Τι κάνεις μετά από 6 δίσκους και μια φθίνουσα πορεία; Προσπαθείς να αλλάξεις. Πρώτα-πρώτα για τον ίδιο σου τον εαυτό, μπας και ξαναβρείς νέο ενδιαφέρον, αλλά και γι’ αυτούς που σε ακούνε. Η απόπειρα της Cat Power, όμως, που ψάχνεται με ηλεκτρονικούς ήχους, drum machine και αποστασιοποιημένη ερμηνεία, δεν οδηγεί πουθενά και φαίνεται σαν να φοράει κοστούμι που δεν της πάει. Χωρίς συναισθηματική λειτουργία και χωρίς σπουδαίες μελωδίες η προσπάθεια μένει μετέωρη και χωρίς προοπτική.
Gravenhurst - The Ghost In Daylight (****)
Εσωστρεφής folk δίσκος στα χνάρια του «Western Lands» και στο ύψος του EP «Black Holes in the Sand». Απλές και όμορφες μελωδίες, σωστές δόσεις μελαγχολίας και γκρι αποχρώσεων, προσωπικό ύφος, σαρκασμός για την Αγγλία, κάνουν το 4ο άλμπουμ του Nick Talbot για τη Warp ένα δημιούργημα με βάθος και ουσία που δικαιώνει τη διάθεσή του για ηχητικές αλλαγές.
Fire! with Oren Ambarchi - In the mouth - a hand (***)
To σκανδιναβικό τρίο των Fire! συνεχίζει αυτό που έκανε πριν. Αλλάζει όμως τον «επίσημο καλεσμένο του» Jim O’ Rourke με τον Αυστραλό κιθαρίστα Oren Ambarchi, που με τη βοήθεια του σαξόφωνου από τον Mats Gustafsson δημιουργούν ένα «χαοτικό θόρυβο» που παραπέμπει στην ψυχεδέλεια, στην τζαζ, στο σκληρό ροκ και στον αυτοσχεδιασμό. Σαξόφωνο, όργανο, fender rhodes, κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο και τύμπανα σε ένα διαρκή χορό αλληλεπιδράσεων, συνομιλιών, διαφωνιών και βίαιων ξεσπασμάτων, που δεν ευδοκιμούν πάντα αλλά δεν χάνουν και το στόχο της δημιουργικής ελευθερίας.
Σεβαστική ως προς το πρωτότυπο αλλά και με προσωπική άποψη προσέγγιση του θρυλικού έργου του Vivaldi από τον Max Richter, που πατάει με το ένα πόδι στην pop και με το άλλο στη «σοβαρή» μουσική. Υπάρχουν σημεία που οι αλλαγές είναι εμφανείς και άλλα που ταυτίζονται με το πρωτότυπο και το μπαρόκ ύφος αντικαθίσταται συχνά από μια αντίληψη orchestral pop ή electropop, δίνοντας μία πιο ανάλαφρη και σύγχρονη αίσθηση σε ένα τόσο κλασικό και αναγνωρίσιμο έργο. Το ερώτημα πάντως παραμένει: Σε ποιους ακριβώς απευθύνεται;
17°
