Κινηματογραφος

The Flash: Επανεκκίνηση για το σύμπαν της DC με τον ταχύτερο σπρίντερ της

Κριτική για την ταινία του Άντι Μουσιέτι

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 876
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «The Flash» του Άντι Μουσιέτι με τους Μίλερ, Κάγιε, Σάνον, Κίτον, Λίβινγκστον, Βερντού, Κλέμονς, Τράουε, Άφλεκ

Ο Μπάρι αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις υπερδυνάμεις του για να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και να αλλάξει γεγονότα του παρελθόντος. Θα προσπαθήσει να σώσει την οικογένειά του από ένα τραγικό γεγονός που άφησε σημάδια και στη δική του, τραυματική ενηλικίωση. Όμως θα εγκλωβιστεί σε ένα παρελθόν που ενώ αρχικά μοιάζει να είναι ίδιο με το δικό του, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Και δεν μιλάμε μόνο για την περίπτωση του φιλμ «Επιστροφή στο μέλλον» όπου τον ρόλο του Μάρτι μακ Φλάι υποδύεται ο Έρικ Στολτζ αντί του Μάικλ Τζέι Φοξ.

Είναι δύσκολο να κάνεις κριτική του φιλμ χωρίς να μαρτυρήσεις πρόσωπα και καταστάσεις από το ευρηματικό σενάριο. Ας κάνουμε μια προσπάθεια εστιάζοντας στο ζουμί μιας υπόθεσης όπου το διακύβευμα της πολλαπλής σύγκρουσης (συμπάντων, εποχών, ανθρώπων, καταστάσεων) βάζει σε κίνδυνο τα θεμέλια ενός ολόκληρου κόσμου. Εν προκειμένω του κόσμου της DC και των ηρώων της. Όταν ο Μπάρι/The Flash βρεθεί στο παρελθόν θα έρθει αντιμέτωπος με δοκιμασίες που έχει ξανασυναντήσει. Μόνο τότε όμως θα αντιληφθεί τις ολέθριες συνέπειες της παρέμβασής του στο ρου της Ιστορίας. Ο στρατηγός Ζοντ από τον πλανήτη Κρίπτον επιστρέφει απειλητικός και απαιτεί από τους ανθρώπους να του παραδώσουν τον εξωγήινο που κρύβεται στη Γη. Ο Flash έχει ξαναζήσει αυτή τη δοκιμασία που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους αλλά με σύμμαχο τον Σούπερμαν και τα υπόλοιπα μέλη της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης τα είχαν καταφέρει τότε. Όμως τώρα η συγκεκριμένη ομάδα υπερηρώων μοιάζει όχι μόνο λειψή αλλά και τραυματισμένη: δεν είναι νέο ότι ο Μπρους Γουέιν ζει μόνος στην αριστοκρατική έπαυλη του. Η διαφορά είναι πως στο παρηκμασμένο αρχοντικό του ο πιστός του Άλφρεντ είναι απών και ο ίδιος ο Μπάτμαν έχει παραιτηθεί προ πολλού των υπερηρωικών καθηκόντων του καθώς «η Γκόθαμ Σίτι είναι πλέον ασφαλής».

Δεν θα πω περισσότερα για την πλοκή ή το θέαμα που είναι ακριβώς όπως φαντάζεστε στην ταινία του Μουσιέτι («Το Αυτό»): χορταστικά, εντυπωσιακά, απλόχερα. Επίσης η σοβαροφάνεια που χαρακτήριζε μέχρι τώρα τις περισσότερες από τις περιπέτειες του Μπάτμαν εδώ υποχωρεί για χάρη ενός αυτοσαρκασμού που προσφέρει μερικές από τις φινετσάτες κωμικές σεκάνς του φιλμ. Ταυτόχρονα, αυτός ο «Flash», χτισμένος με τη δοκιμασμένη συνταγή των απανωτών εκπλήξεων - ανατροπών, είναι το τελευταίο φετίχ (αν όχι μόδα) των χολιγουντιανών υπερηρώων τελευταίας γενιάς. Ο Μουσιέτι βάζει τον διχασμένο ήρωά του να ισορροπεί άψογα μεταξύ της προσωπικής ευθύνης και του συλλογικού καθήκοντος, εκμοντερνίζοντας υποδειγματικά (η γυναικεία ενδυνάμωση σε πρώτο πλάνο) τον μύθο του. Επιπλέον διαθέτει έναν πρωταγωνιστή που δίνει πολλά παραπάνω από ό,τι απαιτεί ο δύσκολος –δεν το λέμε καταχρηστικά αλλά το εννοούμε– ρόλος του. Ο Έζρα Μίλερ είναι σκέτη απόλαυση στην πρώτη αυτόνομη ταινία του υπερήρωα της DC που τρέχει με χίλια.