To τραγούδι διέρρευσε γρήγορα, παρά τις προσπάθειες περί του αντιθέτου των παραγωγών, γεγονός που δεν το εμπόδισε από το να γίνει παταγωδώς δημοφιλές στα top hits του iTunes από την Πέμπτη το απόγευμα, οπότε και πρωτοακούστηκε.
Ως είθισται, τα soundtrack των ταινιών του James Bond επενδύονται σταθερά από τιτάνες της ποπ, ωστόσο έχει να σημειωθεί καραμπινάτη επιτυχία σε τραγούδι τίτλων από το «Die Another Day» της Madonna, το 1995.
Κάτι που πρόκειται να αλλάξει με το «Skyfall», του οποίου η ακρόαση μας προκαλεί απανωτές ανατριχίλες, με την 77μελή ορχήστρα του και την οπερατική φωνάρα της χυμώδους πιτσιρίκας από το Τότεναμ, με τον σωματότυπο διαστάσεων XXL. Ώρα να ξαναγράψουμε έναν έπαινο για αυτό το σπουδαίο κορίτσι, ακούγοντας παράλληλα το θριαμβικό «Skyfall» επαναληπτικά.
Η αγιογραφία μπορεί να γραφτεί με αμέτρητους τρόπους, όμως στο τέλος θα καταλήγει πάντοτε στην ίδια διαχρονική παραβολή: «I did it my way». Η Adele δε διέθετε καμία προϋπόθεση επιτυχίας. Δε διέθετε κάλλος, αυτοπεποίθηση, σεξαπίλ. Δεν έριξε στην αγκαλιά της μαζικής αγοράς ένα δοκιμασμένο προϊόν: η μουσική της γνέφει σε μια εποχή που οι σημερινοί φανατικοί ακροατές της ήταν πολύ νέοι για να τη νοσταλγούν. Δεν κρατούσε το μικρόφωνο με στιλ, δε φιγουράρισε φορέματα περιωπής, δε φλερτάρισε διασήμους, δε φωτογραφήθηκε μεθυσμένη έξω από νυχτερινά κλαμπ.
Οι εκ των προτέρων αντιλήψεις μας για την περίπτωσή της αφορούσαν ένα κορίτσι σεμνό σε σημείο σεμνοτυφίας, (στο ντεμπούτο της δεν κοιτούσε καν τον φακό), μια μπουλούκα ευλογημένη με σπάνια φωνή, εξόφθαλμα πάχη και καρδιά αρκετά τσακισμένη στην ηλικία των 19, ώστε να βγάλει έναν δίσκο με δώδεκα γοερά καψουροτράγουδα το 2008. Από εκεί ώς τα αλλεπάλληλα κονσέρτα στο Royal Albert Hall, το εξώφυλλο στη «Vogue» με τη αναγεννησιακή περιβολή και το απύθμενο ντεκολτέ μέχρι το υψωμένο κωλοδάχτυλο στα Brit Awards, προέκυψε μια φαινομενικά αδιανόητη εκτόξευση στη δόξα, που από το «19» μέχρι το «21» την έστειλε στο νούμερο 1 όλων των κατηγοριών, σε διάστημα τριών ετών. Ποιος θα το φανταζόταν; Πώς να κερδίσει κάτι που ούτε να διανοηθεί δεν μπορούσε ότι θα το διεκδικήσει από την Amy Winehouse;
Στην αυστηρά μετρήσιμη εποχή μας, μπορείς να αποδώσεις το φαινόμενο Adele με νούμερα: 6 εκατομμύρια πωλήσεις με το πρώτο άλμπουμ. 20 εκατομμύρια μέχρι στιγμής, μέσα σε τρεις μήνες, με το δεύτερο. Νούμερο 1 σε 30 χώρες. Το «21» έμεινε 21 εβδομάδες στο νούμερο 1 της Βρετανίας, όντας το πιο μοσχοπουλημένο άλμπουμ του 21ου αιώνα, χαρίζοντας στην ερμηνεύτριά του καταχώριση στο βιβλίο Γκίνες. Η Adele ξεπερνά σε νούμερα την Gaga. Σπάει ρεκόρ που τα έχουν θέσει και διατηρήσει μόνο οι Beatles. Τέλος, τον Φεβρουάριο πήρε σπίτι της 6 Grammy, τα περισσότερα που έχουν επιδοθεί σε γυναίκα καλλιτέχνη μεμιάς.
Η Adele ανέβηκε στο πόντιουμ 6 φορές για να σκουπίσει τα βραβεία στις κατηγορίες Άλμπουμ της Χρονιάς, Ποπ Άλμπουμ της Χρονιάς, Σινγκλ της Χρονιάς, Τραγούδι της Χρονιάς, Βίντεο της Χρονιάς και Ερμηνεία της Χρονιάς.
Μπορείς επίσης να αποκρυπτογραφήσεις την καλλιτεχνική αποθέωση μέσα από τη μουσική. Πάρε το παροξυσμικό «Rolling In The Deep», για παράδειγμα, ένα τραγούδι τόσο αβανταδόρικο, που μπορείς να το ακούσεις από όπου περνά το διάβα σου, και κατά οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, το θριαμβικό ρεφρέν του να πάλλεται ταυτόχρονα σε πίστες της Ιεράς Οδού, κλαμπ της περιοχής Σφαγείων, γυροπιτάδικα της Τούμπας, τζελατερίες της Κέρκυρας, σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, γυμναστήρια, δοκιμαστήρια, ίντερνετ καφέ, κυλικεία γηπέδων, γκέι μπαρ. Η Adele χωράει παντού.
One size fits all: Γεννήθηκε στο Τότεναμ, μεγάλωσε στο Μπρίξτον, πρωτοπήγε σε συναυλία βρέφος (Cure στο Φίνσμπουρι Παρκ), ακολούθησε τις Spice Girls, πέρασε την αμερικάνικη ροκ φάση (Slipknot, Korn), έστελνε ερωτικά γράμματα στον Mike Skinner (The Streets). Στην ηλικία των δεκατεσσάρων, άκουσε Etta James. «Μπορώ να το κάνω και εγώ αυτό», είπε. Γράφτηκε στο Brit School του Κρόιντον, ηχογράφησε ντέμο, τα ανέβασε στο MySpace, δέχτηκε ορισμένα μέιλ, ένα από αυτά ήταν της XL, η επωνυμία δεν της έλεγε τίποτα, έπειτα ενθουσιάστηκε γιατί έμαθε πως ήταν η εταιρία των White Stripes. Το καλοκαίρι του 2007 εμφανίστηκε στο «Later… with Jools Holland» με τον Paul McCartney, έναν χρόνο αργότερα είχε φτάσει στην Αμερική και το «Saturday Night Live», και η Σάρα Πάλιν της χτυπούσε την πόρτα στο καμαρίνι για να αποδώσει τα δέοντα.
Δουλεύει με την ίδια ομάδα από την εφηβεία της, ο κιθαρίστας Μπεν ήταν στην μπάντα από την αρχή, ο δημοσιοσχετίστας της ήταν νεανική γνωριμία σε κλαμπ, («πρέπει να με ακούσεις»), ο μάνατζερ Dickins κέρδισε τη δουλειά γιατί την κάνει «να διπλώνεται στα γέλια».
Μένει άλαλη για συναπτές μέρες, πίνει 30 ποτήρια χλιαρό νερό με μέλι καθημερινά, έπειτα ανεβαίνει στο πάλκο και μιλά ακατάσχετα για να καταπολεμήσει το στρες της σκηνής, ερωτεύεται απαρατήρητη από τα μίντια, απλώνεται με τις πιτζάμες σε VIP σουίτες και βλέπει επαναληπτικά «EastEnders», πηγαίνει στου David Letterman, ηχογραφεί με τον Rick Rubin, μιλάει με τη μαμά της, μένει έγκυος από τον ντράμερ της, τουιτάρει συχνά. Είναι μια τυπική Εγγλέζα, η Adele Adkins. Είναι, τέλος, η μοναδική ελπίδα της γενιάς μας να αποκτήσει τη δική της Dusty Springfield.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
13°
