Φωτογραφια

Ο Εθνικός Κήπος ως πολιτιστικό τοπίο

Μια περιήγηση σε ένα ιστορικό μνημείο αρχιτεκτονικής τοπίου, όπως το αποτυπώνει ο φωτογράφος Βασίλης Μακρής

Δώρα Λαβαζού
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
UPD

Ο Εθνικός Κήπος δεν είναι απλώς ένας τόπος πρασίνου· είναι ένα πολιτιστικό μνημείο αρχιτεκτονικής τοπίου, ένας μητροπολιτικός πνεύμονας οξυγόνου και μνήμης, άρρηκτα δεμένος με την πορεία της σύγχρονης Ελλάδας και την εξέλιξη της Αθήνας σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Η φιλοσοφία του εμπνέεται από το ιδανικό της επιστροφής στην απλότητα και τη φύση —«φέρτε τη φύση στον κήπο»— που αντικατέστησε τον αυστηρό γεωμετρικό ρυθμό των προηγούμενων αιώνων. Κήπος κλειστός, με πυκνή αειθαλή φύτευση και πολλαπλά επίπεδα πρασίνου, αποκαλύπτεται μέσα από μονοπάτια και γωνιές έκπληξης. Τα δομικά του στοιχεία, τα υλικά, οι φυτεύσεις και τα υδάτινα σημεία συνθέτουν ένα μωσαϊκό πολιτισμού, τέχνης και τεχνικής — ένα ζωντανό τεκμήριο της ιστορίας μας.

Το 2011, ο Κήπος αναγνωρίστηκε επίσημα ως Ιστορικός Τόπος από το Υπουργείο Πολιτισμού και ως Πολιτιστικό Μνημείο της Ευρώπης από τη Διεθνή Επιτροπή Ιστορικών Κήπων. Κι όμως, πέρα από τους τίτλους και τις διακρίσεις, παραμένει ένας χώρος βαθιά ποιητικός.

Όπως έγραψε ο Χένρι Μίλλερ το 1939: «Το πάρκο παραμένει στη μνήμη μου όσο κανένα άλλο πάρκο που έχω επισκεφθεί στη ζωή μου. Η πεμπτουσία ενός πάρκου είναι, όπως όταν κάποιος κοιτά έναν πίνακα, ή ονειρεύεται — να βρίσκεται σε έναν τόπο που όμως, δεν μπορεί ποτέ να πάει».

Ο Εθνικός Κήπος δεν είναι απλώς ένας χώρος της πόλης είναι ένας χώρος ψυχής, όπου η φύση, η ιστορία και ο χρόνος συναντιούνται σιωπηλά.