Κινηματογραφος

Κριτική ταινίας: Ο πατέρας (Otac)

Σερβικό δράμα, οικουμενική πραγματικότητα

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 821
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Ο πατέρας» με τους Γκόραν Μπογκντάν, Μπόρις Ισάκοβιτς και σκηνοθεσίας Σρνταν Γκολούμποβιτς.

 Σε μικρή πόλη της Σερβίας ένας μεροκαματιάρης πατέρας χάνει την κηδεμονία των παιδιών του επειδή «δεν μπορεί να τους προσφέρει τα απαραίτητα στοιχεία μιας αξιοπρεπούς ζωής» σύμφωνα με το πόρισμα των εκπροσώπων της κοινωνικής πρόνοιας. Ο Σέρβος σκηνοθέτης Σρνταν Γκολούμποβιτς έχει αποδείξει και στο παρελθόν την αδυναμία του στα οικογενειακά δράματα όπου ένας γονιός μπαίνει σε σκληρή δοκιμασία για τη σωτηρία των δικών του. Κι αν στην «Παγίδα» του 2007 το πρόσχημα της δράσης ήταν ένα δίλημμα που οριακά δεν γινόταν ηθοπλαστικό, εδώ ο ώριμος σκηνοθέτης προσεγγίζει ευαίσθητα και εσωτερικά το συγκινητικό δράμα του ήρωά του. Το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: ο σκηνοθέτης το εμπνεύστηκε όταν έμαθε την ιστορία ενός πατέρα που εγκαταστάθηκε στο Υπουργείο Εργασίας για μέρες, διαμαρτυρόμενος που του πήρε τα παιδιά η Πρόνοια. Ο Γκολούμποβιτς πήγε να τον γνωρίσει και να του συμπαρασταθεί, μαθαίνοντας έτσι από πρώτο χέρι την περιπέτειά του. Η ταινία, που κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Βερολίνου (κοινού και οικουμενικής επιτροπής), ξεκινά με μια σκηνή ατόφιας απελπισίας –η μητέρα που απειλεί να καεί μαζί με τα παιδιά της αν δεν δώσουν στον άντρα της τα λεφτά που του χρωστούν– και συνεχίζει με μια αμεσότητα που μιλά κατευθείαν στην καρδιά του θεατή. Μεγάλο μερίδιο της αξίας του φιλμ ανήκει στον σπουδαίο πρωταγωνιστή που ήταν υποψήφιος για την κορυφαία αντρική ερμηνεία της χρονιάς στα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.