Σέλι Ντουβάλ: Πέθανε σε ηλικία 75 χρονών η ηθοποιός
Η Shelley Duvallη ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο ηθοποιού στις Κάννες για το «3 γυναίκες» του Robert Altman και υπέμεινε τις βάναυσες σκηνοθετικές τεχνικές του Stanley Kubrick για να πρωταγωνιστήσει στη «Λάμψη», πέθανε την Πέμπτη στο Blanco του Τέξας, όπως επιβεβαίωσε το Variety με τον σύντροφό της Dan Gilroy. Ήταν 75 ετών.
Η Duvall ήταν γνωστή για τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Altman, ο οποίος την είχε επιλέξει στο «Brewster McCloud» ως τον πρώτο της ρόλο στην οθόνη. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στις ταινίες του «McCabe & Mrs. Miller» και «Thieves Like Us» πριν πρωταγωνιστήσει ως μέρος του καστ του συνόλου στο «Nashville» το 1975. Αφού κέρδισε την προσοχή στο «Nashville», ο Altman της έδωσε το ρόλο στην ταινία «Buffalo Bill and the Indians» και στη συνέχεια έδωσε την ευκαιρία να λάμψει στο «3 Women», για το οποίο κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ Καννών, καθώς και μια υποψηφιότητα για BAFTA.
Επίσης, το 1977, η Duvall υποδύθηκε μια δημοσιογράφο του Rolling Stone στην ταινία «Annie Hall» του Woody Allen και γνώρισε τον Paul Simon στο πλατό. Έβγαιναν μαζί για δύο χρόνια.
Η Duvall πρωταγωνίστησε ως Olive Oyl στο «Popeye» του Altman το 1980, ένας ρόλος που φαινόταν γεννημένη για να παίξει, με τα τεράστια μάτια της. Η ερμηνεία της ως εργαζόμενη σε ιαματικά λουτρά στο «3 γυναίκες» οδήγησε τον Κιούμπρικ να της δώσει τον ρόλο της Γουέντι Τόρανς, της συζύγου του χαρακτήρα του Τζακ Νίκολσον στην ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Η λάμψη», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ.
Το «The Shining» απαιτούσε περισσότερα από ένα χρόνο γυρισμάτων και καθ' όλη τη διάρκεια, ο θρυλικά απαιτητικός σκηνοθέτης πίεζε την Duvall στα όριά της. Ορισμένες από τις σκηνές της στη «Λάμψη» χρειάστηκαν περισσότερες από 100 λήψεις, με τη σκηνή του μπέιζμπολ να μπαίνει στο βιβλίο Γκίνες για τις περισσότερες λήψεις μιας σκηνής με διάλογο.
Χρόνια αργότερα, μίλησε για τα δύσκολα γυρίσματα στο Hollywood Reporter. «Μετά από λίγο, το σώμα σου επαναστατεί. Λέει: 'Σταμάτα να μου το κάνεις αυτό. Δεν θέλω να κλαίω κάθε μέρα". Και μερικές φορές και μόνο αυτή η σκέψη με έκανε να κλάψω. Το να ξυπνάς μια Δευτέρα πρωί, τόσο νωρίς, και να συνειδητοποιείς ότι έπρεπε να κλαις όλη μέρα επειδή ήταν προγραμματισμένο - απλά θα άρχιζα να κλαίω. Έλεγα, "Ωχ όχι, δεν μπορώ, δεν μπορώ". Και όμως το έκανα. Δεν ξέρω πώς το έκανα».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η Duvall ήταν παραγωγός μιας σειράς παιδικών εκπομπών ανθολογίας βασισμένων σε κλασικές ιστορίες.
Αφού επέστρεψε στο Τέξας, η Duvall εμφανίστηκε στην ταινία «The Underneath» του Steven Soderbergh το 1995 και την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία «The Portrait of a Lady» της Jane Campion. Αποσύρθηκε από την υποκριτική το 2002.
Αν και ζούσε μια απομονωμένη ζωή, η εμφάνισή της στο «Dr. Phil» το 2016 συγκέντρωσε δημοσιότητα λόγω της αναφοράς της στα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Το 2023, επέστρεψε στην υποκριτική μετά από πολλά χρόνια, εμφανιζόμενη στην indie ταινία τρόμου «The Forest Hills», η οποία δεν ήταν ευρέως διαθέσιμη.
Επιστρέφει στην ελληνική σκηνή μετά από 15 χρόνια και μιλάει για την ζωή στην Αμερική, το νέο του ρόλο στο Ριφιφί, την αχονδροπλασία και το δικαίωμα να στέκεσαι όρθιος
Η σκηνοθέτρια μας μιλάει για την πορεία της, τη νέα της ταινία «Maysoon» και την ηθοποιό Σαμπρίνα Αμάλι, που κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
6°
