Έφυγε τα ξημερώματα της Τρίτης, 7 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 74 ετών, ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής Λουκιανός Κηλαηδόνης, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο Υγεία.
Το βιογραφικό του αναφέρει ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Θεσσαλονίκη), καθώς και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο (Αθήνα), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, αφού από πολύ νωρίς φαινόταν ότι θα τον κέρδιζε ολοκληρωτικά η μουσική.
Για μένα, θα είναι πάντα ο Μικρός Ήρωας, αφού από όλα του τα τραγούδια, αυτό παράδοξα αγάπησα πιο πολύ. Ένα επιθεωρισιακό τραγούδι που γράφτηκε για την παράσταση Το Τραμ το Τελευταίο, του 1976, λίγα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας. Οι στίχοι περιγράφουν την παιδική ηλικία του δημιουργού, την τρυφερότητα της αθωώτητας, όταν τον κυνηγούσε ο μπαμπάς του για να μη διαβαζει Μικρό Ήρωα- όμως, «μονάχα ένα πράγμα θα σου πω, μου φτάνει που μεγάλωσα με σένα».
Ένα σύντομο ανθολόγιο της μουσικής του δημιουργίας δεν μπορεί παρά να αφήνει απέξω αξέχαστες στιγμές του. Κι αυτή η μέρα, δεν μπορεί να μη μας αφήνει ένα στιχάκι του πικρά στα χείλη: φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια, ώρα με την ώρα βιαστικά..
1971: Τραγούδι από την πρώτη δουλειά του Λουκιανού Κηλαηδόνη, που ήταν να ντύσει μουσικά την παράσταση Η πόλη μας, της Κωστούλας Μητροπούλου.Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Σχεδόν 100 χιλιάδες κόσμου μαζεύτηκαν στη Βουλιαγμένη ένα καλοκαιρινό βράδυ, όπου ο Λουκιανός με τους φίλους του,το Σαββόπουλο, τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, το Βαγγέλη Γερμανό, το Γιώργο Νταλάρα, την Αφροδίτη Μάνου, τη Μαντώ, μια ορχήστρα εξαιρετική, έμειναν στην ιστορία, τραγουδώντας σε μια πλωτή εξέδρα, σε μια βραδιά που έχει περάσει πια στο χώρο του θρύλου.
Ευτυχώς για εμάς που δεν είχαμε γεννηθεί τότε, το βίντεο σώζεται και μπορείτε να το δείτε εδώ.
Περισσότερα για την ιστορική βραδιά όπου δεν λειτούργησαν τα σινεμά της Αθήνας, εδώ.
1986: Όχι, στα σκληρά! Από τον δίσκο Τραγούδια για Κακά Παιδιά
1988: Μες στη φτώχια και την απονιά, έχω ζήσει τα πιο όμορφα μου χρόνια, γι’αυτό άνοιξε ναύτη τα πανιά, για να φύγω από αυτό το ντουνιά...
Από το δίσκο fifties και ξερό ψωμί
1992: Ο Λουκιανός γράφει τη μουσική, και κάνει την μουσική επιμέλεια, για το Θίασο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Έχει επίσης γράψει μουσική για τις ταινίες : «Οι κυνηγοί» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.
1993: «κυκλοφορεί το διπλό του άλμπουμ με τίτλο : «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» που είναι μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια.
Στην δουλειά αυτή παρουσιάζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στο χώρο της προφορικής παράδοσης. Όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα».
1999: Δημιουργεί μαζί με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά τον δικό τους χώρο Θεάματος, το «Μεταξουργείο». Τα επόμενα χρόνια, θα αποτελέσει το σπίτι, το εργαστήριο και τον πυρήνα της δημιουργίας τους.
2002: Όποιος θα πάει στο στρατό και δεν θα βλαστημήσει, του δίνω τη διεύθυνση να 'ρθει να με γ....
Τα φανταρίστικα. Τραγούδια για το στρατό, με στιχάκια παρμένα από τη στήλη της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας «Φαντάρε που πας;». Η ιδέα ήταν του Χριστόφορου Κάσδαγλη.
Ο Λ.Κ. δούλευε πάνω σε αυτή την ιδέα από το 1998, ενώ το 2007, κυκλοφόρησε ακόμη ένας δίσκος με αυτό το όνομα, όπου αυτή τη φορά τα στιχάκια τραγουδούσαν διάφοροι φίλοι του Λουκιανού: οι Βαγγέλης Γερμανός, Γιάννης Γιοκαρίνης, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Αντώνης Καφετζόπουλος, Χάρρυ Κλυν, Γιώργος Μαργαρίτης, Γιάννης Μηλιώκας, Δημήτρης Μητροπάνος, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Πόλυ Πάνου, Γιάννης Πάριος, Διονύσης Σαββόπουλος, Μπάμπης Τσέρτος, Γρηγόρης Ψαριανός.
2006: Δίσκος, Μ’Αγιόκλημα και Γιασεμιά. Μια ανθολογία του Λουκιανού, με 42 τραγούδια ζωντανά ηχογραφημένα από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού με τη συμμετοχή της Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής του Σταύρου Ξαρχάκου.Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε στην Χαμηλή Πτήση (1982).
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
