Μουσικη

Η μουσική που αγαπήσαμε

 Τα βιβλία «Μια γενιά σε κίνηση» του Ντέιβιντ Πιτσάσκι και «Κράτα το σόου!» του Θεοδόση Μίχου μας τη θυμίζουν 

Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 581
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τι σημαίνει καλοκαίρι για τον καθένα είναι ένα υποκειμενικό γεγονός που χωράει πολλά. Στη δική μου λίστα το διάβασμα και η ακρόαση δίσκων είναι ψηλά στις επιλογές, ακριβώς γιατί οι συνθήκες χαλαρότητας και χρόνου για ξόδεμα ξαναδίνουν σε αυτές τις δύο απολαύσεις τον πραγματικό τους χαρακτήρα που το άγχος, το διαρκές τρέξιμο και οι υποχρεώσεις διαρκώς τους στερούν.

Τον Ντέιβιντ Πιτσάσκι τον γνωρίζουμε από την ανθολογία του για την «Ποίηση του ροκ» που είχε κυκλοφορήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 από τις (μουσικές) εκδόσεις Πρίσμα σε μία πολύ ουσιώδη μετάφραση της Σώτης Τριαναταφύλλου.

Τώρα από τις νεοσύστατες εκδόσεις Κουκκίδα κυκλοφορεί η μελέτη του «Μια γενιά σε κίνηση» (γραμμένη στη δεκαετία του ’70) με υπότιτλο «Μουσική και πολιτισμός τη δεκαετία του ’60». Ο Πιτσάσκι έζησε ως φοιτητής, ακτιβιστής, παιδί των λουλουδιών όλη αυτή την εποχή από κοντά και στη συνέχεια ως πανεπιστημιακός καθηγητής άρχισε να την καταγράφει δίνοντας έμφαση στους στίχους των τραγουδιών. Το «Μια γενιά σε κίνηση» συνδέει όσα συνέβησαν στη δεκαετία του ’60 των φοιτητικών εξεγέρσεων, του χίπικου κινήματος, των αντιδράσεων για τον πόλεμο του Βιετνάμ, του κινήματος των αφροαμερικάνων για δικαιώματα και ισότητα με τα τραγούδια και προσπαθεί να φωτίσει την αλληλεπίδραση γεγονότων και τραγουδιών. Πώς ο δημιουργικός αναβρασμός της δεκαετίας του ’60 προκάλεσε τη δημιουργία ενός «σάουντρακ» για όσα συνέβησαν τότε και πώς τα τραγούδια έπαιξαν το ρόλο τους ώστε τα κινήματα της εποχής να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο. Το βιβλίο στέκει αξιοπρεπώς, οι πληροφορίες και οι αναφορές σε τραγούδια και γεγονότα είναι πολλές, η «φιλοσοφική» ανάλυση όχι πάντα εύστοχη, η αφηγηματική ικανότητα περιορισμένη, και ο συγγραφέας δεν μπορεί να «ξεχάσει» πως είναι καθηγητής αγγλικής φιλολογίας. Η Χίλντα Παπαδημητρίου, που έκανε τη μετάφραση, βοήθησε ουσιαστικά το βιβλίο ώστε να είναι εντός θέματος και λειτουργικό, ακριβώς γιατί ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε. Στο τέλος ο συγγραφέας έχει και μία προτεινόμενη λίστα δίσκων για όσα αναφέρει κι εγώ διακτινίστηκα για λίγο σε μία εποχή που σημάδεψε τον 20ό αιώνα αλλά και τη ζωή μου και καθισμένος στη βεράντα με τη θάλασσα απέναντι «ξανάκουσα» δεκάδες τραγούδια που έχουν κάτι να πουν.

Αμέσως μετά έκανα παρέα με το (νεότερο συνάδελφο) Θεοδόση Μίχο και το «Κράτα το σόου!» (key books) που περιλαμβάνει 18+1 σχεδόν αληθινές ιστορίες ενηλικίωσης με βασικό άξονα ότι κάθε μία περιστρέφεται γύρω από κάποια συναυλία, ξεκινώντας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στον Βόλο το 1986 και τελειώνοντας με τους Last Drive στο Gagarin to 2013 (ίσως και να χαιρετηθήκαμε σε αυτό το live Θεοδόση).

Ανάμεσα σε αυτές τις δύο συναυλίες έχουν μεσολαβήσει πολλές ακόμη, από τον Αγγελάκα ως τους My Bloody Valentine και από τους Panx Romana ως τους Chemical Brothers, και μαζί στιγμιότυπα με τους γονείς, την αδελφή, τους φίλους, τα ποτά και τα τσιγάρα, τα ερασιτεχνικά γκρουπ, τα φανζίν, τους δίσκους, το Ρόδον, τα μπαρ των Εξαρχείων. Όσοι έχουν κάνει μια παρόμοια διαδρομή στους ίδιους χώρους, θα βρουν εδώ κάτι από τον εαυτό τους.