Κινηματογραφος

62ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: To γουέστερν της Τζέιν Κάμπιον

Η πανελλαδική πρεμιέρα της «The power of dog» έγινε χθες στο κατάμεστο Ολύμπιον

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ανταπόκριση από το 62ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και την ταινία «The power of dog» της Τζέιν Κάμπιον με τους Μπενεντίκτ Κάμπερμπατς, Κίρστεν Ντανστ, Τζέισον Πλίμονς

Δύο χρόνια είχα να επισκεφτώ τη Θεσσαλονίκη. Στα πρώτα λεπτά που ανάσανα τον αέρα της και περπάτησα τα στενά της, στις στοές και τα νεοκλασικά, θυμήθηκα όλα εκείνα που με έκαναν να την αγαπήσω. Από τις φοιτητικές μέρες στα τέλη των 80s μέχρι τις επεισοδιακές νύχτες στο Μύλο, το Berlin, το Θερμαϊκό. Και φυσικά το Παλλάς, το Ολύμπιον και τις αμέτρητες προβολές των φεστιβάλ.

Το φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει υπό μια έννοια τη σημασία του restart. Φωτογραφίζει το μετά της πανδημίας παρότι είμαστε ακόμη στο «μάτι του κυκλώνα». Ο κορωνοϊός δεν θα φύγει βέβαια τόσο εύκολα, οπότε καλό θα είναι να προσαρμοστούμε στις νέες συνήθειες. Τέλος οι ουρές έξω από τις αίθουσες, προβολές με αντισηπτικά και μάσκες, το πιστοποιητικό εμβολιασμού ίσης – για να μην πω μεγαλύτερης- αξίας με τη διαπίστευση ή το εισιτήριο. Το 62ο και συμβολικό φεστιβάλ - καθώς και το περσινό online, το πρώτο της πανδημίας- θα μείνει στην ιστορία για όλα όσα ζούμε αυτές τις μέρες καθώς και την ξεχωριστή του πρόταση για μια έκθεση που θα είχε τίτλο «πως θα μάθω να ζω με τον κορωνοϊό χωρίς να τον φοβάμαι». Συνέπεια, εγρήγορση, σχολαστικότητα. Και φυσικά τήρηση όλων των μέτρων. Με μεγάλη ικανοποίηση διαπίστωσα ότι όλα αυτά τηρούνται από τους υπαλλήλους του φεστιβάλ αλλά και την πλειοψηφία των θεατών.

Στο κατάμεστο χθες Ολύμπιον για την πανελλαδική πρεμιέρα της νέας ταινίας της Τζέιν Κάμπιον «The power of dog» με τους Μπενεντίκτ Κάμπερμπατς, Κίρστεν Ντανστ, Τζέισον Πλίμονς έκπληκτος βίωσα κάτι που βρίσκεται πολύ κοντά στην ιδεατή εικόνα που έχω μέσα μου για το τι σημαίνει «παρακολουθώ μια ταινία στον φυσικό της χώρο, την αίθουσα». Μια κινηματογραφική προβολή όπως ακριβώς πρέπει να είναι. Δεν ακούστηκε ούτε ένας ήχος από κινητό τηλέφωνο, τσιπς ή prive κουβεντούλα που καταλήγει να την ακούνε όλοι. Ήταν σαν μια ιεροτελεστία που ταίριαξε απόλυτα με το εικαστικό γουέστερν της νεοζηλανδής σκηνοθέτριας που αφηγείται μια ιστορία από την Μοντάνα του 1925. Τα δύο αδέλφια Μπέρμπανκ που τους χωρίζουν τα πάντα αλλά τους ενώνει η κοινή περιουσία και το παιδικό παρελθόν είναι οι δύο πόλοι μιας χαμηλότονης και ακριβοθώρητης αλληγορίας που κρύβει καλά τα μυστικά της και τα αποκαλύπτει στο μαγικό, απρόσμενο φινάλε. Τότε που συνειδητοποιούμε με έκπληξη ότι η δύναμη του σκύλου δεν είναι μόνο δύναμη αλλά και εξουσία. Μια εξουσία υπόγεια αλλά και αόρατη για όσους αδυνατούν να την αντιληφθούν.