθιες μόδες στις οποίες μπορεί να επενδύω. Απλώς οι Άγγλοι για τους οποίους είμαστε περήφανοι δεν είναι καθόλου σαν τους Άγγλους που θέλουν να προωθήσουν οι αρχές», εξήγησε πρόσφατα η φωνή των Sleaford Mods.

Το «UK GRIM», το πιο χορευτικό και γεμάτο ενστικτώδη ενέργεια άλμπουμ των Sleaford Mods μέχρι σήμερα, αποτελεί τον ήχο της εποχής που ζουν: εκεί που τα θωρακισμένα Range Rover βουίζουν, οι πρέσες βαράνε αλύπητα, τα κουδουνίσματα για το επόμενο viral video διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο Andrew Fearn, ο δημιουργός της μουσικής πλευράς του σχήματος, συνδέθηκε στο Zoom και μοιράστηκε στην ATHENS VOICE, τα ερεθίσματα, τις ανησυχίες και την οπτική του.

Συγχαρητήρια για το επερχόμενο άλμπουμ σας «UK GRIM». Το ακούω συνέχεια, είναι γεμάτο ρυθμούς που σε κάνουν να χορεύεις και λέξεις που σε κάνουν να σκεφτείς. Τι σας ενέπνευσε περισσότερο κατά τη διάρκεια της δημιουργίας και ηχογράφησης του;
Νομίζω ότι η έμπνευση δεν σταματάει ποτέ, συνεχίζουμε να κάνουμε πράγματα σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, μερικά τα ετοιμάζουμε όσο είμαστε σε περιοδεία, καθώς ταξιδεύουμε, η ζωή, κυρίως, μας εμπνέει. Ο περίγυρός μας, αυτά που μεταδίδονται στην τηλεόραση, μουσικά μιλώντας πάντοτε. O Jason θα μιλούσε για στίχους, οι δικές μου αντιδράσεις προέρχονται από οπτικά ερεθίσματα. Δημιουργώ πολλή μουσική συνεχώς, πριν ξεκινήσω τους Sleaford Mods έφτιαχνα μουσική στο σπίτι, είναι η θεραπεία μου, οπότε το κάνω όπως και να ‘χει. Υποθέτω οι περισσότεροι μουσικοί έτσι κάνουν. Ο κόσμος γύρω σου, αυτή είναι η έμπνευση.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτήν την κυκλοφορία;
Το lockdown, υποθέτω. Το ότι δεν μπορούσαμε να εμφανιστούμε πουθενά για περίπου ένα χρόνο, και εκεί είναι που βασικά κερδίζουμε τα περισσότερά μας χρήματα, έμεινα σπίτι και έκανα μουσική, μετά την έστελνα στον Jason και μετά τη «συναρμολογούσαμε» μαζί. 

To «UK GRIM» καταθέτει μια επίκαιρη και αιχμηρή ματιά στη ζωή, την επιβίωση και τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής - που βρίσκει την Αγγλία να περνά δύσκολες, πρωτόγνωρες μέρες μετά το Brexit. Τι σας ανησυχεί περισσότερο απ’ όσα συμβαίνουν στη χώρα σας και γενικότερα στον κόσμο σήμερα;
Δεν γνωρίζω, πραγματικά. Με ανησυχεί ό,τι ανησυχεί τον καθένα. Προς ποια κατεύθυνση πηγαίνουμε, γιατί μερικές φορές μοιάζει ότι δεν κατευθυνόμαστε καλά, να σκεφτούμε αν θα είμαστε εδώ σε δέκα χρόνια, χρειάζεται οι άνθρωποι να επιλέγουν σωστά μα δεν το κάνουν συχνά, δεν πρόκειται να εξελιχθούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. 

Ποιο είναι το σημαντικότερο κοινωνικό πρόβλημα για το Ηνωμένο Βασίλειο αυτή τη στιγμή;
Πολλά προβλήματα, τα ίδια με κάθε δυτική χώρα. Η ανισότητα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, το κράτος και το σύστημα σίτισης, ξέρετε, τα συνηθισμένα, περιβαλλοντικά προβλήματα, ο κόσμος μικραίνει και όλους μας απασχολούν τα ίδια.

Το βιντεοκλίπ του «UK GRIM», το σκηνοθέτησε ο Cold War Steve. Αναφέρατε πριν τα οπτικά ερεθίσματα. Τι εκτιμάτε περισσότερο στην τέχνη του και πώς συνεργαστήκατε;
O Jason είχε δουλέψει μαζί του λίγο επάνω σε κάτι, δεν θυμάμαι τι. Έχει δύναμη το αποτέλεσμα που συνδυάζεται με το περιεχόμενο των στίχων του Jason, όπως και με το οπτικό, πρόκειται για έναν επιτυχημένο «γάμο» από πολλές πλευρές, δούλεψε καλά, όταν το είδαμε στο video ήταν εκπληκτικό. 

Πόσο εύκολο είναι για έναν μουσικό που προέρχεται από την εργατική τάξη να ασχοληθεί με τη μουσική σήμερα στη Βρετανία;
Αληθινά δύσκολο. Πρέπει να αντέξεις πολλά, για να είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Αλλιώς δεν πρόκειται να συμβεί. Πάντοτε έτσι ήταν, νομίζω, από το τέλος της δεκαετίας του 1990 έγινε δυσκολότερο για τους μουσικούς να αναγνωριστούν.

Έχοντας ζήσει τη μουσική πριν και μετά την εποχή των social media και των streaming platforms, ποιες αλλαγές σας ενθουσιάζουν και ποιες σας ανησυχούν;
Με πολλούς τρόπους υπήρξε βελτίωση, τα social media επέτρεψαν σε όλους να εξασκήσουν τις μουσικές ιδέες τους, να τις περάσουν κατευθείαν στον κόσμο, ίσως χωρίς αυτό να μην πήγαιναν πουθενά. Από την άλλη, υπάρχουν αρκετοί μέτριοι που νοιάζονται μόνο να μπουν χρήματα στην τράπεζα. Την ίδια στιγμή, είναι λιγότερο εστιασμένο από ό,τι ήταν, αν γυρίσουμε στα 80s υπήρχε μεγάλη μουσική γκάμα, και υπήρχαν χρήματα στη μουσική βιομηχανία. Όλα έγιναν μικρότερα, έτσι δεν είναι; Τώρα, μουσικά περιοδικά δεν αντέχουν οικονομικά να τυπώσουν και αυτό είναι μία αλλαγή που με ανησυχεί. Αυτό που κάνουμε τώρα, είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι διεξάγουν τις συνεντεύξεις μετά το lockdown, όμως πριν, εκεί γύρω στα 90s, μεγάλες μπάντες όπως οι Depeche Mode περιόδευαν σε όλο τον κόσμο για να δώσουν συνεντεύξεις. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή όχι, αλλά είναι το θαύμα της τεχνολογίας και το έχουμε συνηθίσει και το έχουμε αποδεχτεί, οπότε, δεν θέλω να σκέφτομαι όλα τα παραπάνω ως κακό, γιατί δεν υπάρχει και τίποτα που μπορούμε να κάνουμε.

Ποιο τραγούδι σας δυσκόλεψε περισσότερο στο στούντιο;
Δεν με δυσκόλεψε κάποιο, απλώς το «So Trendy» πήρε κάποιο καιρό, γιατί πήγε και ήρθε το track μερικές φορές στον Perry Farrell, κάποιοι στίχοι ήταν πολύ μεγάλοι για να χωρέσουν και έπρεπε να το κάνουμε πιο συνοπτικό. 

Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε τις συνεργασίες σας με άλλους μουσικούς;
Δεν υπάρχουν. O Perry Farrell επικοινώνησε μαζί μας. Οι Dry Cleaning ήταν το support μας στο τέλος της περιοδείας μας στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2021, έπαιξαν μαζί μας στις τελευταίες τέσσερις ημερομηνίες, οπότε, παρόλο που είναι αρκετά διαφορετική μπάντα, είχαμε αρκετές ομοιότητες στο στιλ και δουλέψαμε καλά μαζί. 

Ποιες είναι οι σκέψεις σας όταν συνειδητοποιείτε ότι χιλιάδες, άνθρωποι ακούν τη μουσική σας καθημερινά;
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ γύρω από αυτό, είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτή η δουλειά αναπτύχθηκε τόσο όμορφα και δεν έμεινε στην επιτυχία της μίας νύχτας, δουλέψαμε γι’ αυτό και είναι δίκαιο. Είμαι σίγουρος ότι ο Jason θα έλεγε ό,τι κι εγώ, ότι το αξίζουμε. Αναπτυχθήκαμε με αργούς ρυθμούς ως μπάντα, που είναι πολύ καλύτερο από το να γίνεις μεγάλος μέσα σε ένα βράδυ.

Το περασμένο καλοκαίρι δώσατε μια live εμφάνιση στην Αθήνα γεμάτη ενέργεια και ιδρώτα. Θα επιστρέψετε στην Ελλάδα για κάποιο live σύντομα;
Δεν είμαι σίγουρος για το φετινό πρόγραμμα, έχουμε την Αμερική τον Απρίλιο, στη συνέχεια την Αυστραλία, θα υπάρχουν και κάποιες ευρωπαϊκές ημερομηνίες, οπότε ελπίζω να έρθουμε προς το μέρος σας.

Τι σας συναρπάζει περισσότερο σε μια live εμφάνιση;
Η ίδια η live εμφάνιση. Να μπορώ να βλέπω τον κόσμο και να παίζω τα τραγούδια. Περιέχει από μόνο του ενθουσιασμό αυτό. Να μπορώ να παίζω μουσική για τους ανθρώπους.

Αγχώνεστε πριν τις ζωντανές σας εμφανίσεις; Πώς προετοιμάζεστε πριν βγείτε στη σκηνή;
Ανεβαίνει η αδρεναλίνη, στα σίγουρα. Κάνουμε πολλές εμφανίσεις και από ένα σημείο και μετά, συνηθίζεις. Δεν θα έλεγα ότι αγχώνομαι, θα έλεγα ότι ενθουσιάζομαι. Ο Jason αγχώνεται, γιατί έχει πολλές λέξεις να θυμάται. Ανησυχώ για τεχνικά θέματα, όπως το να μην καταρρεύσει το laptop, αλλά υπερισχύει ο ενθουσιασμός, ειδικά στα φεστιβάλ, μου αρέσει να περιτριγυρίζομαι από κόσμο.

Τι χρειάζεται ένα remix για να είναι καλό;
Χρειάζεται μια ιδέα, πώς θέλεις να το κάνεις. Την κατεύθυνση που θέλεις να το πας. Θέλει σκέψη.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο να ενώσεις θεωρητικά ετερόκλητα μουσικά είδη;
Είναι κάτι που απολαμβάνω να κάνω, οπότε δεν το θεωρώ δύσκολο. Δουλεύω με samples, sequences και ήχους, όλα τα είδη μουσικής. Ορισμένοι θέλουν μόνο ένα στιλ, εγώ αγαπώ τη διαφορετικότητα στη μουσική. Μου βγαίνει φυσικά, πιστεύω.

Πώς σας επηρέασε το Νότιγχαμ σαν προσωπικότητα και σαν δημιουργό;
Είναι μια νυσταγμένη πόλη, από πολλές πλευρές. Είναι γεμάτη δημιουργικούς ανθρώπους, είμαι σίγουρος ότι έτσι είναι πολλές πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, γεμάτες από «καλλιτέχνες των υπνοδωματίων», άτομα που φτιάχνουν μουσική μόνο για εκείνους, απλώς, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα το κάνεις όπως και να ‘χει, έτσι δεν είναι;