Υπάρχει μεγάλη παράδοση στη σχέση μουσικής και πολιτικής στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής.
O σπουδαίος μουσικός Gilberto Gil ήταν για 5 χρόνια υπουργός Πολιτισμού της Βραζιλίας ενώ ο Caetano Velosο έχει συνδέσει τη μουσική του πορεία με τον ακτιβισμό και τη συμμετοχή του στη μουσικό κίνημα του Tropicalismo. Ο Αntenor Bogea στα τέλη του ’80 διετέλεσε Πολιτιστικός Ακόλουθος της πρεσβείας της Βραζιλίας στο Παρίσι, ενώ εδώ και τρεισήμισι χρόνια η τύχη τον έφερε στην πρεσβεία της χώρας του στην Αθήνα. Γεννημένος στο Sao Luis της Βόρειας Βραζιλίας, είναι παθιασμένος με τη μουσική που συνοδεύει πάντα τη διπλωματική του καριέρα.
TAΞΙΔΙ ΣΤΗ ΝΑΞΟ To 2008 βρέθηκε τυχαία στη Νάξο την οποία και ερωτεύτηκε. «Είχα πάει ταξίδι στην Αστυπάλαια αλλά το καράβι δεν πήγαινε κατευθείαν και έτσι έπρεπε να περάσω από τη Νάξο. Τελικά έμεινα και τη γύρισα σχεδόν ολόκληρη με το αυτοκίνητό μου. Μαγεύτηκα από το τοπίο, τον ήλιο, το φεγγαρόφωτο, το φως, το γαλάζιο ουρανό και εκεί γεννήθηκαν οι πρώτες μελωδίες και η ιδέα της δημιουργίας ενός άλμπουμ που θα είχε σαν τίτλο ενωμένες τις λέξεις ΙNNAXOS. Ένα fusion μεταξύ της βραζιλιάνικης bossa nova και των γαλλικών βαλς με την ελληνική νησιώτικη παράδοση, με πρωτότυπο ταίριασμα της κρητικής λύρας με τα βραζιλιάνικα cuica και matraca». Τρεις ήταν οι βασικές επιρροές του Bogea στη ναξιώτική του αυτή μυσταγωγία: «Πέρα από τη διαχρονική ισχύ της μουσικής του Antonio Carlos Jobim, το διάστημα εκείνο με επηρέασαν και επέδρασαν στον ήχο του άλμπουμ ο Γάλλος συνθέτης Michel Legrand, o συνθέτης Craig Armstrong και ο Έλληνας μαέστρος Nίκος Πλατύραχος».
ΙNNAXOS H προετοιμασία για το άλμπουμ αυτό αποτέλεσε τελικά μια πραγματική πολυεθνική σύμπραξη. 17 συνολικά τραγούδια ηχογραφήθηκαν με 40 διαφορετικούς μουσικούς σε 5 διαφορετικές πόλεις. Την Αθήνα, τη Βοστώνη, το Παρίσι, το Ρίο και την Μπραζίλια, με το τελικό mastering να γίνεται στο Παρίσι. Τα κομμάτια είναι όλα ορχηστρικά χωρίς φωνητικά, δημιουργώντας «ένα πολύχρωμο ταξίδι αναμνήσεων και αισθήσεων μέσα από τη νέα οπτική που μου χάρισε γενναιόδωρα η Ελλάδα».
Κινείται στο κέντρο της Αθήνας, συχνάζει σε χώρους όπως ο Ιανός, το Gazarte, το Bacaro, το Half Note, ενώ του αρέσουν τα ρεμπέτικα και προσπαθεί να έχει τα αυτιά του ανοιχτά για διαφορετικά ελληνικά μουσικά ρεύματα. Τελευταία συναυλία που απόλαυσε ήταν η ερμηνεύτρια της bossa nova και της βραζιλιάνικη jazz Miùcha στο Gazarte.
Αγαπά το ποδόσφαιρο, υποστηρίζει την Botafogo και πιστεύει πως η Εθνική έχει τύχη απέναντι στην Αργεντινή, αφού όλα πια είναι δυνατά στους αγώνες και δεν υπάρχουν πλέον ακλόνητα φαβορί. Όσο για τη νοοτροπία των Βραζιλιάνων και των Ελλήνων, βρίσκει ότι υπάρχουν πολλά κοινά σημεία: η εξωστρέφεια και η ζωντάνια και των δύο λαών. Θεωρεί πιο αγαπημένους του προορισμούς την Ισπανία, την Ελλάδα και τη Γαλλία, ενώ όταν συνταξιοδοτηθεί θα γυρίσει στη Βραζιλία χωρίς να σταματήσει να ξεδιψά το μουσικό του πάθος. Όσο για το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, θεωρεί πως δεν είναι άλλο «από το να περιστοιχίζεσαι από τους ανθρώπους που αγαπάς». ●
