Ρικ Άλεν - Ο ντράμερ των Def Leppard με το ένα χέρι που έκανε την αναπηρία πλεονέκτημα
Η ζωή του Ρικ Άλεν (Rick Allen) είναι μια διαχρονική ιστορία δύναμης. Πηγή αστείρευτης έμπνευσης για το πώς η οδυνηρή εμπειρία του τραυματισμού που οδηγεί στην αναπηρία μπορεί να καταλήξει σε μια ομαλή προσαρμογή στους νέους ρόλους, οι οποίοι προκύπτουν με βάση τις ρεαλιστικές -πλέον- δυνατότητες και τους αναπόφευκτους περιορισμούς μετά την απώλεια.
Για τον ντράμερ των Def Leppard ο χρόνος σταμάτησε στις 31 Δεκεμβρίου 1984, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στο σοβαρό τροχαίο που είχε με το αυτοκίνητο, έχασε το αριστερό του χέρι.
Περιγράφοντας τη στιγμή του τροχαίου, σε συνεντεύξεις πίσω στα 80’s, ο Ρικ Άλεν είχε αποκαλύψει ότι όλα έγιναν στην προσπάθειά του να ξαναπεράσει το Alfa Romeo που μόλις τον είχε προσπεράσει. Το όχημα ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύτητα, έφυγε στη στροφή, πέρασε μέσα από τοίχο και ανετράπη. Η ζώνη ασφαλείας στη θέση του οδηγού δεν είχε κουμπώσει όπως έπρεπε. Ο Ρικ Άλεν εκτοξεύτηκε από το αυτοκίνητο και κατέληξε σε χωράφι.
Εκείνες τις ημέρες, όπως περιγράφει ο ίδιος, έχασε το χέρι του δύο φορές. Την πρώτη στο τροχαίο και τη δεύτερη στο νοσοκομείο, όταν οι γιατροί κατάφεραν να το συγκολλήσουν, ωστόσο η μόλυνση είχε προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, καθιστώντας αναπόφευκτο τον νέο ακρωτηριασμό.
Η είδηση ότι ο ντράμερ των Def Leppard, της ανερχόμενης μπάντας του βρετανικού new wave heavy metal/hard rock, έχασε το χέρι του, προκάλεσε σοκ στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και... υστερία στα ΜΜΕ της εποχής, με δημοσιογράφους να πολιορκούν το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Ρικ Άλεν.
Πώς η αναπηρία του Ρικ Άλεν «εκτόξευσε» τους Def Leppard
Η ξαφνική αναπηρία, όμως, δεν εμπόδισε τον Άλεν να συνεχίσει να κάνει αυτό που ήθελε από παιδί. Από μικρή ηλικία η μουσική και ο ρυθμός ήταν στο αίμα του. Ξεκινώντας με τα κουζινικά της μητέρας του, στην ηλικία των 10 ετών πείθει τους γονείς του να του αγοράσουν το πρώτο drum set. Πέντε χρόνια αργότερα ο δρόμος του συναντά αυτόν του Τζο Έλιοτ, frontman των Def Leppard. Μετά τις πρώτες πρόβες αναλαμβάνει με συνοπτικές διαδικασίες το rhythm section, αντικαθιστώντας τον Τόνι Κένινγκ. Δεν τελειώνει ποτέ το σχολείο, κυνηγώντας με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας το όνειρό τους να πετύχουν, κάνοντας αυτό που αγαπούν περισσότερο.
Η αναπηρία μπήκε στη ζωή του την ώρα που η μπάντα είχε ξεκινήσει να εξερευνά μουσικούς διαδρόμους και να δημιουργεί συνθέσεις, που τρία χρόνια αργότερα θα παρουσιάζονταν στο άλμπουμ «Hysteria». Για αρκετούς θαυμαστές των Def Leppard η «εκτόξευση» της βρετανικής μπάντας άργησε τρία χρόνια, την ώρα που άλλοι δίνουν έμφαση στον καταλυτικό ρόλο που είχε το τροχαίο του Ρικ Άλεν στο δέσιμο του συγκροτήματος και στη δημιουργία τραγουδιών που άφησαν τη δική τους ιστορία, όπως το ομώνυμο «Hysteria».
Το άλμπουμ με το εμβληματικό εξώφυλλο, τον επιδραστικό ήχο - σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος και κομμάτια όπως το «Pour Some Sugar on Me», «Animal», «Armageddon It» και «Love Bites» πούλησε περισσότερα από 20 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και εδραίωσε τη φήμη της μπάντας. Για να γίνει αυτό, όμως, οι Def Leppard και ο Ρικ Άλεν βρέθηκαν μπροστά σε ένα κομβικό σταυροδρόμι: Μαζί ή χώρια; Με τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους και τις περιοδείες να ακολουθούν η μία την άλλη, η απώλεια του αριστερού χεριού του Άλεν φαινομενικά τον οδηγούσε στην έξοδο.
Η θέλησή του, όμως, και το πάθος του για μουσική, σε συνδυασμό με τη συγκινητική στήριξη των υπολοίπων Def Leppard που ήθελαν να συνεχίσουν να πορεύονται μαζί, ήταν αρκετή για να έχει η ιστορία του happy end. Οι συναντήσεις με ειδικούς οδήγησαν στον σχεδιασμό ενός ειδικά διαμορφωμένου μοντέλου ηλεκτρονικών τυμπάνων, το οποίο ήταν «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα του μονόχειρα ντράμερ. Τα πετάλια στο πάτωμα αυξήθηκαν σε τέσσερα, με το πόδι να αναλαμβάνει να καλύψει τη δουλειά που έκανε το αριστερό χέρι.
Η ολική επαναφορά του Ρικ Άλεν και η απογείωση με το «Hysteria»
Έχοντας διαρκώς στο πλευρό του τον πρώην ντράμερ των «Status Quo», Τζεφ Ριτς (ο οποίος έπαιζε μαζί του με δεύτερο drum set επί σκηνής στις πρώτες συναυλίες των Def Leppard μετά το σοβαρό τροχαίο), ο Ρικ Άλεν διαμόρφωσε το δικό του προσωπικό στυλ, κάνοντας προτέρημα την έλλειψη. Η επανεμφάνισή του στα live έγινε το 1986 σε μίνι περιοδεία στην Ιρλανδία. Σε μια από τις συναυλίες ο Τζεφ Ριτς άργησε να έρθει, το show ξεκίνησε αναγκαστικά χωρίς αυτόν και τότε όλοι συνειδητοποίησαν ότι ο Ρικ Άλεν μπορεί να πορευτεί μόνος του.
Έναν χρόνο αργότερα κυκλοφορεί το «Hysteria», το οποίο έφτασε στο Νο1 του Billboard 200 στις ΗΠΑ και έγινε επίσης No1 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι από τα -μετρημένα στα δάχτυλα- άλμπουμ με 6 singles στο Top 100 των ΗΠΑ. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Animal Instinct: The Def Leppard Story», το οποίο περιγράφει τη δύσκολη διαδρομή αυτών των 3 χρόνων μέχρι να ηχογραφηθεί και να κυκλοφορήσει το «Hysteria».
Κάθε χρόνο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία ιστορίες σαν αυτή του Ρικ Άλεν έρχονται για να υπενθυμίσουν πώς η δύναμη της θέλησης μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να ξεπερνά –φαινομενικά- ανυπέρβλητα εμπόδια και αντιξοότητες σε αυτό το απρόβλεπτο ταξίδι της ζωής, όπου κάθε στροφή μπορεί να οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις, γκρεμίζοντας μέσα σε μια στιγμή σχέδια και προγραμματισμό, αλλά όχι όνειρα...
