Tsiaras, Poseidon & The Hyperbolic Horse: Παρουσίαση της έκθεσης που φιλοξενείται στη The Blender Gallery
Φίλιπ Τσιάρας και μάλιστα έφιππος, για άλλη μια φορά, στην Αθήνα. Με έργα τριάντα ετών για τους μυθικούς επιβήτορες και τη γενεαλογία τους, μέσα από τις αποδράσεις του Ποσειδώνα που γέννησε τον Αρίωνα, τον πιο γρήγορο από όλα τα άτια, αλλά και τον φτερωτό Πήγασο, που γεννήθηκε μέσα από το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας, ο κοσμοδιεθνής αμερικανοέλληνας εικαστικός, ακολουθώντας τα βήματα των μύθων, σαμπλάρει υπέροχους καλπασμούς σε ένα υπερφαντασιακό φτερωτό σύμπαν, την αναδρομική έκθεση Tsiaras, Poseidon & The Hyperbolic Horse. Κάποια από τα άλογά του γεννήθηκαν στη θάλασσα, άλλα απεικονίστηκαν σαν μεσογειακοί δράκοι με πύρινη αναπνοή, ή σαν αισθησιακά θαλάσσια και βιομορφικά όντα. Ιδιότυπα χρυσαφένια πουλάρια με μακριά πόδια κι όποια άλλη φαντασία συλλαμβάνει χρόνια τώρα το ακάματο μυαλό του θα τα δεις εδώ.
Στην αναδρομική της γκαλερί Blender στη Γλυφάδα, που μερικά μόνο μέτρα τη χωρίζουν από τη θάλασσα - ιδανικό τόπο αφήγησης των ιστοριών του, ο Τσιάρας σας περιμένει έως και τις 27 Ιουλίου. Τον ρωτώ: «Ο μύθος λέει ότι ο Έλληνας Θεός Ποσειδώνας, ο αρχαϊκός υποκινητής και δαμαστής των σεισμών και των κυμάτων, η τρίαινα των θαλασσών είναι ο δημιουργός του Αλόγου. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεσαι με το άλογο, οπότε θέλω να μάθω τι τρέχει με την… ιππομανία σου!»
Σολάρει: «Η ελληνική μυθολογία έχει την ικανότητα να αγκαλιάζει και να περιλούζει κάθε ζωντανό πλάσμα με πανέμορφες εικόνες φαντασίας. Είναι σουρεαλιστική αλλά και απίστευτα μεγαλειώδης η ελληνική μυθολογία, απείρως ανώτερη και άπιαστη ακόμα και από κάθε χολιγουντιανό σενάριο. Προφανώς και τα άλογα δεν είναι ο μόνος τομέας στον οποίο επικεντρώνω τόσες δεκαετίες στη σκηνή της τέχνης, αλλά επειδή παραμένουν πάντα ένα ενδιαφέρον θέμα για μένα, φροντίζω να μην τα ξεχνώ. Ψυχαναλυτικά μιλώντας, η τακτική επιστροφή σε αυτά ίσως έχει να κάνει και με εκείνη την περφόρμανς μου στην έρημο Σονόρα του Μεξικού που με σημάδεψε, όταν τα έβαλα με τους ληστές, τα φίδια, τους κάκτους και τους σκορπιούς, ιππεύοντας ένα άλογο που είχα τη βέβαιη πεποίθηση ότι ως μυθολογικά ευγενές ον θα προστάτευε την αχαλίνωτη και απερίσκεπτη νιότη μου! Εκείνον τον καιρό σαν φωτογράφος φρόντισα να ντοκουμεντάρω την περφόρμανς μου, αλά Κάρλος Καστανέδα. Μόλις, όμως επέστρεψα στη Νέα Υόρκη, το γύρισα από τους σκοτεινούς θαλάμους στη ζωγραφική και τους καμβάδες. Τι να πω, ίσως εκεί στην έρημο με το άλογό μου στο Μεξικό του 1980, βίωσα μιαν… ίππεια επιφοίτηση!»
Στο σύνολό τους τα άλογα του Τσιάρα μεταδίδουν θαυμασμό, φαντασία, πόθο, και φυσικά τη φρεσκάδα του παλιού ψυχεδελικού οράματος που βίωσε στην έρημο και συνεχίζει να πάλλεται, με τον εαυτό του μαγεμένο και ακόμα υπό την επήρεια, να παράγει αγιογραφίες ίππων, προκειμένου να ευχαριστήσει τους Θεούς.
Γιατί εμφανέστατα μετά τη διήγησή του για τα συμβάντα στο Μεξικό, το ήθος των αλόγων μοιάζει να συγχωνεύτηκε με το alter ego του, αναμειγνύοντας την καμένη έρημο και τον πνευματικό μυστικισμό των αυτόχθονων Σαμάνων με τη βαθιά ελληνικότητα που πάντα τον διέκρινε. Ο νεαρός Τσιάρας του τότε διέσχισε χιλιόμετρα στη Σονόρα, γυμνός και έφιππος, φωτογραφίζοντας τον εαυτό του σε μια ιδεαλιστική προσπάθεια να αμφισβητήσει το βάναυσο ψυχεδελικό τοπίο και τις παραισθήσεις της νιότης.
Συνεχίζοντας το Ταξίδι με το άλογο, ο καλλιτέχνης από τότε έως σήμερα χρησιμοποιεί πλούτο υλικών και όποιους τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης μπορεί να φανταστεί κανείς για να ανακαλύψει, αλλά και να αποδομήσει, καινούργια πλάσματα: με φωτογραφία, ζωγραφική, κεραμική, μπρούτζο και γυαλί, ο Φίλιπ χαράζει κάθε φορά νέα μονοπάτια πάνω στα οποία αναπτύσσει τα μάντρα του. Όπως έκανε νέος στην έρημο Σονόρα (τον φαντάζομαι να τραγουδά Doors, 13th Floor Elevator και Syd Barret), ο Φίλιππος Τσιάρας συνεχίζει να δηλώνει ευθέως με την αναδρομική στην Blender πόσο η τέχνη του εμπεριέχει οργανικά τα άλογα και η εξελικτική του διαδικασία καλπάζει μαζί τους.
10°
