Η Gondwana Records στις 2 Δεκεμβρίου στην Αθήνα

Δεν θα περίμενε κανείς ότι μια δισκογραφική εταιρεία που θα καταπιανόταν με την jazz και θα ξεκινούσε στη δεκαετία του 2010, μάλιστα από το Μάντσεστερ, θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλη καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία. Σίγουρα ένα label στη Νέα Υόρκη, ενδεχομένως και κάποιο στο Λονδίνο, να είχαν περισσότερες πιθανότητες. Όμως ο Matthew Halsall, ο τρομπετίστας, παραγωγός και DJ από την πόλη της βορειοδυτικής Αγγλίας, τα κατάφερε πολύ καλά. Σε πρώτη φάση ήταν η ιδιαίτερη αισθητική των Portico Quartet που με οδήγησε κοντά σ’ αυτή την εταιρεία. Ύστερα, άρχισα να ακούω τους δίσκους του ίδιου του Halsall, που ξεκίνησε από μια απόλυτα βρετανική προσέγγιση και στο πέρασμα του χρόνου δημιούργησε μια εξαιρετική προσωπική οπτική πάνω στη spiritual jazz, χωρίς να αγνοεί τα ηλεκτρονικά. Ήταν επίσης ονόματα όπως αυτά των Mammal Hands (σπουδαίο σχήμα που ανανεώνει τη jazz), Phil France, Caoilfhionn Rose, GoGo Penguin, Sunda Arc, η μεγάλη αγάπη που είναι η πιανίστα Hania Rani από την Πολωνία και η καινούργια σπουδαία ανακάλυψη, το δανέζικο σχήμα των Svaneborg Kardyb με το “Over Tage”, έναν από τους καλύτερους –κατά τη γνώμη μου– δίσκους της χρονιάς. Η είδηση είναι ότι στις 2 Δεκεμβρίου, η Gondwana Records θα είναι –κατά κάποιον τρόπο– στην Αθήνα. Η AN Music, η εταιρεία που διανέμει στην Ελλάδα την Gondwana, γιορτάζει την εξαετή συνεργασία της με την εταιρεία, στο δισκοπωλείο Underflow. Ξεκινώντας από τις 18.00, DJs θα παίξουν μουσική επιλέγοντας κομμάτια από τον κατάλογο της εταιρίας ενώ θα υπάρξει διαδικτυακή σύνδεση με Αγγλία και ζωντανή συνομιλία με καλλιτέχνες της Gondwana, που θα μας παρουσιάσουν κομμάτια των νέων τους δίσκων σε παγκόσμια πρώτη. Κάποιοι δίσκοι που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη, θα βρίσκονται αποκλειστικά διαθέσιμοι στο Underflow μαζί με όλον τον κατάλογο της Gondwana. Τέλος, θα υπάρχει έκπτωση έως και 30% σε όσους θέλουν να αποκτήσουν βινύλια ή CD του label από το Μάντσεστερ.

Η αλήθεια είναι ότι η αγαπημένη μου εποχή του Iggy Pop ήταν η πρώτη-πρώτη, αυτή με τους Stooges. Σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνω τη μετέπειτα μεγάλη καριέρα του αλλά και τις δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις του, μάλιστα είδαμε μερικές σπουδαίες από αυτές στην Αθήνα. Αλλά στο σπιτικό μου πικάπ, δεν μπορώ να πω ότι έπαιξε και τόσο πολύ, αν εξαιρέσουμε –περιέργως– το “American Caesar” και κάποια μεμονωμένα κομμάτια. Το επερχόμενο album του Iggy λέγεται “Every Loser” και κυκλοφορεί στις 6 Ιανουαρίου. Στο πρώτο τραγούδι που αποκαλύπτεται, το “Frenzy”, παίζει ο Duff McKagan των Guns N’ Roses και ο Chad Smith των Red Hot Chili Peppers. Απ’ ό,τι ακούγεται στο single αλλά και από τις δηλώσεις του Iggy, πρέπει να περιμένουμε έναν αρκετά σκληρό δίσκο.

Οι Vaya Con Dios είχαν ξεσηκώσει ένα πολύ μεγάλο κοινό στη δεκαετία του 1980 και του 1990. Αγαπήθηκαν πολλά από τα τραγούδια τους, ακούστηκαν πολύ από το ελληνικό ραδιόφωνο και ακούγονται ακόμη και σήμερα. Η Dani Klein, η φωνή αλλά και δημιουργός της μπάντας, κατάφερε να αναμείξει ένα πλήθος επιρροών και να δημιουργήσει πολύ προσωπικό ήχο. Στο “What’s A Woman” επιστρέφει με τη συνοδεία πιάνου κι ερμηνεύει τραγούδια που την έκαναν γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο χωρίς να προσπαθεί να κρύψει τα χρόνια που πέρασαν.

Είχα την τύχη να εργάζομαι στη δισκογραφική εταιρεία που είχε τα δικαιώματα των Supergrass, πίσω στα 1994. Το πρώτο υλικό που έφτασε στα γραφεία της εταιρείας λίγο πριν από τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς δεν ήταν ένα cd-single αλλά ένα video μ’ ένα απολύτως ερασιτεχνικό γύρισμα ενός clip για το “Caught By The Fuzz”. Αν και ακουγόταν υπερβολικά punk, είχα από την πρώτη στιγμή την άποψη ότι αυτή η μπάντα θα γινόταν μεγάλη. Δεν βρήκα ανταπόκριση από τους συναδέλφους εκείνη την εποχή και παρόλο που ο ήχος που ανέπτυξε η μπάντα αργότερα δεν μου άρεσε και τόσο, δικαιώθηκα. Στα μέσα Ιανουαρίου, ο Gaz Coombes, ο ιθύνων νους και η φωνή του σχήματος από την Οξφόρδη, επιστρέφει με το “Turn The Car Around”. Τα δύο τραγούδια που ήδη ξέρουμε από αυτόν τον δίσκο, τα “Don’t Say It’s Over” και “Sonny The Strong” είναι εξαιρετικά!

Υ.Γ. Επανακυκλοφορούν τα «Κοντσέρτα Στην Κίνα» του Jean Michel Jarre. Αυτό ήταν ένα διπλό album που στην εποχή του –για κάποιον ακατανόητο λόγο– με είχε σημαδέψει.