Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης κάνει την κριτική του για τις ταινίες που κυκλοφορούν αυτή την εβδομάδα (13-19 Ιουνίου).
Νουρέγιεφ: Το λευκό κοράκι (The White Crow) **½ Σκηνοθεσία: Ρέιφ Φάινς
Πρωταγωνιστούν: Όλεγκ Ιβένκο, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Τσουλπάν Κχαμάτοβα, Ρέιφ Φάινς
Ο Ρώσος χορευτής Ρούντολφ Νουρέγιεφ στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου είναι το πιο λαμπρό όνομα στον χώρο του παγκόσμιου μπαλέτου. Έχοντας την εγωιστική συμπεριφορά ενός απόλυτου σταρ που γνωρίζει την αξία του και βρισκόμενος διαρκώς σε κόντρα με το σοβιετικό καθεστώς, ο Νουρέγιεφ θα πραγματοποιήσει την επανάστασή του. Το 1961 στο Παρίσι, σε μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ του Λένινγκραντ, ο 23χρονος Νουρέγιεφ, ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Για την πρώτη του σκηνοθεσία ο ηθοποιός Ρέιφ Φάινς επέλεξε Σαίξπηρ («Ο Κοριολανός», 2011), μετά ακολούθησε ο Ντίκενς («Αόρατη γυναίκα», 2013) και τώρα σειρά έχει ο Νουρέγιεφ. Όταν πριν από 20 χρόνια ο Φάινς διάβασε τη βιογραφία της Τζούλι Κάβανο για τον Νουρέγιεφ, διέκρινε στοιχεία κινηματογραφικά ειδικά στα πρώιμα χρόνια της ζωής του παρότι δεν ήταν φαν του μπαλέτου και του διάσημου χορευτή. Είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού η προσπάθεια του Φάινς (ο οποίος συμπρωταγωνιστεί στον ρόλο του Πούσκιν) να αποδώσει το μεγαλείο ενός συναρπαστικού καλλιτέχνη χωρίς όμως να προβεί σε… αγιογραφίες. Παρουσιάζεται η μεγαλομανία και ο εγωισμός του Νουρέγιεφ, που έχει ελαφρυντικά καθότι η στερημένη ζωή των παιδικών χρόνων και το καταπιεστικό καθεστώς τον ώθησαν προς την επιβίωση με κάθε μέσο. «Είσαι ο πιο εγωιστής άνθρωπος που γνωρίζω» του λέει η χιλιανή Κλάρα Σεντ (Αντέλ Εξαρχόπουλος), η φίλη που τον βοήθησε στην απόδρασή του στη Δύση, κι εκείνος της απαντά «κοριτσάκι μου, αν θες συγνώμες τότε απευθύνεσαι σε λάθος άντρα». Κάπως έτσι αντιμετωπίζει ο Νουρέγιεφ και τον ευεργέτη του Πούσκιν και τη γυναίκα του (με την οποία δεν δίστασε να έχει ερωτικές σχέσεις), τον χορευτή εραστή του που του μάθαινε αγγλικά, τους δασκάλους και συγχορευτές του. Εκεί όμως που γίνεται μαινόμενος ταύρος είναι όταν οι μεγάλοι καλλιτέχνες των Κίροφ και οι άνθρωποι της KGB επιχειρούν να τον νουθετήσουν. Στη σκηνή που πετάει έξω το μεγάλο όνομα των μπαλέτων Κονσταντίν Μιχαΐλοβιτς, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά η επαναστατική ορμή ενός ανθρώπου που θα φτάσει στα όρια για να νιώσει ελεύθερος. Ο Φάινς έχει την απόσταση που χρειάζεται τόσο από τα ιστορικά γεγονότα όσο και από τον ήρωά του τον οποίο υποδύεται ο άγνωστος ουκρανός χορευτής Ολέγκ Ιβένκο, που μοιάζει καταπληκτικά του Νουρέγιεφ. Η γραφή του, αν και φλερτάρει με τον ακαδημαϊσμό, δεν γίνεται ποτέ βαρετή ή συμβατική, καθώς σε κάθε σκηνή εντοπίζει το ξεχωριστό σημείο που προσθέτει μια νέα πινελιά στην καλοφτιαγμένη βιογραφία του.
Οι άνδρες με τα μαύρα: Παγκόσμια απειλή (Men in Black: International) ** Σκηνοθεσία: Φ. Γκάρι Γκρέι
Πρωταγωνιστούν: Κρις Χέμσγουορθ, Τέσα Τόμσον, Λίαμ Νίσον, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Έμα Τόμσον
Οι Άνδρες με τα Μαύρα φυλάνε τον πλανήτη από τα εξωγήινα αποβράσματα. Ο παρασημοφορημένος Πράκτορας H και η αποφασισμένη νεοσύλλεκτη M θα ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε μία νέα παγκόσμια απειλή που μπορεί να πάρει τη μορφή ακόμα και ενός Άνδρα με τα Μαύρα!
Το φιλμ διαθέτει τα γνώριμα στοιχεία του franchise που δημιούργησε ο Μπάρι Σόνενφελντ προ 22ετίας (fun, χιούμορ και εξωγήινη… δράση). Άψογη στα καθήκοντα και τα μαύρα κοστούμια της η Τέσα Τόμσον, ένας αυτοσαρκαστικός 007 που αποπλανεί γήινες και κυρίως εξωγήινες είναι ο χαβαλετζής Χέμσγουορθ, κάποια εφέ κάνουν τη διαφορά στις σκηνές δράσης. Όμως θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια από τους σεναριογράφους για να δώσουν στη νέα εποχή των MIB το κάτι παραπάνω σε σενάριο ευρηματικής πλοκής.
Μία παρέα σαραντάρηδων που βιώνουν την κρίση της μέσης ηλικίας αποφασίζουν να ιδρύσουν την πρώτη ανδρική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης στη δημόσια πισίνα της περιοχής τους. Αψηφώντας την ειρωνεία του περίγυρού τους, προπονούνται από μία ξεπεσμένη πρωταθλήτρια που προσπαθεί και η ίδια να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα και μαζί ξεκινούν μια απίθανη περιπέτεια.
«Νομίζεις ότι είσαι ο μόνος καταθλιπτικός εδώ;» η ρητορική ερώτηση του Κανέ στον Αμαλρίκ, που ολοκληρώνεται με την αφοπλιστική επισήμανση «όλοι εδώ είμαστε καταθλιπτικοί». Το θέμα της αντρικής κρίσης εκφράζεται κάπως αφελώς και προβλέψιμα: το επαγγελματικό αδιέξοδο, η μοναξιά, ο γάμος που έχει τελματώσει, το άγχος των γηρατειών. Ενώ ο Λελούς επιδιώκει να βρει τη φόρμουλα, όπου χιούμορ και δράμα θα συμπορευτούν ομαλά, το πρώτο φθίνει όσο περνά ο χρόνος και το δράμα αποκτά το πάνω χέρι.
Οι αριστούχες Έιμι και Μόλι, την παραμονή της αποφοίτησής τους, συνειδητοποιούν ότι είναι ελάχιστα δημοφιλείς και έχουν χάσει πολλά βουτηγμένες στα βιβλία τους. Αποφασισμένες να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο, ξεκινούν για μια βραδιά περιπέτειας χωρίς επιστροφή.
Εμπρός στον δρόμο που χάραξε το θαυμάσιο «Superbad» του Γκρεγκ Μοτόλα το 2007. Διάλογοι ξεκαρδιστικοί, ψαγμένοι χαρακτήρες, εύστοχες εφηβικές παρατηρήσεις και κυρίως μια ανατρεπτική ματιά στις σεξουαλικές προτιμήσεις (η μία εκ των δύο ηρωίδων είναι γκέι που έχει «βγει από την ντουλάπα») καθιστούν το «Booksmart» μια απολαυστική κωμωδία. Η Γουάιλντ διανθίζει την ταινία με τρυφερά ενσταντανέ, που προσδίδουν στην ιστορία των δύο underdog κοριτσιών μια γοητεία που πάντως δεν απευθύνεται και τόσο πολύ στο πλατύ κοινό.
ΑΚΟΜΗ
▶ Στα «Κορίτσια κάποιας ηλικίας» (Poms) (½) με τις Νταϊάν Κίτον, Τζάκι Γουίβερ, ΠαμΓκρίερ, Ρέα Πέρλμαν να επιχειρούν σε μια κοινότητα συνταξιούχων να δημιουργήσουν μια ομάδα μαζορετών, η αφέλεια και τα κλισέ αλληλοσυμπληρώνονται με σοκαριστικό ρυθμό.
▶ Το παιδικό «Πόκεμον ντετέκτιβ Πίκατσου» (-) προφανώς έχει ως στόχο τους φαν των ιαπωνικών παιδικών ηρώων.
▶ Το ντοκιμαντέρ του Μένιου Καραγιάννη «Το άλογο που είμαι» (*½) μιλάει για τις παγίδες του μυαλού και την έλλειψη της λογικής.
▶ Η επανέκδοση της βδομάδας είναι το δικαστικό δράμα του Μπίλι Γουάιλντερ «Μάρτυρας κατηγορίας» (Witness for the Prosecution) (***½) με το σπουδαίο καστ των Τάιρον Πάουερ, Τσαρλς Λότον και Μάρλεν Ντίτριχ.
22°
