Η έκθεση της Άννας Κούρτζα, η οποία διεξάγεται σε παράλληλους χώρους στην πόλη της Θεσσαλονίκης, βρίθει προσώπων που απλά κοιτάζουν τον φακό. Μήπως όμως διακρίνουμε στο βλέμμα τους την αντανάκλαση του ίδιου μας του εαυτού;
Η Άννα Κούρτζα δεν είναι καινούργια μονάδα στα τοπικά εικαστικά. Έχει καταπιαστεί κατά καιρούς με διάφορες τεχνοτροπίες και φορμά. Το τελευταίο της πρότζεκτ ωστόσο, μια σειρά πορτρέτων που εκτίθενται παράλληλα στο «Καποδιστρίου 9» της Βαλαωρίτου και το «Chocolat» της Ικτίνου, εστιάζει σε μια ολότελα νέα, υποβλητική κατεύθυνση, απεικονίζοντας χωρίς φτιασίδια, στιλιστικά τρικ και περιττό συναισθηματισμό τη γεωγραφία των προσώπων φυσιολογικών, καθημερινών Θεσσαλονικέων γυναικών. Παρά τον προφανή νατουραλισμό των πορτρέτων και την ηθελημένη έμφαση στην απέριττη ομορφιά, γίνεται εύκολα διακριτή η τεχνική μαεστρία, η σύνθεση σχήματος, χρώματος και φωτός που κάνει τις φωτογραφίες της τόσο ξεχωριστές. Σύμφωνα με την ίδια, «μπορώ να τραβήξω μέχρι και τριακόσιες λήψεις ώσπου να καταλήξω σε μία, αλλά αυτό που θα απομείνει, είναι η καταγραφή ενός πιστού πορτρέτου της προσωπικότητας». Ενώ η μόνιμη προτροπή της προς τα μοντέλα – πρόσωπα του στενού της κύκλου, είναι «να αντικρίζουν τον φακό σαν να στέκονται μπροστά σε καθρέφτη».
Η εμφατικότερη καλλιτεχνική ανατροπή της σειράς, επιτυγχάνεται χάρη στο ιδιότυπο καδράρισμα, ένα σχεδόν ζωγραφικό photoshop, (η ίδια φροντίζει να υπογραμμίσει πως μικρή διαφορά βρίσκει ανάμεσα στο πινέλο και τον κέρσορα του υπολογιστή), το οποίο προσδίδει μια ντελικάτη μεγαλοπρέπεια χωρίς να στερεί το παραμικρό σε ρεαλισμό. Οι εκτυπώσεις, περίτεχνες σε σημείο να προσομοιάζουν σε πραγματική κορνίζα, έγιναν σε πλαστικοποιημένο φωτογραφικό χαρτί, στα στούντιο της Alpha Neon. Ενώ η Άννα Κούρτζα φροντίζει επίσης να ξεκαθαρίσει ότι, μπορεί μεν τα έργα να συνομιλούν μεταξύ τους, μπορούν να εκτιμηθούν καλύτερα όμως, ιδωμένα κατά ζεύγη.
Το τελευταίο μου ερώτημα αφορά την επιλογή των χώρων. Γιατί όχι σε μια συμβατική γκαλερί; «Βρίσκω πιο πρόσφορους τους ανεπίσημους χώρους. Είναι προσβάσιμοι, δεκτικότεροι, ελαστικοί. Συχνά καταλήγω στο ότι οι γκαλερί τείνουν να απευθύνονται σε μη φυσιολογικούς ανθρώπους». Παρατήρηση που μου φέρνει αυτομάτως στο νου την άποψη του video και installation artist, Krzysztof Wodiczko που θα φιλοξενηθεί στο επόμενο τεύχος του SOUL: «Τα κέντρα των πόλεων είναι πολιτικές γκαλερί τέχνης». Ποιος είπε πως οι τέχνες δε συνομιλούν;
*Τα δύο σκέλη της έκθεσης «Everyday People», της Άννας Κούρτζα, πραγματοποιούνται στο «Καποδιστρίου 9», ως τις αρχές Μαΐου, και στο «Chocolat», έως τα τέλη Μαΐου.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Την καλύτερη εκπαίδευση της ζωής, την έχω αποκτήσει στα ταξίδια μου ανά τον κόσμο»
Έκθεση των μαθητών της Artshot Gallery σε επιμέλεια του Κώστα Μασσέρα
Τα παιδικά χρόνια, η εξέλιξή της ως φωτογράφος, ο πόλεμος και το μετατραυματικό στρες και η ταινία για τη ζωή της
Μια συζήτηση με τη νικήτρια στην κατηγορία Wildlife & Nature των Sony World Photography Awards 2024
Συνέντευξη με την φωτογράφο και καθηγήτρια φωτογραφίας με αφορμή την έκθεση που έκανε πρόσφατα στην Πράγα
Οι φωτογραφίες του «Dear God, the Parthenon is still broken» συνθέτουν έναν παράλληλο κόσμο, αποκομμένο από τον τόπο και τον χρόνο
Μερικές σκέψεις με αφορμή την «Θεσσαλονίκη: Η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων 1870-1920», στο Εβραϊκό μουσείο του Παρισιού
Τη σπαρακτική σκηνή κατέγραψε ο φωτορεπόρτερ του Reuters, Μοχάμεντ Σάλεμ
Το νέο λεύκωμα της Taschen αποκαλύπτει την εξέλιξη του φωτογράφου που εναντιώθηκε στη σεμνοτυφία
«Ποτέ δεν ολοκληρώνεται το ταξίδι, αφήνεται κάθε φορά ένα παράθυρο ανοικτό στον ορίζοντα»
Ένα photo story του Έλληνα φωτογράφου από την πόλη της Ισπανίας
Ο υπόκοσμος και οι ανθρώπινες ιστορίες πρωταγωνιστούν στο νέο του λεύκωμα «893 Yakuza: The Setting Sun»
Η ιστορία πίσω από το βραβευμένο «κλικ»
Επιστροφή στην αναλογική κάμερα και ασπρόμαυρες εικόνες με ένα μόνο κλικ
Αφιέρωμα στην πορεία ενός από τους καθοριστικούς δημιουργούς της μεταπολεμικής περιόδου
Ο φωτογράφος που απαθανάτισε τη νυχτερινή ζωή της γενιάς του μιλάει στην Athens Voice για το νέο του λεύκωμα «While you Were Sleeping: 1998–2000»
Σειρά γραμματοσήμων για τον καλλιτέχνη που αποτύπωσε το δέος του φυσικού περιβάλλοντος
«Η δύναμη της τέχνης είναι η ενεργοποίηση της φαντασίας του θεατή»
Οι εντυπωσιακές εικόνες από όλο τον κόσμο που πήραν την πρωτιά
Ο φωτογράφος Θωμάς Δασκαλάκης εξηγεί πώς γεννήθηκε η ιδέα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.