Υπάρχουν τα καλά και τα κακά συγκροτήματα και για το ποια είναι αυτά, το υποκειμενικό κριτήριο είναι πολύ έντονο. Υπάρχει όμως κι ένα μικρό κλαμπ μουσικών και συγκροτημάτων που συμβολίζουν κάτι κι αυτό είναι αντικειμενικό, ανεξάρτητα αν σου αρέσουν ή όχι.
Μπορεί οι Sex Pistols να μην ήταν το καλύτερο συγκρότημα του punk αλλά είναι το σύμβολο του, όπως είναι οι Beatles γιά την pop μουσική ή ο Jimi Hendrix γιά την ροκ ηλεκτρική κιθάρα και τις προεκτάσεις της. Μπορεί κανείς να βρει καλύτερα συγκροτήματα από τους Kraftwerk όμως αυτοί συμβολίζουν την ηλεκτρονική μουσική, όπως ο Leonard Cohen ή ο Bob Dylan είναι το σημείο αναφοράς γιά την ποιητική τραγουδοποιεία.
Σε αυτό το "κλειστό" κλαμπ ανήκουν και οι REM που μόλις ανακοίνωσαν την διάλυσή τους. Είναι το γκρουπ που -χωρίς εκπτώσεις- έκανε mainstream τον εναλλακτικό ήχο. Κατά τη γνώμη μου η ροκ ιστορία θα τους μνημονεύει στο μέλλον όχι μόνο γιά τα σπουδαία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν και τα ωραία τραγούδια που μας άφησαν παρακαταθήκη αλλά γιατί με την τέχνη τους δημιούργησαν μιά γέφυρα πάνω απ' την οποία πέρασε το εναλλακτικό/κολλεγιακό/alternative ροκ και εισέβαλε στον χώρο του mainstream επιρεάζοντας το καθοριστικά και στρέφοντας το ενδιαφέρον του κόσμου προς έναν ήχο που πριν απ' αυτούς αποτελούσε υλικό γιά ένα μικρό και περίκλειστο κοινό.
Η διάδοση αυτού του ήχου και η επιδραστικότητα που απέκτησε στη συνέχεια είναι δουλειά που έκαναν οι R.E.M. κι αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε ανεξάρτητα από το προσωπικό μας γούστο. Με αυτή την έννοια, δεν θα "πεθάνουν" ποτέ.
Το τελευταίο blink στα βλέφαρα έκαναν οι REM και έδωσαν τέλος στο γκρουπ που έγραψε τη δική του ιστορία στη λίστα των αγαπημένων μας γκρουπ.
Ίσως έμειναν μαζί μας λίγο περισσότερο από το κανονικό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τα ωραιοπαθή ego-trips του Michael Stipe και τα προσωπικά του πρότζεκτ. Ποτέ όμως, ακόμα και στις πιό αδύναμες στιγμές τους δεν ήταν κακοί, ούτε ένα άλμπουμ τους δεν έπασχε από έλλειψη concept και προσωπικού ήχου. Ίσως μπορέσουν τώρα, απερίσπαστοι, να ασχοληθούν πιο προσηλωμένα σε έργα που θα τους φέρουν στη νέα εποχή - αφού "ο κόσμος όπως τον ξέραμε έχει τελειώσει (και μου αρέσει)", όπως έλεγαν και στο τόσο επίκαιρο τώρα, τραγούδι τους.
Θα τους έχουμε πάντα στη δισκοθήκη και στα φορητά μας players, μαζί με γκλίτερ και κατάθλιψη.
Και πού ξέρεις; Μπορεί σε δέκα χρόνια να κάνουν συναυλία reunion στο Terra Vibe με σαπόρτ τους Πυξ-Λαξ... :-P
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
15°
