Την ώρα που είμαστε απασχολημένοι με απολογισμούς και λίστες για τα «καλύτερα άλμπουμ», συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκοι στο μεταίχμιο, λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος. Αυτά τα «μετέωρα» άλμπουμ που δεν προλαβαίνουν να μπουν στις λίστες του ’18 (όπως θα έπρεπε) και εύκολα ξεχνιούνται ως το τέλος του ’19 είναι αδικημένα, καθώς κάποια ίσως να δικαιούνταν να είναι μέσα στα άλμπουμ της χρονιάς.
Post Lovers - Post Lovers
Η Ελένη Καραγεωργίου κάνει ένα θαυμάσιο πρώτο βήμα για να κυνηγήσει ένα όνειρο που η ελληνική πραγματικότητα το κάνει τόσο δύσκολο, τόσο πολύπλοκο και τόσο άπιαστο.
Η indie/rock/folk τραγουδοποιία της ακούγεται στιβαρή, με ιδέες, προσωπικό στιλ, επιρροές που δεν γίνονται δεκανίκι και με την αίσθηση της προοπτικής για τη συνέχεια. Αποτελεσματική η μπάντα που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει το άλμπουμ και ο Coti Kστην παραγωγή κάνει –όπως πάντα– το κάτι παραπάνω χωρίς να γίνεται θέμα.
Μπάμπης Παπαδόπουλος - Βορεάδες
Ο πολυπράγμων και πολυδιάστατος μουσικός και κιθαρίστας, που τον γνωρίσαμε από τις Τρύπες αλλά από τότε έχει τρέξει πολύ νερό στο προσωπικό του αυλάκι, έγραψε μουσική για την παράσταση χορού: «Βορεάδες». Πέντε συνολικά συνθέσεις που, παρότι γράφτηκαν για να υπηρετήσουν μια άλλη καλλιτεχνική πράξη, στέκονται άνετα και αυτοτελώς, δείγμα της καλλιτεχνικής αξίας του δημιουργού τους. Ο Παπαδόπουλος δεν «εγκλωβίζεται» σε έναν –πολυμορφικό έστω– κιθαριστικό ήχο, αλλά με λούπες και samples δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ηχητικό περιβάλλον ικανό να χορευτεί, να ακουστεί, να ταξιδέψει στο σύμπαν.
Arianna K - Early Landed
Μεγαλωμένη σε ένα σπίτι γεμάτο από τα υλικά της ποπ κουλτούρας, από rock’n’roll μέχρι κόμικ, κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να αρθρώσει τον δικό της λόγο που φέρει φυσικά πιο σύγχρονες επιρροές και κατορθώνει να ακουστεί προσωπική, ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα. Άκουσα ένα πρωτόλειο τραγούδι αυτού του άλμπουμ πριν από μερικά χρόνια και θυμάμαι ακόμη την ευχάριστη γεύση που προκάλεσε, ώστε από το 2015 να αναμένω αυτή τη στιγμή.
Nalyssa Green - Μπλουμ
Το «μπλουμ» που ακούγεται είναι από τη βουτιά στα βαθιά νερά της τραγουδοποιίας που αλλάζει ενεργειακό πεδίο, καθώς η (γραμμένη πια με ελληνικά γράμματα) Nalyssa Green βουτάει στον ελληνικό στίχο δίνοντας στην ποπ της ένα υπομόχλιο αμεσότητας. Και όλα δείχνουν πως βρίσκει την προσωπική της φωνή. Τα αγγλόφωνα άλμπουμ που προηγήθηκαν, η ενασχόλησή της με μουσική για το θέατρο έφεραν την ωριμότητα και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να βρει έναν δρόμο που την πάει κάπου αλλού. Το πρώτο βήμα ακούγεται ενδιαφέρον και χαριτωμένο.
Babel Trio - The Island of Cretal
Ο συνδυασμός της ελληνικής παράδοσης με το ροκ ή με την τζαζ είναι μια ενδιαφέρουσα προοπτική που συχνά ιντριγκάρει, είτε με τη μορφή σποραδικής χρήσης σε κάποιες συνθέσεις είτε ως βασικός μουσικός άξονας. Από τον Αγγελάκα με τον Ψαραντώνη ως τους Θραξ Πανκc και από τους Villagers of Ioannina City ως την Greek Fusion Orchestra του Κυριάκου Σφέτσα τα δείγματα είναι πάμπολλα τα τελευταία χρόνια.
Οι Bebel Trio επιχειρούν να συνδυάσουν την παράδοση της Κρήτης με το σκληρό ροκ αντικαθιστώντας την ηλεκτρική κιθάρα με ηλεκτρικό λαούτο που συμπράττει με μπάσο και τύμπανα, όμως η καλή αυτή ιδέα εξανεμίζεται στην πράξη καθώς όλα μένουν στο επίπεδο του προφανούς και του στοιχειώδους, χωρίς έμπνευση, χωρίς ιδέες που θα δώσουν ζωή στον «παράταιρο» αυτό συνδυασμό, χωρίς κάτι που να προδίδει δημιουργική επεξεργασία.
17°
Babel Trio - The Island of Cretal
