Κινηματογραφος

Δύο εισιτήρια για Κυκλάδες: Γυναικεία φιλία, διακοπές στην Ελλάδα, διαφορετικές στάσεις ζωής

Κριτική για την ταινία του Μαρκ Φιτουσί

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Δύο εισιτήρια για Κυκλάδες» του Μαρκ Φιτουσί με τους Ολίβια Κοτ, Λορ Καλαμί, Κριστίν Σκοτ Τόμας

To 1989 δύο κολλητές φίλες, η Μπλαντίν και η Μαγκαλί, ακούνε το σάουντρακ του φιλμ «Απέραντο Γαλάζιο» κι ονειρεύονται να ταξιδέψουν κάποια στιγμή στην Αμοργό. Το 2022 οι δρόμοι τους ξανασμίγουν μετά από τις διαφορετικές πορείες που έχουν ακολουθήσει (η τεχνικός ακτινολογίας Μπλαντίν βιώνει δραματικά το διαζύγιό της, ενώ η single μουσικοκριτικός Μαγκαλί ζει χωρίς έγνοιες την καθημερινότητα) για να θυμηθούν την παλιά τους επιθυμία.

Γυναικεία φιλία, διακοπές στην Ελλάδα, διαφορετικές στάσεις ζωής. Όλα αυτά συν την πυξίδα της διαχρονικής ταινίας του Μπεσόν «Απέραντο γαλάζιο» που έκανε δημοφιλή τουριστικό προορισμό για τους Γάλλους την Αμοργό, κάνουν τη συμπαθέστατη κομεντί του Μαρκ Φιτουσί κατάλληλη για ένα ανέμελο δίωρο σε θερινό σινεμά. Ειδικά τώρα που ο καύσωνας θερίζει, οι περιπέτειες των δύο αταίριαστων Γαλλίδων στα ελληνικά νησιά που βιώνουν μια ιδιότυπη, ιλαροτραγική Οδύσσεια, θα σας δροσίσουν μια χαρά. Ταυτόχρονα θα πετύχουν και να σας συγκινήσουν, αφού πίσω από το περιτύλιγμα της ελαφρότητας της θερινής ραστώνης κρύβεται η τρυφερή ιστορία των δύο κοριτσιών που είδαν τη φιλία τους να σβήνει άδοξα από ένα καπρίτσιο ή ένα τερτίπι της μοίρας. Ο σκηνοθέτης όμως δεν επιδιώκει να κάνει ένα δράμα χαρακτήρων –αν και οι αντιθέσεις μεταξύ της ορθολογίστριας Μπλαντίν και της παρορμητικής Μαγκαλί δίνουν το καύσιμο στην ιστορία– αλλά μια κωμωδία καταστάσεων που οι «ανατροπές» γίνονται αφορμή για να διατυπωθούν μερικά ενδιαφέροντα τσιτάτα περί ζωής. Φράσεις σαν το «είναι καλό να είσαι συμβατικός μερικές φορές» ή «το πρόβλημά μου είναι ότι γουστάρω τα παλιά» δεν εκστομίζονται ελαφρά τη καρδία. Είναι στοιχεία ταυτότητας για τις δύο ηρωίδες που με τον δικό τους κώδικα συμπεριφοράς δείχνουν να πηγαίνουν κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της εποχής. Μιας εποχής μπουκωμένης από διδακτικές και ηθικολογικές κορώνες. Η απολαυστική ολιγόλεπτη παρουσία της Κριστίν Σκοτ Τόμας στο κομμάτι της Μυκόνου είναι ενταγμένη σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο και προσφέρει τις πιο διασκεδαστικές σκηνές του έργου.