Ο βραβευμένος με Όσκαρ για την ταινία του «Αλέξης Ζορμπάς» κινηματογραφιστής Γουόλτερ Λάσαλι άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 91 ετών, στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.
Γεννημένος στη Γερμανία το 1926 από Βρετανούς γονείς, ο Γουόλτερ έδειξε από πολύ μικρή ηλικία την κλήση και την αγάπη του για τη φωνογραφία. Ερωτευμένος με τη ζωή, όπως ο ίδιος συνεχώς δήλωνε, τον 1991 παντρεύτηκε τη Νάντια, ινδιάνα που γνώρισε σε ένα από τα ταξίδια του.
Για το ταξίδι του μέλιτος αποφάσισαν να επιστρέψουν σε όλα τα μέρη όπου ο Γουόλτερ είχε βρεθεί είτε για ταινία, είτε για φωτογράφηση. Έτσι βρέθηκαν και στον Σταυρό Ακρωτηρίου, όπου είχε γυρίσει την Ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» με τον Άντονυ Κουίν, και αποφάσισαν να εγκατασταθούν εκεί.
Τρία χρόνια αργότερα η Νάντια πέθανε και ο Λάσαλι απομονώθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα, όπου ζούσε παρέα με τα τέσσερα σκυλάκια του και περνούσε τις ώρες του προσπαθώντας να φτιάξει το προσωπικό αρχείο του, ταξινομώντας, παράλληλα, τις σκέψεις του και τις μνήμες του με τη βοήθεια φωτογραφιών από όλα τα ταξίδια του στον κόσμο, ιδιαίτερα από την παλιά Κρήτη, για την οποία συνεχώς μιλούσε σε όποιον συναντούσε.
Ο Γουόλτερ είχε εκφράσει την επιθυμία να βρεθεί δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος πριν από δύο εικοσιτετράωρα βρέθηκε στα Χανιά για την ονοματοδοσία θεάτρου, στο Παλιό Λιμάνι, που φέρει πλέον το όνομα του μεγάλου συνθέτη, ο οποίος είχε υπογράψει και τη μουσική του «Αλέξη Ζορμπά».
Όμως δεν τα κατάφερε, καθώς σήμερα το πρωί πέθανε στο νοσοκομείο. Ακόμη, όμως, και αυτές τις ώρες ο Γουόλτερ έρχεται αντιμέτωπος με το πείσμα του να μην αφήσει τη Κρήτη. Δεν υπάρχει συγγενής στην Ελλάδα για να αναγνωρίσει και να υπογράψει τα απαραίτητα χαρτιά για την κηδεία του.
Παράλληλα, πριν λίγο καιρό είχε στείλει στην Αγγλία το διαβατήριό του για ανανέωση, το οποίο ακόμη δεν έχει επιστρέψει, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε η απαραίτητη ταυτότητα που χρειάζονται οι υπηρεσίες. Φίλοι του Λάσαλι προσπαθούν να ξεπεράσουν τα συγκεκριμένα εμπόδια επιβεβαιώνοντας για ακόμη μία φορά το αστείο που έλεγε, ενίοτε, ο Γουόλτερ: «Και ακίνητος να μείνω, σαν σε πόζα φωτογραφίας, δύσκολα θα με ξεφορτωθείτε από τον Σταυρό».
Το Όσκαρ της ταινίας «Αλέξης Ζορμπάς» το είχε διαθέσει σε επιχείρηση εστίασης της παραλίας του Σταυρού, όπου είχαν γίνει τα γυρίσματα της ταινίας, για να μπει σε προθήκη και να το θαυμάζει ο κόσμος. Όμως, το Όσκαρ χάθηκε όταν η συγκεκριμένη επιχείρηση καταστράφηκε ολοσχερώς από φωτιά.
Ήταν τέτοιο το πάθος τού Λάσαλι για ζωή, που, αν και τον τελευταίο χρόνο κινείτο με αναπηρικό αμαξίδιο, αποδέχτηκε πρόσκληση για να μιλήσει σε ένα συνέδριο στο Μιλάνο της Ιταλίας. Μάλιστα, τα κανόνισε όλα μόνος του. Έφτασε στο αεροδρόμιο, ταξίδεψε, συμμετείχε στο συνέδριο και επέστρεψε στον Σταυρό Ακρωτηρίου με ένα πλατύ χαμόγελο, τονίζοντας: «Για τα ταξίδια δεν χρειάζεσαι πόδια… Απόφαση χρειάζεσαι, όνειρο χρειάζεσαι και εμπιστοσύνη στους συνταξιδιώτες της ζωής… ».
Επιστρέφει στην ελληνική σκηνή μετά από 15 χρόνια και μιλάει για την ζωή στην Αμερική, το νέο του ρόλο στο Ριφιφί, την αχονδροπλασία και το δικαίωμα να στέκεσαι όρθιος
11°
