Κινηματογραφος

Shazam! Η οργή των θεών: Μικρόψυχοι θεοί, μεγαλόκαρδοι ήρωες

Κριτική για την ταινία του Ντέιβιντ Σάντμπεργκ

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 863
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Shazam! Η οργή των θεών» του Ντέιβιντ Σάντμπεργκ με πρωταγωνιστές τους Ζάκαρι Λέβι, Έλεν Μίρεν, Λούσι Λου

Καθώς νιώθει ανεπαρκής και λίγος σε σχέση με τους υπόλοιπους υπερήρωες, ο Shazam αναλαμβάνει με βαριά καρδιά τη νέα του αποστολή που τον φέρνει αντιμέτωπο με τρεις μοχθηρές ελληνικές θεές που απειλούν με αφανισμό την ανθρωπότητα.

Το αντίπαλο δέος στον Deadpool της Marvel επιδιώκει να είναι ο Shazam της DC αλλά υστερεί σε σημαντικό βαθμό. Ο κυριότερος λόγος είναι πως η κρίση ταυτότητας που αντιμετωπίζει ο μικρομέγαλος ήρωας μπορεί να ενισχύει το στοιχείο της κωμωδίας αλλά στο ζήτημα της δράσης υπάρχουν αξεπέραστα εμπόδια. Το σίκουελ της ταινίας του 2019, που είχε σκηνοθετήσει και πάλι ο Ντέιβιντ Σάντμπεργκ, δεν έχει κάτι νέο να προσφέρει σε σχέση με το αρχικό φιλμ. Ναι μεν η νέα ιστορία ξεπερνά τους περιπετειώδεις περιορισμούς ενός χάρτινου ήρωα με αστεία στολή που γεννήθηκε στα 40s ως Κάπτεν Μάρβελ, αλλά αδυνατεί να προσδώσει στη μοντέρνα εκδοχή του ένα περισσότερο ντελικάτο και πνευματώδες ύφος. Αναλώνεται κυρίως σε διδακτικά τσιτάτα για την αξία της ομαδικής συνεργασίας και τη σημασία της διατήρησης της αγνότητας (το σήμα κατατεθέν του ανήλικου ήρωα) με το αυτοσαρκαστικό χιούμορ να σώζει κάπως τα προσχήματα.