Ο πιο ακριβός πίνακας του αιώνα

«Οι γυναίκες του Αλγερίου παραλλαγή Ο» είναι από σήμερα ο πιο ακριβός πίνακας του αιώνα. Στην ιστορικότερη ίσως δημοπρασία του οίκου Christie’s στη Νέα Υόρκη, «Οι γυναίκες του Αλγερίου» κατάφεραν να καταρρίψουν το ρεκόρ που από το 2013 κατείχε το ζωγραφικό τρίπτυχο του Φράνσις Μπέικον με τίτλο «Τρεις μελέτες του Λούσιαν Φρόιντ» .

Στην τιμή ρεκόρ των 179.365.000 δολαρίων, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας του 12%, πουλήθηκε το έργο του Πικάσο «Οι Γυναίκες του Αλγερίου» στην δημοπρασία του οίκου Christie’s με θέμα «Κοιτώντας Μπροστά το Παρελθόν». Ο αγοραστής του παραμένει ανώνυμος.

Το χρονικό της δημιουργίας του πίνακα

«Αυτός ο μπάσταρδος είναι πραγματικά πολύ καλός». Αυτά ήταν τα λόγια του Πάμπλο Πικάσο για τον Ευγένιο Ντελακρουά, κορυφαία μορφή του Ρομαντισμού και έναν από τους σπουδαιότερους ζωγράφους όλων των εποχών. «Οι γυναίκες του Αλγερίου στο διαμέρισμά τους» είναι ο πίνακας που διέγειρε σε τέτοιο βαθμό τις καλλιτεχνικές χορδές του Πικάσο ώστε να φτάσει στο σημείο να φτιάξει δεκαπέντε παραλλαγές του μέσα σε τρείς μόλις μήνες (Δεκέμβριος του 1954 έως Φεβρουάριος του 1955, που ονομάστηκαν οι παραλλαγές από το Α έως το Ο).

Η τελευταία παραλλαγή «O» θεωρείται ως το αρτιότερο αποτέλεσμα της όλης προσπάθειας του Πικάσο και παράλληλα ένας μοναδικός συνδυασμός των ρευμάτων του Κυβισμού, του Φοβισμού και του Νέο-Ιμπρεσιονισμού.

Πρόκειται για το μοναδικό έργο του Πικάσο που βρίσκεται στα χέρια ιδιώτη. Θεωρείται από τα πλέον δημοφιλή και διαχρονικά έργα του μαζί με τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν», 1907 και τη «Γκουέρνικα», 1937.

«Οι Γυναίκες του Αλγερίου, παραλλαγή O» αποπνέουν πολύ έντονο ερωτισμό. Στόχος του Πικάσο, που καταπιάνεται για μία ακόμη φορά με το αγαπημένο του θέμα –τη γυναίκα– ήταν να πετύχει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με τον Ντελακρουά μέσα από μία τελείως διαφορετική σκοπιά.

Πίνακες:

Ντελακρουά, 1834

Πικάσο, 1955

Τα βασικά στοιχεία και στους δύο πίνακες παραμένουν ίδια. Οι τρείς γυναίκες πρωταγωνιστούν και στους δυο πίνακες με τη διαφορά ότι στον πίνακα του Πικάσο είναι γυμνές, ενώ δευτερεύουσα φιγούρα παραμένει η μαύρη υπηρέτρια. Τα έντονα χρώματα αποτελούν φόρο τιμής στον ζωγράφο Ματίς που πέθανε το 1954.

Η σαδιστική σχέση του με τις γυναίκες

«Οι γυναίκες είναι μηχανές φτιαγμένες για να υποφέρουν» είχε πει ο Πικάσο το 1943 στη σύντροφο, μούσα κα μητέρα δύο παιδιών του, Φρανσουάζ Ζιλό. Η σχέση του με όλες τις συντρόφους της ζωής του είναι στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος τα τελευταία χρόνια. Τις χτυπούσε και τις βασάνιζε ενώ δύο από αυτές τις οδήγησε στην αυτοκτονία. «Η ιδέα και μόνο ότι κάποια από τις γυναίκες του θα ζούσε περισσότερο από αυτόν, τον τρέλαινε» επισημαίνει η Φρανουάζ Ζιλό στο βιβλίο της που έγινε γρήγορα παγκόσμιο best-seller: «Η ζωή με τον Πικάσο».

«Τα συναισθήματα του Πικάσο για τις γυναίκες ακροβατούσαν ανάμεσα στην υπερβολική τρυφερότητα από τη μία και στο βίαιο μίσος, την απέχθεια και την περιφρόνηση από την άλλη» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Πάτρικ Ο’ Μπράιαν, ένας από τους βιογράφους του.

Τύραννος και σαδιστής ή μία ιδιοφυΐα που αντλούσε έμπνευση μέσα από πράξεις βίας και εκφοβισμού; Όποια απάντηση και αν δώσει κανείς σε αυτό το ερώτημα, αυτό που έχει σημασία είναι πως μέσα από τα έργα του, που είναι τόσο πλούσια σε νοήματα και νοηματικές αποχρώσεις, ο Πικάσο δίνει το έναυσμα για πολλαπλές προσεγγίσεις. Κάτι θέλει να μεταδώσει μέσα από το δάσος (το σύνολο του έργου) και όχι μόνο μέσα από τα δέντρα (τα επιμέρους έργα), μέσα από το συνολικό και ολιστικό ταξίδι της ζωής!