Κινηματογραφος

Ο The Boy διαλέγει ταινίες από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Το 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου ανέθεσε στον γνωστό σκηνοθέτη και μουσικό να βουτήξει στα 80s και να επιλέξει δέκα ταινίες γεμάτες τρόμο, τρυφερότητα, χιούμορ, μουσική

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η πιο παρεξηγημένη δεκαετία επιστρέφει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 31 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου και ο The Boy διελέγει τις δέκα καλύτερες ταινίες

Τα 80s ζουν ξανά μέσα από τις τάσεις της μόδας, τα εντυπωσιακά κουρέματα, τα συνθεσάιζερ, τα σίκουελ, τις ταινίες και τις σειρές που αναβιώνουν την εποχή εκείνη, και εμπνέουν τους δημιουργούς του σήμερα. Με το αφιέρωμα «Μεγαλώνοντας στα 80s» το Φεστιβάλ θυμάται τη μεταβατική και ταυτόχρονα αθώα δεκαετία που επηρέασε με τρόπο καθοριστικό την ποπ κουλτούρα.

«Η δεκαετία του ’80 μας. Οι μισοί θέλουν να ξεχάσουν για πάντα ότι υπήρξε και οι άλλοι μισοί να επιστρέψουν σε αυτήν και να τη ζούνε μέχρι το τέλος της ζωής τους ξανά και ξανά σαν μια Δεκαετία της Μαρμότας. Οι ταινίες που θα προβληθούν στο αφιέρωμα “Μεγαλώνοντας στα 80s” είναι μοναδικά φιλμ που επιβεβαιώνουν ότι κινηματογραφικά αυτή η δεκαετία δεν έχει να ντρέπεται για τίποτα. Πώς ξεκινάς σαν το πιο όμορφο όνειρο και καταλήγεις στον χειρότερο εφιάλτη; Πώς μεταφράζεις σε παιδικό νανούρισμα ότι το τέλος του κόσμου μπορεί να είναι κοντά; Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;» εξηγεί ο The Boy.

Ακολουθεί μια πρώτη γεύση από τις ταινίες του αφιερώματος. Η πλήρης λίστα ταινιών θα ανακοινωθεί σύντομα.

Μια παρέα παιδιών πρωταγωνιστεί στο «Foxes» (1980) του Άντριαν Λιν. Μια πιο σκοτεινή εκδοχή των εφηβικών ταινιών του Τζον Χιουζ, οι «Αλεπουδίτσες» παρακολουθούν τέσσερα κορίτσια στην εφηβεία που αναζητούν την ανεξαρτησία τους μέσα από το σεξ, τη ροκ μουσική, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Αντιμέτωπα με συναισθηματικές εμμονές και αδιάφορες οικογένειες, τα τέσσερα κορίτσια (έναν από τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύει η Τζόντι Φόστερ) σχηματίζουν τη δική τους ιδιότυπη οικογένεια και καλούνται να περάσουν από τον κόσμο των 16χρονων σε εκείνον των ενηλίκων.

Ούτε οι έφηβοι του «River's Edge» (1986) του Τιμ Χάντερ είναι λαμπεροί. Πίνουν, κάνουν χρήση μαριχουάνας και δεν φαίνεται να συμμερίζονται τα ηθικά διλήμματα των ενηλίκων γύρω τους. Βασισμένο σε πραγματικό περιστατικό, το «River’s Edge» είναι η ιστορία ενός έφηβου αγοριού που δολοφονεί τη νεαρή σύντροφό του και στη συνέχεια καλεί τους φίλους του να δουν το πτώμα της. Εκείνοι διχάζονται για το εάν θα πρέπει να τον προστατεύσουν ή όχι. Στην ταινία βλέπουμε και τον Κιάνου Ριβς σε έναν από τους πρώτους πρωταγωνιστικούς ρόλους της καριέρας του.

Ένα σκοτεινό παραμύθι είναι το «Return to Oz» (1985) του Γουόλτερ Μερτς, μία από τις πιο ανατρεπτικές δημιουργίες της Disney, που όταν προβλήθηκε προκάλεσε πολλούς παιδικούς εφιάλτες.

Η Ντόροθι περνά μια νύχτα σε ψυχιατρική κλινική, καταφέρνει να δραπετεύσει και φτάνει στη χώρα του Οζ, όπου βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πριγκίπισσα που μπορεί να αλλάζει κεφάλια, έναν σαδιστή βασιλιά και τους Wheelers, μια ομάδα ανατριχιαστικών πλασμάτων που κινείται με ρόλερ σκέιτ.

Η δύσκολη διαδικασία της ενηλικίωσης, η συναισθηματική και σωματική σύγχυση που προκαλείται από την εγκατάλειψη της παιδικότητας απασχολεί τον Βίνσεντ Γουόρντ στην ταινία «Vigil» (1984). Η Τος ζει μοναχική ζωή σε μια φάρμα της Νέας Ζηλανδίας. Όταν ο πατέρας της πεθαίνει, η ζωή της θα διαταραχτεί από την άφιξη ενός ξένου και από τις σχέσεις που θα αναπτύξει η ίδια και τα μέλη της οικογένειάς της μαζί του.

Στο σινεμά των 80s, ακόμα και τα πιο αθώα σύμβολα μπορούσαν να αποκτήσουν τρομακτική υπόσταση. Στο «Christmas Evil» (1980) του Λούις Τζάκσον ένας εργάτης σε εργοστάσιο παιχνιδιών, ο οποίος φέρει παιδικά τραύματα από την αποκάλυψη ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, καταλαμβάνεται από δολοφονική μανία, φορά την κόκκινη και άσπρη στολή και σκορπά γύρω του τον τρόμο.

Το mixtape του αφιερώματος

Το αφιέρωμα έχει το δικό του «σάουντρακ», ένα mixtape με τραγούδια και μουσικές επιλεγμένες από τον The Boy. Τα κομμάτια αυτά αντλούν έμπνευση από τις θεματικές των ταινιών και τη διάθεση της εποχής και μπορείτε να τα ακούσετε (και να τα δείτε) παρακάτω:

Playlist: 

Track by Track:

Dune ost – Prologue

Harry Nilsson (ft. Shelley Duvall) – He needs me

Public enemy – Fight the power

Daniel Johnston – Casper the friendly ghost

Oingo boingo – Private life

Yello – Oh yeah

Αρλέτα – Το μπαρ της Τέτης και της Κατερίνας

Howard Shore – Dead ringers

Lewis- Love showered me

Depeche Mode – Shake the disease

Jurgen Knieper – River’s edge theme

Yell-o-Yell – Drifters

Metallica – Anesthesia

Vangelis – Memories of green

George Michael – They won’t go when I go

Το αφιέρωμα στα 80s δεν θα μπορούσε να μην συνοδεύεται και από ένα μουσικό event – έκπληξη, με την πινελιά του The Boy.

Ο The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Έχει πάθος με τις ταινίες και με τον κόσμο του σινεμά. Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και έχει παίξει σε ταινίες δικές του και πολλών συναδέλφων του. Ως μουσικός, έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από σόλο άλμπουμ και έχει γράψει μουσική για πολλές ταινίες. Το τελευταίο του πρότζεκτ «Winona» παρουσιάστηκε ως workin' progress στη δράση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, «Thessaloniki Goes to Cannes», η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του τμήματος Marché du Film του 72ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.