Κινηματογραφος

Mickey 17: Η μετατροπή της ανθρωπότητας σε ένα τσίρκο κλωνοποιημένων τεράτων

Ο Μπονγκ Τζουν-χο επιστρέφει, 6 χρόνια μετά τα οσκαρικά «Παράσιτα», για να παραδώσει ακόμη μια σκληρή περιγραφή της ανθρώπινης εξαθλίωσης

ΤΕΥΧΟΣ 949
06.03.2025, 10:54
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

2ο Forum ATHENS VOICE | Οι Αρετές του 21ου αιώνα: Ανθεκτικότητα

Ελλαδα 2ο Forum ATHENS VOICE | Ανθεκτικότητα

A.V. Team

Life in Athens Ο Voice 102.5 live από το μετρό Συντάγματος σε χριστουγεννιάτικο mood

A.V. Team

Γιάννης Τσουμαράκης (Πολυνείκης), Γιώργος Ζιάκας (Ετεοκλής), Δανάη-Αρσενία Φιλίδου (Αντιγόνη)

Θεατρο - Οπερα Ένας μοντέρνος Οιδίποδας στη Στέγη: ένας φιλαλήθης ελπιδοφόρος ηγέτης με προδιαγεγραμμένο τέλος

Νίκη - Μαρία Κοσκινά

Κριτική για το Mickey 17. Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν-χο. Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Ναόμι Άκι, Στίβεν Γιούν, Τόνι Κολέτ, Μαρκ Ράφαλο

To 2054 δύο κομπιναδόροι, ο Τίμο και ο Μίκι, επιχειρούν να πιάσουν την καλή, αλλά αποτυγχάνουν και μπαίνουν στο μάτι αδίστακτου μαφιόζου. Για να αποφύγουν τα χειρότερα, γίνονται πειραματόζωα διαστημικού προγράμματος ενός μεγιστάνα-πολιτικού που στοχεύει στον εντοπισμό και αποικισμό ξένων πλανητών. Όμως ο Μίκι δεν διαβάζει καλά το συμβόλαιό του και υπογράφει ακριβώς κάτω από την ένδειξη «αναλώσιμος». Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο Μίκι ζει, πεθαίνει και κλωνοποιείται 17 φορές!

Ο Μπονγκ Τζουν-χο επιστρέφει, 6 χρόνια μετά τα οσκαρικά «Παράσιτα», για να παραδώσει ακόμη μια σκληρή περιγραφή της ανθρώπινης εξαθλίωσης. Μπορεί στο «Mickey 17» να μη συναντάμε την πικρή γοητεία των αριστουργηματικών «Παρασίτων», αλλά υπάρχει διάχυτη η αίσθηση της κατάντιας της ανθρωπότητας και της μετατροπής της σε ένα τσίρκο κλωνοποιημένων τεράτων, όπου η αφασία και ο εγωκεντρισμός είναι οι κύριοι μηχανισμοί του. Το σενάριο αποτελεί μεταφορά του sci-fi μυθιστορήματος του Έντουαρντ Άστον «Mickey 7», όμως ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης απολαμβάνει να του αλλάξει τα φώτα, μπερδεύοντας συνέχεια τα κινηματογραφικά είδη. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν τον δικαιώνει απόλυτα, καθώς το φαρσικό στοιχείο υπερισχύει της δραματουργικής βαρύτητας μιας αλληγορικής ιστορίας για την αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας (η κλωνοποίηση σε πρώτο πλάνο), την καταγγελία του καπιταλισμού και της φρικτής διαπίστωσης ότι όλοι μας είμαστε αναλώσιμοι.