● ● ● Η Αθήνα, από αυτή την Πέμπτη, υποδέχεται σε γενική προβολή το Xenia, τη νέα ταινία του Πάνου Κούτρα. Όλη η πόλη, μέσα σε 5 δευτερόλεπτα, πίσω από ένα φιμέ τζάμι παράθυρου μιας λιμουζίνας, καθώς ανοίγει αργά, θα δει να αποκαλύπτεται μπροστά της η ξανθιά ντίβα που ενσαρκώνει όλη την ιστορία της ευρωπαϊκής νεο-bohemian κουλτούρας και τον αποχαιρετισμό (;) στη νεανική ηλικία όλων όσων ανήκουν στη γενιά του σκηνοθέτη.
● ● ● Ένα ξανθό, χλωμό πρόσωπο. Η Patty Pravo γεννήθηκε Nicoletta Strambelli και δηλώθηκε ως Νίκολα γιατί η γιαγιά της νόμισε ότι ήταν αγόρι από τη δυνατή, μπάσα φωνή της καθώς έκλαιγε. Σήμερα, στα 66 της, μετά από χιλιάδες τσιγάρα και 100 εκατομμύρια δίσκους (μαζί με τον Παβαρότι, είναι οι μοναδικοί Ιταλοί καλλιτέχνες που έχουν φτάσει αυτό το ρεκόρ πωλήσεων σε όλο τον κόσμο), το it girl του ιταλικού τραγουδιού «στα χρόνια της τηλεόρασης» είναι μία ενσάρκωση της μοναδικότητας της ιταλικής pop σκηνής και του ορισμού της ντίβας, χωρίς τις αμερικάνικες μικροαστικές διαστρεβλώσεις.
● ● ● Το 1963, στα 15 της, έφυγε από τη Βενετία και πήγε στο Λονδίνο για να ζήσει το beat όπως μόνο εκεί συνέβαινε – με τους μπίτνικς, τους καλλιτέχνες της Pop Art, τους χίπις και avant-garde μουσικούς. Το κύμα την οδήγησε πίσω. Το Νέο Ρεύμα της Ρώμης, που μόλις ξυπνούσε από το hangover της Dolce Vita, είχε ένα ναό, στο νούμερο 9 της Via Tagliamento, το Piper Club. Εκεί, το ’66, δεκαοκτώ ετών, μικροκαμωμένη, νευρώδης, με δύο μεγάλα πράσινα μάτια πίσω από έναν καταρράκτη από ξανθά μαλλιά που τα στροβίλιζε κάτω από τους προβολείς και ντυμένη με ένα μαύρο κοστούμι του Yves Saint Laurent, για πρώτη φορά τραγούδησε το Ragazzo Τriste, διασκευή του But You Are Mine των Sonny & Cher. Το Λυπημένο Αγόρι την έκανε γνωστή μέσα σε μία νύχτα. Ήταν το πρώτο ποπ τραγούδι που παίχτηκε από το ραδιόφωνο του Βατικανό. Η Caterina Caselli μόλις είχε γίνει σκόνη και η Ευρώπη μόλις είχε αποκτήσει τη δικιά της Nico. Μία ξανθιά αλαφροΐσκιωτη ντίβα που ζει ένα μοντέρνο, υπαρξιακό λήθαργο α λα Jacques Brel.
● ● ● Στα επόμενα χρόνια η Patty έγινε La Pravo. Μία στιλιστική εξτραβαγκάντζα πολύ πριν τη Μαντόνα ή την Γκάγκα. Ένα αμετανόητο βαμπίρ, απόλυτα cool και παγωμένο (όχι, αλήθεια: η θερμοκρασία του σώματός της όπως έχει δηλώσει η ίδια, είναι στους 35 βαθμούς). Μοιραία και ανδρόγυνη εικόνα που καταβροχθίζει τους άνδρες και αποκαλεί τον εαυτό της «μία ρομαντική, ανήθικη εξωγήινη». Ένας κλώνος του Bowie που κινήθηκε άνετα από τα στούντιο του Canzonissima μέχρι το στούντιο του Jimi Hendrix και των Rolling Stones, ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τους Pink Floyd στη βαριά ψυχεδελική περίοδό τους – επί Βarrett και έκανε παγκόσμια επιτυχία με το La Bambola, μία αισθησιακή ρούμπα απελπισίας. Πόσο ειρωνικό, η πιο υπερβατική προσωπικότητα του ιταλικού τραγουδιού, να απογειώνεται με ένα τραγούδι για τις γυναίκες ως αντικείμενα.
● ● ● «Αυτό είναι» έχει πει. «Στο μέλλον δεν θα υπάρχουν πραγματικοί άνδρες και γυναίκες παρά μόνο κούκλες».
● ● ● Την Κούκλα ακολούθησαν πέντε γάμοι, ανάμεσά τους μία κατά λάθος διγαμία, ο ένας σύζυγος ήταν γκέι, ενώ υπήρξε και περίοδος που συζούσε με δύο άντρες. «Αυτό είναι» έλεγε. «Απλώς ζούμε μαζί και περνάμε καλά». Το Pensiero Stupendo ήταν άλλη μία θυελλώδης υπόκωφη βόμβα που γνώρισε επιτυχία, ένα τραγούδι - σεξ ανάμεσα σε δύο γυναίκες και έναν άντρα. «Υπέροχη Σκέψη, εγώ, κι εσύ, κι αυτή, ω όχι, τα χέρια της…» Στο Pazza Idea, το τραγούδι-κλειδί και στο Xenia, τολμάει άλλο ένα τρίγωνο. «Τι τρελή ιδέα… Φιλάω αυτόν και σκέφτομαι εσένα…»
● ● ● Κατά κάποιο τρόπο, όλοι οι έρωτες συμπυκνώνονται σε μία συλλογική μνήμη. Μετά από εκατομμύρια δίσκους ή απλώς 5 δευτερόλεπτα μπροστά σε ένα εφηβικό σου όνειρο, όλα γίνονται ένα ευτυχισμένο reunion. Σύζυγοι, αγάπες, φίλοι, γονείς, έρωτες που έφυγαν, το ροκ’ν ρολ της ζωής. Ο μύθος σου εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σου και σου λέει Ciao, amore. Ήταν πολύ φυσικό ο Πάνος Κούτρας, πολιορκώντας την στη Ρώμη και επίμονα εξηγώντας της το ρόλο και το φιλμ, να της λέει ότι η ταινία δεν μπορεί να γυριστεί χωρίς αυτήν. «Είδα πόσο με αγαπάει, είδα και τις ταινίες του, μου άρεσαν και δέχτηκα» είπε η Patty. Αυτό είναι.
21°
