Fall Art Preview 2021: Η αθηναϊκή εικαστική σεζόν

Acropolis Now: ο Γιώργος Χαδούλης στην γκαλερί Σκουφά
Έργα σε χαρτί, μελάνια, παστέλ λάδια, μαυρόασπρες μνήμες, διακριτικά έγχρωμες επιχωματώσεις, ζωγραφική, κεραμικά, κάρβουνα, τόπος, μύθολογία και προσωπικό βίωμα με την Ακρόπολη να δεσπόζει στο φόντο. Σαν ιδέα, σαν αίσθηση, σαν θέα που κυριαρχεί από όποια γωνία της πόλης και αν την ατενίζεις, σαν εντύπωση, σαν καθημερινή εμπειρία. Συγκινητικός ως προς το αποτέλεσμα, ανοιχτός σε ερμηνείες όπως άλλωστε και η ιδέα της Δημοκρατίας που γεννήθηκε και δεσπόζει μέσα από τον όγκο της, ο Χαδούλης-Ακρόπολη είναι καθαρός, ακριβής και ευκρινής ως προς την πρόθεση αλλά και ως προς το αποτέλεσμα. Η Ακρόπολη μας διαμόρφωσε και μας διαμορφώνει, έλα όμως που μέσα από αυτά τα έργα παρατηρούμε και πώς το περιβάλλον μοιάζει να παρεμβαίνει δραστικά ως προς τη γωνία αλλά και ως προς το νοηματικό βάθος της θέασης.
Σκουφά 4, Κολωνάκι, από 16 Σεπτεμβρίου έως και 16 Οκτωβρίου

Βύρωνας: Little Lies της Hούς Πάσχου στο Darkroom Creative Project.
Ένας χώρος μνήμης, μιας και στο Darkroom παραμένει ανέπαφο το στούντιο και ο σκοτεινός θάλαμος όπου ο μέγας φωτογράφος Στέφανος Πάσχος εκτύπωνε τις δημιουργίες του και μοιραζόταν την τέχνη του με τους μαθητές του. Στο πλαίσιο του διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας Athens Photo Festival ’22, εγκαινιάζεται την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου η ατομική έκθεση Little Lies της Ηούς Πάσχου. Το δεκαετές (2010-2020) έργο της φωτογράφου εξετάζει τη σχέση της φωτογραφίας με την πραγματικότητα μέσα από ένα αμάλγαμα εικόνων και μέσων παρουσίασης, που ενσυνείδητα αψηφά την κατηγοριοποίηση των φωτογραφιών με βάση τις γνώριμες πρακτικές ταξινόμησης και χρονικής κατανομής. Ο πυρήνας του τρόπου που λειτουργεί η επιλεγμένη αφηγηματική πρακτική της Πάσχου θα μπορούσε να είναι και προέκταση των στίχων των Fleetwood Mac: Πες μου ψέματα, γλυκά ψέματα! Ή και να προκύπτει από μια διεστραμμένη ερμηνεία της ρήσης του Πιραντέλο: Έτσι είναι αφού έτσι θέλω να νομίζετε! Η πρώτη παρουσίαση του έργου δεν πραγματοποιείται σε έναν εγγενή εκθεσιακό χώρο, αλλά στο φωτογραφικό στούντιο του πατέρα της, το οποίο αποτελεί ζωτικό τμήμα της προσωπικής της μνήμης. Την έκθεση επιμελείται ο Ηλίας Λόης και κάθε εβδομάδα θα πραγματοποιούνται προγραμματισμένες ξεναγήσεις και εκδηλώσεις με την παρουσία του επιμελητή ή των συντελεστών, οι οποίες θα ανακοινώνονται σταδιακά από την επίσημη σελίδα του εκθεσιακού χώρου στο instagram: @darkroomcreativeproject.
Λυδίας 28, Βύρωνας, από 22 Σεπτεμβρίου

Γλυφάδα, Blender gallery, Alphabet του Δημήτρη Ντόκου
Η δεύτερη ατομική έκθεση του Δημήτρη Ντόκου περιλαμβάνει 26 επιτοίχια έργα, με τα χαρακτηριστικά ιερογλυφικά γραφήματά του σε μια εξελιγμένη και εξατομικευμένη μορφή παρουσίασης, όπως και επιδαπέδια γλυπτά σε ένα επιβλητικό παιχνίδι σκιών. O Ντόκος είναι street artist βαθιά επηρεασμένος από τους συμβολισμούς της αρχαίας Αιγύπτου, πρώτα με το μοτίβο του σκαραβαίου και μετέπειτα με τα ιερογραφήματα που συστηματικά κατακλύζουν τις συνθέσεις του. Την τέχνη του μπορεί να την ανακαλύψεις τυχαία, όταν ένα κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας κατεβάσει τα ρολά του, στο γήπεδο μπάσκετ στην Κηφισιά του οποίου το δάπεδο έχει καταλάβει ένα τεραστίων διαστάσεων mural, όταν σε ένα άνοιγμα ενός επαρχιακού δρόμου αντικρίσεις ένα παρατημένο ή καμένο αυτοκίνητο με σύμβολα πάνω του, αλλά και σε τοίχους εγκαταλελειμμένων κτιρίων στο Βερολίνο, στο Βέλγιο και στην Ιταλία. Δουλεύει κυρίως με ακρυλικά και λάδια σε έντονα χρώματα. Το εντυπωσιακό είναι ότι τα περισσότερα σύμβολά του δεν επαναλαμβάνονται: το ένα σύμβολο ακολουθεί το άλλο, δίνοντας την εντύπωση πως μπροστά σου αναδιπλώνεται ένας μυστηριώδης πάπυρος, ένα κρυπτικό γράμμα ή ένα κωδικοποιημένο ημερολόγιο. Οι ιερογλυφικές του ιστορίες εξαπλώνονται στον χώρο της Blender μέσα από τα τελάρα, με αποτέλεσμα ο χώρος να λειτουργεί σαν Tabula Rasa, όπου ο καλλιτέχνης χαρτογραφεί μία νέα γραμμή/διαδρομή θέασης για τον «αναγνώστη» των έργων του.
Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα, από 23 Σεπτεμβρίου έως 30 Οκτωβρίου

«Δεν είμαστε ιδιοκτήτες του κόσμου, είμαστε μέρος του», Γιάννης Τζώρτζης, Natura Transita, a.antonopoulou.art
Με ένα αρχαίο ρητό των Αβορίγινων της Αυστραλίας, ο Γιάννης Τζώρτζης παρουσιάζει τη Natura Transita, μια έκθεση περιβαλλοντικής φωτογραφίας. Η Φύση σε μετάβαση. Χρειάστηκε μία πανδημία για να διαπιστώσουμε πως αδυνατούμε να ανασχέσουμε την αέναη ροή που διαμορφώνει το πλαίσιο της ύπαρξής μας. Αυτή η αλαζονική ψευδαίσθηση μιας βολικής «σταθερότητας», που είχαμε συνδέσει με την υποτιθέμενη «υπεροχή» του είδους μας, κατέρρευσε με πάταγο. Το βλέπεις, το νιώθεις, το βιώνεις. Είμαστε μέρος της Φύσης που βρίσκεται σε διαρκή μετάβαση. Όπως γράφει και ο Ηρακλής Παπαϊωάννου, «ποτέ ο κόσμος δεν ένιωσε ίσως πως διαθέτει τόσο αξεδιάλυτα κοινή μοίρα όσο σ’ αυτό το κράτημα διαρκείας της ανάσας που διαπέρασε οριζόντια την ανθρωπότητα». Και ποτέ η περιβαλλοντική φωτογραφία δεν αξιοποιήθηκε με μεγαλύτερη ευαισθησία και με πιο αδιάσειστη τεκμηρίωση για να αποδώσει ακριβώς αυτό. Η έκθεση του Γιάννη Τζώρτζη, πέρα από την ατέρμονη βιωματική περιπλάνησή του στον ωκεανό της ατομικής ευθύνης και της αυθεντικής καλλιτεχνικής έκφρασης, αποτελεί ένα αγωνιώδες κάλεσμα συλλογικής συνειδητοποίησης του πόσο πολύ εξαρτώμαστε (ακόμη) τόσο εμείς όσο και οι επόμενες γενεές από τις επιλογές μας. Η Φύση ούτως ή άλλως θα συνεχίσει τη μετάβαση και χωρίς εμάς.
Αριστοφάνους 20, Ψυρρή, από 21 Σεπτεμβρίου έως και 16 Οκτωβρίου

Έκλειψη ή και 7η Μπιενάλε της Αθήνας προ των πυλών σε συνεργασία με το Onassis Culture
Σε συνεπιμέλεια των Omsk Social Club και του Larry Ossei-Mensah, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Poka-Yio, η Eclipse θα τρέξει για άλλη μια φορά σε διαφορετικούς χώρους, παραμένοντας πιστή στο παιχνίδι ενεργοποίησης τόπων της Αθήνας. Καλλιτέχνες με έδρα τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Καραϊβική, την Αφρική και την Ευρώπη κινούνται γύρω από τον φετινό θεματικό άξονα: η θολή αντίληψη της πραγματικότητας εξαιτίας της διαρκούς ρευστότητας στο διαπλανητικό μας σήμερα. Η Έκλειψη ασχολείται με τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, άρα και στην ίδια την Αθήνα. Η Αθήνα λειτουργεί ως ένα από τα καταλληλότερα σημεία εποπτείας των εκφάνσεων του χρόνου και του τόπου αλλά διερωτάται: Βρίσκεται η Δύση σε παρακμή ή όλο αυτό το απροσδιόριστο αποτελεί μια στιγμή κομβικά σημαντικής μεταμόρφωσης; Σε μια προσπάθεια να πυροδοτήσει έναν δυναμικό διαπολιτισμικό διάλογο, η 7η Μπιενάλε αναδεικνύει έργα καλλιτεχνών της αφρικανικής διασποράς καθώς και άλλων καλλιτεχνικών φωνών που έχουν ιστορικά περιθωριοποιηθεί. Στόχος η ενεργοποίηση της φαντασίας των θεατών και η γέννηση δυνητικών παράλληλων κόσμων και πιθανών εκδοχών του μέλλοντος. Σε χώρους που φιλοξενούν ιδέες όπως της «ριζοσπαστικής φροντίδας», της «φιλίας μεταξύ των βιολογικών ειδών» και σε στρατηγικές «ηχητικής θέασης», η Eclipse θα παρουσιάσει μια σύγχρονη προσέγγιση εναλλακτικών τρόπων συνύπαρξης. Μια μπιενάλε που θέλει να ενεργοποιήσει την κατασκευή νέων αφηγημάτων και να ενορχηστρώσει μια αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης της τέχνης θέτοντας τον στοχασμό προς ένα εναλλακτικό μέλλον.
Σε κτίρια πέριξ του άξονα του ιστορικού κέντρου, athensbiennale.org, από 23 Σεπτεμβρίου έως και 28 Νοεμβρίου

Ζουμπουλάκη γκαλερί και Δημήτρης Εφέογλου, «As I Came Through the Desert Thus It Was»
Ο καλλιτέχνης θα εκθέσει ένα νέο σώμα δουλειάς που κινείται γύρω από διαφορετικές μορφές αφαίρεσης και ανάμεσα στα όρια της ζωγραφικής και της γλυπτικής. Τα έργα της έκθεσης αποτελούνται κυρίως από ζωγραφισμένα διάτρητα χαρτιά μεγάλων διαστάσεων, με κυρίαρχο το μεταλλικό στοιχείο, μαζί με μικρότερης κλίμακας ζωγραφικά έργα από πυκνές, χαραγμένες στρώσεις χρώματος σε ξύλινες επιφάνειες. Ο Δημήτρης Εφέογλου ιχνογραφεί στις ζωγραφικές του επιφάνειες την αντίσταση ενός τοπίου. «Μία εικόνα του κόσμου που επανέρχεται διαρκώς μπροστά στα μάτια του εκζητώντας την κατανόησή της» σημειώνει ο επιμελητής Αποστόλης Αρτινός στο κείμενό του «Η εναργής χειρονομία», και συνεχίζει: «Οι επιφάνειες του Δημήτρη Εφέογλου, αν και με μια πρώτη ανάγνωση μπορούν να χαρακτηριστούν ως ζωγραφική, στην πραγματικότητα όμως, στη δική τους πραγματικότητα, διαφεύγουν από ειδολογικούς προσδιορισμούς. Είναι βεβαίως σχέδιο, είναι και ζωγραφική, είναι έργα που έχουν όμως και γλυπτικές διαστάσεις, με την επεξεργασία που κάνει ο καλλιτέχνης στο χαρτί, ή με την πυκνή πάστα στα έγχρωμα ζωγραφικά του έργα, αλλά κι όλα όμως κινούνται πέραν των παραπάνω διακρίσεων. […] Εδώ έχουμε αποκρύψεις, μουτζουρωμένα συναισθήματα, σκοτεινές, αξεδιάλυτες σκέψεις, μια γραφή που μαζεύει το κουβάρι της». Μετά τον Δημήτρη Εφέογλου, ακολουθεί η ατομική έκθεση της Λένας Απέργη Κούτση με τίτλο «Μια διαδρομή» (14 Οκτωβρίου – 30 Οκτωβρίου), του Κυριάκου Μορταράκου (4 – 27 Νοεμβρίου) και του Νίκου Λάγού με τίτλο «Hearts and Skulls» (2 – 31 Δεκεμβρίου)
Πλ. Κολωνακίου 20, από 16 Σεπτεμβρίου – 9 Οκτωβρίου, 2021), ενώ ακολουθούν

Η Allouche Benias Gallery χτυπάει με διπλό!
Η νέα ατομική έκθεση του Βασίλη Χ. «Ηχώ και Νάρκισσος» περιλαμβάνει πίνακες και γλυπτά εμπνευσμένα από μια σύγχρονη ερμηνεία του αρχικού μύθου του μοιραίου αγοριού. Ο ηδονισμός και η σεξουαλικότητα, η εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού, ο ναρκισσισμός (ο εμμονικός αυτο-ερωτισμός και η αναπόφευκτη ψυχική κατάσταση που συνεπάγεται), η ανεκπλήρωτη αγάπη και η μοναξιά υπονοούνται μέσα από τις γκροτέσκες και (δήθεν) αφελείς φιγούρες στα έργα του καλλιτέχνη. Οι αντιήρωές του ποζάρουν με μια αίσθηση εφησυχασμού μπροστά στα μάτια του θεατή, αλλά, καθώς κοιτάζουμε τις ιδιωτικές στιγμές τους και εισβάλλουμε στα βάθη της προσωπικής τους ζωής, είναι σαν να το βιώνουμε με τον τρόπο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό δεν κάνουμε και δεν μας κάνουν; Μια πρωτοφανής στιγμιαία εισβολή στον ιδιωτικό χώρο μέσω μιας οθόνης έξυπνου τηλεφώνου αλλά και μιας έκθεσης που οι αντιήρωές της θα μπορούσαν να είναι εσύ! Χιούμορ, μελαγχολία, σαρκασμός, ειρωνεία, μα πάνω από όλα μια γνήσια φροντίδα και στοργή για εκείνους που η ματαιοδοξία τους αναζητά αποδοχή, θαυμασμό και μερικές φορές παράγει φθόνο. Έργα-κοινωνικό σχόλιο για τη σύγχρονη αισθητική της παραμορφωμένης εικόνας, για τις φαντασιώσεις, την αλαζονεία, τις εμμονές και τις ψυχώσεις του ατόμου της νέας εποχής. Επόμενος γκεστ ο Χάρης Βλάχος με το «Come in, Get out». Πίνακες και εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας συλλαμβάνουν συλλογικές εμπειρίες. Το έργο του θυμίζει επικές αναγεννησιακές ελαιογραφίες, ενώ «κλέβουν» και από τη διαφημιστική γλώσσα. Διχασμένος ανάμεσα στο στερεό οικιακό περιβάλλον και τον άυλο κυβερνοχώρο, ο Χάρης Βλάχος δημιουργεί πραγματικές τρύπες στα έργα του. Μια τρύπα -αν και άυλη- εξαρτάται πάντα από κάτι χειροπιαστό, λειτουργεί ως σύμβολο καταφυγής, διέλευσης και τελικά ασάφειας. Αυτό το κενό που δημιουργείται από την τρύπα είναι το αντίθετο της πληρότητας, το οποίο χρησιμεύει ως κύριος στόχος του καλλιτέχνη που δεν είναι άλλος από την αποδόμηση. Μπες, βγες, πού είσαι, πού ήσουν, τι θες, τι ψάχνεις, τι τρέχει εδώ;
Κανάρη 1, Κολωνάκι, από 9 Σεπτεμβρίου έως 2 Οκτωβρίου

Θησείο, Richard Long, Bernier Eliades
Πολύ πριν τους Massive Attack! Ο Richard Long γεννήθηκε το 1945 στο Μπρίστολ και παραμένει ένας από τους πρωτοπόρος του κινήματός της αλλά και ένας από τους πιο σημαντικούς και επιδραστικούς Άγγλους καλλιτέχνες εν ζωή. O πυρήνας της καλλιτεχνικής πρακτικής του είναι το περπάτημα στη φύση και ο στοχασμός που προκύπτει μετά. Τα ταξίδια και οι περιπλανήσεις του στη φύση σε ολόκληρο τον κόσμο είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς, της ζωής και της φιλοσοφίας του, μιας και από το 1967 ο Long μετατρέπει τους περιπάτους του -από βουνά σε έρημους, ακτές, λιβάδια, ποτάμια και χιόνια- σε έργα τέχνης, γλυπτά, φωτογραφίες και κείμενα. Το έργο του είναι τόσο σύγχρονο όσο και «πρωτόγονο», εννοιολογικό και φυσικό. Με τη στάση ζωής, το έργο και τις απόψεις του, ο Long σφράγισε την πρωτοπορία της Land Art στα τέλη της δεκατίας του ’60 έως σήμερα. Διατηρώντας φανερά τα σημάδια παραγωγής τους, ακόμα και όταν εγκαθίστανται σε πιο οικεία περιβάλλοντα όπως είναι το μουσείο, η γκαλερί ή ο χώρος ενός σπιτιού, αυτοί οι περίπατοι και τα προσωρινά έργα διέλευσης καταγράφονται με φωτογραφίες, χάρτες και έργα κειμένου, των οποίων οι μετρήσεις του χρόνου και της απόστασης, τα ονόματα των τόπων και τα φαινόμενα, δημιουργούν ένα λεξιλόγιο τόσο για πρωτότυπες ιδέες όσο και για ισχυρές, συμπυκνωμένες αφηγήσεις.
Επταχάλκου 11, Θησείο, από 7 Οκτωβρίου έως 17 Νοεμβρίου

Ιλεάνα Τούντα, ετοιμαστείτε: Γιώργος Σταματάκης, Εύη Μήταλα
Μέσα από εικόνες που αναπαριστούν κυρίως φαντασιακά τοπία ο Γιώργος Σταματάκης μιλά για την ατμοσφαιρική ρύπανση, την απειλή κατά του πλανήτη από την ανθρώπινη παρέμβαση που κλιμακώνεται επικίνδυνα. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί έργα που αναπαριστούν την προσωπική του συμβολή στην ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση, αφήνοντάς μας με την αίσθηση πως η χρωματική σιωπή του έργου του λειτουργεί ως πολιτικό σχόλιο. Τη σκυτάλη παίρνει το Atelier Portable της Εύης Μήταλα, μια σειρά γλυπτών μικρών διαστάσεων και μεταξοτυπίες σε οργάντζα. Κεντρικό στοιχείο της νέας δουλειάς της είναι οι ιαπωνικές βεντάλιες. Η Μήταλα συγκεντρώνει μικρά ενθύμια από τα ταξίδια της στην Ιαπωνία και τα ενσωματώνει στην καλλιτεχνική πρακτική της. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ο εκλεκτικός γυναικείος νομαδισμός που την οδήγησε σε πόλεις της Ασίας, της Ευρώπης, της Αμερικής, ενώ τα έργα της, προστίθενται ίχνη της προσωπικής της εμπειρίας στο Σαν Φρανσίσκο (2020) και στην Αθήνα (2021). Βουβές αναμνήσεις, σκέψεις και σχήματα μας καλούν να συνδιαλλαγούμε μαζί τους, να τα αισθανθούμε και να τα αποκρυπτογραφήσουμε. Επιμέλεια και κείμενο καταλόγου: Έφη Φαλλίδα. Από 14 Οκτωβρίου έως 18 Δεκεμβρίου.

Έως τότε στην γκαλερί θα «τρέχει» η έκθεση του Μιχάλη Ζαχαρία, «Authentically Appealing», που εμπνέεται από τη σχέση μεταξύ avant-garde και πολιτικής. Όλα τα έργα αποτελούν ιστορικά détournements στην ουσία, μιας και εμπνέονται από πραγματικά γεγονότα που εκτρέπονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να αποδοθεί πιο εύστοχα το σχόλιο πάνω στη ματαίωση της ριζοσπαστικότητας που διέπει την πολιτική avant-garde. Στην εποχή των fake news, η ευκολία με την οποία κατασκευάζονται αφηγήσεις προσφέρει τη δυνατότητα τέτοιων εκτροπών. «Καμπανάκι» και για τις «Έξι Ανάσες το Λεπτό» της Μαρίας Λουίζου, μία ιδιάζουσα γλυπτική εγκατάσταση που συνδυάζεται με μια φωνητική performance. Μπαίνοντας κανείς στον ισόγειο χώρο της γκαλερί αντικρίζει τρεις πήλινες κατασκευές μεγάλης κλίμακας, οι οποίες δέχονται μέσα τους τρεις ερμηνεύτριες-performer και λειτουργούν ως ηχεία για τη σύνθεση που έχει δημιουργήσει η ίδια η εικαστικός. Για τα μεγάλα αυτά πήλινα γλυπτά η Λουίζου άντλησε την έμπνευσή της από την ελληνική παράδοση, αρχαία και σύγχρονη, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας συνδυασμός των μορφών διαφόρων αγγείων, διαλεγμένων έτσι ώστε να εξυπηρετούν τόσο τον εικαστικό στόχο της εικαστικού, όσο και να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για να επιτευχθεί η επιθυμητή ακουστική. Το γήινο υλικό των γλυπτών «δένει» με το χρώμα των στολών των performer, οι οποίες όντας ακίνητες γίνονται ένα με αυτά. Ο ήχος της φωνής τους ταξιδεύει εκτός και ενεργοποιεί ακόμα μία από τις αισθήσεις των θεατών, ενισχύοντας έτσι τη σύνδεσή τους με το έργο. H performance θα πραγματοποιηθεί για τρεις ακόμα φορές: 09/09, 16/09 και 23/09 από τις 18:00 έως τις 20:00.
Αρματολών 48 & Κλεφτών

Κάλλος. Η Υπέρτατη Ομορφιά, Moυσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Beautiful people: Μέσα από μια σειρά εμβληματικών αρχαιοτήτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, παρουσιάζονται οι διάφορες πτυχές της έννοιας του «Κάλλους» στην καθημερινή ζωή και τη φιλοσοφική σκέψη της αρχαίας Ελλάδας. Η αρχαία ελληνική λέξη «Κάλλος» σημαίνει «ομορφιά» και συσχετίζεται τόσο με το γυναικείο όσο και με το ανδρικό φύλο. Ωστόσο, η έννοια του «Κάλλους», στην υπέρτατη διάστασή της, δεν είναι απλώς μια λέξη που σημαίνει μόνο «ομορφιά», αλλά και ένα ιδεώδες που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική σκέψη. Από τα ποιήματα των επικών (8ος αι. π.Χ.) και λυρικών (7ος – 6ος αι. π.Χ.) ποιητών και τα κείμενα των φιλοσόφων του 5ου/4ου αι. π.Χ. και εξής, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε αυτό ως συνδυασμό της φυσικής εμφάνισης και των αρετών της ψυχής, η έκθεση επικεντρώνεται στη συμβολή της αρχαίας Ελλάδας ως προς τον καθορισμό της έννοιας της «ομορφιάς» μέχρι και σήμερα. Η έκθεση περιλαμβάνει 300 αρχαιότητες από μουσεία και συλλογές της Ελλάδας, της Ιταλίας και του Βατικανού και διαρθρώνεται σε δύο μεγάλες ενότητες, τον Καλλωπισμό και το Κάλλος. Σε επιμέλεια του Καθηγητή Νικόλαου Χρ. Σταμπολίδη & Δρ. Ιωάννη Δ. Φάππα.
Νεοφύτου Δούκα 4, από 29 Σεπτεμβρίου 2021 έως 16 Ιανουαρίου 2022

Λεωνίδου και Μυλλέρου: ο Βαγγέλης Γκόκας με το «Omnia Caritatis» στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Η έκθεση επιχειρεί να δείξει την εξελικτική πορεία, το προσωπικό ιδίωμα και τις εμμονές του Βαγγέλη Γκόκα, με πίνακες της τελευταίας δεκαετίας αλλά και έμφαση στην πρόσφατη δουλειά του, μια σειρά από σχέδια μεγάλων διαστάσεων με κάρβουνο. Παρουσιάζονται επίσης σπουδές, προσχέδια και λάδια σε καρτολίνες. Τα νέα του έργα καλύπτουν την περίοδο 2018-2021 και, φαινομενικά τουλάχιστον, ανήκουν σε δύο διακριτά είδη, την προσωπογραφία και το τοπίο. Όπως διευκρινίζει όμως ο καλλιτέχνης, «Όλα είναι μεταπαραγωγές από πίνακες. Όλα είναι αναφορές. Και από φωτογραφίες. Το πορτρέτο του Ντελακρουά είναι από τη φωτογραφία του Ναντάρ. Μια ερμηνεία της φωτογραφίας του Ναντάρ. Της Λούξεμπουργκ επίσης είναι από μια γνωστή φωτογραφία που κυκλοφορεί. Δεν είναι κάτι άλλο. Στην ουσία όλα είναι post-mortem. Μεταπαραγωγές. Ό,τι είδα εγώ από τον Ναντάρ που είδε τον Ντελακρουά. Είναι δηλαδή ερμηνείες, ερμηνείες, ερμηνείες…». Ο Γκόκας δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τον ερευνητικό χαρακτήρα της ζωγραφικής του: εξετάζει διεξοδικά το «πτώμα» της ζωγραφικής (ως γνωστόν, ο θάνατός της έχει επέλθει ή/και προαναγγελθεί εδώ και πολλές δεκαετίες), προκειμένου να κατανοήσει τις αιτίες της εκδημίας της και, κατ’ επέκταση, τους λόγους για τους οποίους έχει νόημα να ζωγραφίζει κάποιος σήμερα. Παράλληλα, βέβαια, διενεργεί αυτοψία και στο «πτώμα» της προσωπογραφίας. Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης.
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, κτίριο Μεταξουργείου, έως 3 Οκτωβρίου

Με έμπνευση από Ελλάδα, Γκαλερί Αστρολάβος Δεξαμενή
Έως τον Σεπτέμβρη συνεχίζεται η παρουσίαση της ομαδικής έκθεσης ζωγραφικής και γλυπτικής με θέμα την Ελληνικότητα, μια έννοια που θεωρήθηκε πρωταρχικής σημασίας και επίκεντρο των εικαστικών αναζητήσεων από την περίφημη Γενιά του ’30, και στη συνέχεια από αρκετούς σπουδαίους καλλιτέχνες της γενιάς του ’60. Η σκυτάλη στους νέους δημιουργούς: Υπάρχει σύνδεση του τόπου καταγωγής του καλλιτέχνη με το έργο του και, αν ναι, πού έγκειται αυτή; Στα έργα που παρουσιάζονται η ελληνικότητα προσεγγίζεται με αναφορές στον τόπο -φυσικό τοπίο, θάλασσα, ουρανός, τοπία από ελληνικά νησιά- αλλά και με πιο αφαιρετικές προσεγγίσεις -χρώμα και φως που εκπέμπει ο ήλιος και ο ουρανός στη χώρα μας. Το φυσικό τοπίο υπεισέρχεται και σε έργα εννοιολογικά, συνδυασμένο με άλλες εικόνες, μοτίβα ή κείμενο. Άλλα πάλι έργα αποτελούν αναφορές στο σύγχρονο αστικό τοπίο που παρουσιάζεται με μια, θα λέγαμε, ποιητική πλευρά μιας σύγχρονης μεγαλούπολης όπως η Αθήνα είτε μέσω αναπαραστάσεων είτε μέσω υπαινιγμών. Αμέσως μετά ξεκινά η Λένα Καζιάνη με τις «Αναδύσεις» της. Εικόνες που ζουν τη μύχια αίσθηση του πάθους του κόκκινου και του δυνατού μπλε. Μυστηριακά όλα παίρνουν τη ροή και το νόημά τους, αποκτούν το εσωτερικό φως τους. Το κρυφό και το έκδηλο. Το μεγάλο που βγαίνει από το μικρό, το συγκεκριμένο που δημιουργείται από το άδηλο και χαώδες. Μια διάφανη αντήχηση της πραγματικότητας που δεν φθάνει εσκεμμένα ως τη πλήρη συγκρότησή της. Γίνεται κυψέλη και κόσμος.
Ξανθίππου 1, Κολωνάκι, έως Σάββατο 9 Οκτωβρίου και έως 27 Νοεμβρίου

Νοέμβριος με τις Προσωδίες και Ραψωδίες του Κορνήλιου Γραμμένου στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά
Μια έκθεση που συναρθρώνεται σε δύο ενότητες-άξονες, με την πρώτη μεγάλη ενότητα έργων να είναι επιτοίχιες γλυπτικές συνθέσεις (από την παλαιότερη δουλειά του «Σάρματα») καθώς και εγκατάστασεις, γλυπτά και κατασκευές στον χώρο. Η δεύτερη ενότητα συγκροτείται από 26 ζωγραφικές συνθέσεις, με τις οποίες επιβεβαιώνεται η εκφραστική ένταση, η πρωτοτυπία και η ποιητική του Γραμμένου, καθώς και η συνέπεια αλλά και η συνοχή των αναζητήσεών του, είτε μέσω των υλικών χειρονομιών του είτε μέσω της διαρκούς σκέψης του. Όταν μιλάμε για τον Γραμμένο, ο νους πάει κατευθείαν σε έργα χειρωνακτικά από ξύλο, χαρτόνι, μαλλί, χρώματα, μάρμαρο και άλλα «ευτελή» υλικά, απίστευτης όμως ποιητικής ως προς τη χρήση τους, μέσα με τα οποία ο καλλιτέχνης πειραματιζόταν αλλά και στοχαζόταν διαρκώς. Ο Κορνήλιος έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο, αλλά να που έστω και έτσι, ο εραστής του Σεζάν, του Στραβίνσκι και του Τζον Κολτρέιν επιστρέφει στην Αθήνα για άλλη μια σπουδή στο παράδοξο που εμπεριέχεται μέσα σε κάθε τρυφερότητα αλλά και την τρυφερότητα που καραδοκούσε μέσα σε κάθε παράδοξη δημιουργία της καλλιτεχνικής του επικράτειας. Σε επιμέλεια του ΓιάννηΜπόλη, και σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν σύντομα.
Πλατεία Αγίων Ασωμάτων 5

Ξύσματα, σοβάδες, Χριστόδουλος Παναγιώτου και γκαλερί Rodeo με διπλό χτύπημα σε Πειραιά και Λονδίνο
Η ιδιοκτήτρια της γκαλερί Σύλβια Κούβαρη και ο καλλιτέχνης αποφάσισαν να παίξουν σε δυο ταμπλό με γλυπτά, σκηνογραφίες και μια θραυσματική πραγματικότητα που αναδημιουργείται και μετατοπίζεται καταργώντας τις αποστάσεις και τον χρόνο. Με δικά του λόγια: «Αυτόν τον τοίχο ύψωσα στον Πειραιά ως κεντρική ιδέα της απάντησης στην πρόσκλησή σου, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις δύο εκθέσεις σε τρεις, μεταφέροντας στον Πειραιά την επιδερμίδα του τοίχου από την γκαλερί της Οδού Μπόρντον. Επιστρέφω στο Λονδίνο μάρμαρα από την Ελλάδα. Κάποια ελληνικά, άλλα όχι. Η μεταφορά των μαρμάρων άλλωστε είναι ένας παλιός, αρρωστημένος κύκλος επιθυμίας και εκμετάλλευσης. Φέρνω επίσης τις πατίνες των τοίχων από τους δρόμους γύρω από το ατελιέ μου, που δεν έχουν τίποτα το ευγενές και που δεν προκαλούν πια καμία επιθυμία. Είναι απλώς σοβατίσματα, που η τεχνική τους χάθηκε στη λήθη της τοπικής αρχιτεκτονικής και των γοργά εναλλασσόμενων αισθητικών τάσεων της δεκαετίας του ’90. Μισήθηκαν τόσο πολύ που τους άξιζε να καταγραφούν. Μισήθηκαν τόσο έντονα που χρειάστηκε να τα μελετήσουμε με αρχαιολογική προσήλωση, ώστε να επανεφεύρουμε τις μεθόδους τους…».
Πολυδεύκους 41, Πειραιάς, έως 25 Σεπτεμβρίου

Ο Ανδρέας Λόλης στην Breeder
Ένα εγχείρημα βασισμένο στην πολυετή και ενδελεχή σπουδή του Λόλη πάνω στη συμπεριφορά και τις δυνατότητες του μαρμάρου. Μια έκθεση που περιλαμβάνει ένα νέο σώμα έργων αποτελούμενο από δέκα καμβάδες, που σκόπιμα συγχέουν τα όρια μεταξύ γλυπτικής και ζωγραφικής. Young Marble Giants, για να θυμηθούμε και την υπέροχη βρετανική μπάντα. Μάρμαρα σμιλεμένα με αβρότητα στo μέγεθος ενός συμβατικού καμβά και τοποθετημένα τόσο στους τοίχους όσο και στο δάπεδο της γκαλερί, εξερευνούν τους περιορισμούς της παραδοσιακής γλυπτικής προκαλώντας παράλληλα τις συμβατικές θεωρήσεις για το τι μπορεί να θεωρηθεί ζωγραφική. Με μια ζωγραφική πράξη πέρα από το κάδρο ή την επιφάνεια του καμβά, ο Λόλης αμφισβητεί την παραδοσιακή γλυπτική όπως έχει εδραιωθεί, στατική και πυκνή, και διαπερνά το μάρμαρο δημιουργώντας ένα κενό που αποκαλύπτει κρυφές πτυχές του υλικού και εμπλουτίζει την εμπειρία του χώρου. Σαν να δημιουργεί έναν φανταστικό διάλογο μεταξύ του Henry Moore και της σειράς έργων Tagli (Cut) του Lucio Fontana, η ρωγμή στον καμβά του Λόλη επεκτείνει την επιφάνεια προς τα έξω κάνοντας παράλληλα ένα άνοιγμα στον χώρο. Αυτά τα τρυπήματα και σκισίματα προσφέρουν την ευκαιρία στα αλλιώς κρυφά σημεία του έργου να αναδυθούν στην επιφάνεια και να γίνουν φορείς μηνυμάτων. Για τον Λόλη, αυτό το κενό λειτουργεί σαν μεταφορά των ξεθωριασμένων αναμνήσεων, των θαμπών νοητικών εικόνων από πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή του. Ωστόσο, με τα σκισίματα ο Λόλης ανοίγει τους καμβάδες του σε χιλιάδες ερμηνευτικές πιθανότητες του θεατή. Και φυσικά περισσότερος Ανδρέας Λόλης στην Ελευσίνα, μιας και στο Παλαιό Ελαιουργείο, στο πλαίσιο του Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης- Αισχύλεια 2021, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει άλλη μια εγκατάσταση με τίτλο « Πίσω από το Θέατρο».
Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, από 15 Σεπτεμβρίου έως 15 Οκτωβρίου

Πύλες/Portals, πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο
«Η πανδημία είναι μια πύλη, σημείο μετάβασης. Μπορούμε να επιλέξουμε να την περάσουμε σέρνοντας πίσω μας τα κουφάρια από τις προκαταλήψεις και το μίσος, τις τράπεζες δεδομένων και τις νεκρές ιδέες μας, τα νεκρά ποτάμια και τους μολυσμένους ουρανούς μας. Ή μπορούμε να την διαβούμε ανάλαφρα με λίγες αποσκευές, έτοιμοι να φανταστούμε έναν άλλο κόσμο». Ένα κείμενο της Arudanti Roy στους Financial Times συσπειρώνει 59 καλλιτέχνες από 27 χώρες στο αίθριο, στα πατάρια, στην πρόσοψη, στη στέγη, στα Λουτρά, στο παλιό τελωνείο και σε κάθε σπιθαμή χώρου του πρώην Δημόσιου Καπνεργοστασίου της Λένορμαν. Σε επιμέλεια της Ελίνας Κουντούρη, έργα και καλλιτέχνες στοχάζονται για τον δημόσιο χώρο, την πολιτική, την πολιτιστική κατανόηση, το κοινό παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Λένορμαν 112, έως τις 31/12, υπό την αιγίδα του NEON

Ρεβέκκα Καμχή, Ντιάννα Μαγκανιά,Verse II: Η άνοιξη του Ζήνωνα - Spring paradox, 2020Πίνακες, γλυπτά και βίντεο αποτελούν τον καρπό του εγκλεισμού στο εργαστήριο της καλλιτέχνιδος στην Ομόνοια κατά την περίοδο του κοινωνικού περιορισμού. What you get is what she felt: δύσκολες ψυχικές καταστάσεις όπου το αίσθημα κλειστοφοβίας εναλλάσσονταν με μία υπερβατική ευφορία. Εξού και τα στοιχεία της γεωμετρικής επανάληψης χρησιμοποιούνται για να υπονομεύσουν τα όρια μιας μονότονης πραγματικότητας, που η διάθεση άλλαζε από στιγμή σε στιγμή. 94 σχέδια, τα οποία ξεκίνησαν στην εαρινή ισημερία, στις 20 Μαρτίου 2020, και τελείωσαν στις 21 Ιουνίου 2020, την πρώτη μέρα του περσινού εξίσου δύσκολου καλοκαιριού, με το πρώτο σχέδιο να περιγράφει ένα τετράγωνο, ενώ το τελευταίο έναν κύκλο. Εν είδει ημερολογίου, κάθε εικόνα απεικονίζει σχηματικά κάθε μία ημέρα που βιώθηκε μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, καθώς κυλούσε ανεπαίσθητα προς την επόμενη, and again and again. Η σχηματική αυτή μεταμόρφωση γίνεται αντιληπτή όταν πολλά σχέδια ιδωθούν μαζί, με αποτέλεσμα το «παράδοξο» του τίτλου, που αναφέρεται στον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Ζήνωνα, να αποκαλύπτεται εξολοκλήρου. Ο Ζήνωνας δημιούργησε μία σειρά φιλοσοφικών προβλημάτων, τα οποία, ενώ φαίνονται λογικά, το συμπέρασμά τους είναι σκόπιμα παράλογο ή αντιφατικό. Ένα από τα προβλήματα που πρώτος αντιλήφθηκε είναι αυτό της διχοτομίας: το οποιοδήποτε μήκος απόστασης μπορεί να διαιρείται επ’ άπειρον, ακόμα και αν η απόσταση από το σημείο Α στο σημείο Β είναι μόνο ένα μέτρο ή ακόμα και ένα χιλιοστό. Συνεπώς αυτή η αέναη διχοτόμηση μπορεί να αποτελεί μία άπειρη σειρά διαδρομών, που όμως δεν μπορούν να εκτελεστούν, αφού κάθε κίνηση καθίσταται αδύνατη. Αυτά που ζήσαμε, αυτά που έφυγαν, ή μήπως(;)…
Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο

Στη Mamush Gallery, ολοταχώς
Ή και για την Αγάπη της Γεωμετρίας, για να θυμηθούμε και το υπέροχο μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου. Στη Mamush που υποδέχεται το φθινόπωρο με την έκθεση Fractals ή και πώς έργα πέντε διεθνών γυναικών καλλιτεχνών, διαφορετικών γενεών, αλλά με αξιοσημείωτα κοινά στοιχεία, συνομιλούν αρμονικά και απόλυτα: Chryssa, Opy Zouni, Vassiliki, Brigitte Polemis, Rania Schoretsaniti. Όλες τους με μια λατρεία για τα γεωμετρικά στοιχεία στην τέχνη τους αλλά και την προσωπική τους φιλοσοφία, όπως αυτή διαμορφώθηκε και εκφράστηκε με πάθος και συνέπεια μέσα από τα έργα τους. Μια νέα προσέγγιση, γνώση και αισθητική ερμηνεία, μια μυσταγωγία όγκων, χρωμάτων και, γιατί όχι, φανταστικών παραισθήσεων.
Μπενάκειο Εμπορικό Κέντρο, Παναγίτσας 3, Κηφισιά, από 1 Οκτωβρίου έως 28 Νοεμβρίου

Takis: «Κόσμος σε Κίνηση», στο ΚΠΙΣΝ
Η υπαίθρια έκθεση με 46 αντιπροσωπευτικά έργα του κορυφαίου Έλληνα καλλιτέχνη στον δημόσιο χώρο του ΚΠΙΣΝ συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα greatest hits του αποκαλόκαιρου. Κατά κάποιο τρόπο αποτελεί και μια συνολική παρουσίαση των γλυπτών του για τη νέα γενιά που θέλει γνωρίσει από κοντά το τρομερό παιδί της παγκόσμιας ηλεκτροκινητικής τέχνης αλλά και μια καινούργια θεώρηση της σημασίας του έργου του για εκείνους που ήδη το γνωρίζουν. Η έκθεση αποτελεί την πρώτη μεγάλη ατομική έκθεση του Takis στην Ελλάδα δύο χρόνια σχεδόν μετά τον θάνατό του, καθώς και μια από τις μεγαλύτερες εκθέσεις με έργα του καλλιτέχνη σε δημόσιο χώρο. Στα έργα της έκθεσης περιλαμβάνονται τα εμβληματικά Αιολικά, Σινιάλα με Φως και Βίδα του Αρχιμήδη, τα Πυροτεχνήματα, αλλά και αντιπροσωπευτικά έργα του από τις ενότητες των Μαγνητικών Τοίχων-Τέταρτη Διάσταση, των Σπειρών, των Ηλεκτρικών Βαρελιών και των Λουλουδιών. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Περισσότερος Takis: 11 + 1 έργα μπορείτε να δείτε στην έκθεση με τον τίτλο «Takis-Ενεργειακοί Τόποι» στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, μιας και η έκθεση πήρε παράταση ως και το τέλος του Οκτωβρίου. Η ιστορικός τέχνης - επιμελήτρια της έκθεσης και του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κατερίνα Σύρογλου, μας προδιαθέτει για το συμβαίνει εκεί: «Ο πρωτοπόρος, αυτοδίδακτος σχεδόν μυθιστορηματικός καλλιτέχνης, με ενέργειες όπως να “εκτοξεύσει” τον πρώτο καλλιτέχνη-αστροναύτη, εκρηκτικές performances και δράσεις με τη συμμετοχή του κοινού, καθιερώθηκε ως προσκεκλημένος ερευνητής της φυσικής και της μηχανικής του ΜΙΤ (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης) αλλά και των sold out μουσικών παραστάσεων στο Πανεπιστήμιο του Berkley. Πώς αντιλαμβάνεται ο καλλιτέχνης, με το ένστικτο ενός ευρεσιτέχνη τη σύγχρονη γλυπτική; Μας έπεισε σαν παιδί για το όραμά του, φόρτισε με δυναμισμό και ένταση τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες, έκανε τέχνη τα κατάλοιπα της βιομηχανίας, ύψωσε τα γλυπτά του και φώτισε το μεταπολεμικό τοπίο, ενεργοποίησε τους ήχους, την κίνηση και τον χρόνο του κόσμου του, αφοσιώθηκε στην έρευνα και στην παρατήρηση, εγκατέλειψε τα παραδοσιακά μέσα, φτάνοντας πάντα σε απροσδόκητα αποτελέσματα και εκπληκτικές εμπειρίες».
ΚΠΙΣΝ: Συγγρού 364, Καλλιθέα, MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά: Πλατεία Αγίων Ασωμάτων 5

You Can’t Teach What You Don’t Know, στην γκαλερί Δύο Χωριά
Η πρώτη ατομική έκθεση του Amir H. Fallah στην Αθήνα περιέχει συνθέσεις που παντρεύουν ανόμοια στοιχεία από την ποπ και την παραδοσιακή κουλτούρα σε περίπλοκα αλλά θελκτικά σύνολα. Η έκθεση σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ο Amir παρουσιάζει το αλληγορικό έργο του πλάι σε ένα νέο σώμα δημιουργιών που ο καλλιτέχνης τα αποκαλεί «καννάβους» (grids). Το έργο του Fallah είναι ριζωμένο τόσο στις παραδοσιακές περσικές μινιατούρες όσο και στο οριζόντιο απεικονιστικό επίπεδο του Robert Rauschenberg. Απολαυστικά στη θέαση, οπτικά πλούσια και, πάνω απ’ όλα, χαρούμενα, τα έργα αυτά χαρακτηρίζονται από μια άμεση προσβασιμότητα που τα καθιστά προσιτά και συνάμα ακαταμάχητα. Ορισμένοι από τους τίτλους των έργων είναι στην πραγματικότητα μάντρα διαλογισμού που απευθύνονται στον γιο του καλλιτέχνη (ο οποίος μάλιστα είναι παρών παντού, παρακολουθώντας τα δρώμενα μέσω ενός άβαταρ – ένα γουρουνάκι από το αγαπημένο του εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο): «The Only Devil in Your Way Is Apathy» [Ο μόνος διάβολος στον δρόμο σου είναι η απάθεια], «What Hurts You Blesses You» [Ό,τι σε πονά είναι ευλογία] ή «Build Borderless Worlds» [Χτίσε κόσμους χωρίς σύνορα].
Μαντζουράκη 16, Νέα Φιλοθέη, έως τις 4 Οκτωβρίου

Φόβος, τρόμος, πόνος, βασανιστήρια στην Πέτρινη Αποθήκη ΟΛΠ, Πύλη Ε2
Στο «Torture» ο Αμερικανός Andres Serrano σε συνεργασία με τον οργανισμό a-political.org παρουσιάζει την ιστορία των βασανιστηρίων, μια ιστορία τόσο παλιά όσο και η ιστορία του κόσμου. Ο 70χρονος Αμερικανός καλλιτέχνης με ρίζες από την Ονδούρα και την Κούβα, που ένα από τα επόμενα πρότζεκτ του είναι η φωτογράφηση των αστέγων της Αθήνας, εκθέτει στον Πειραιά, στην Πέτρινη Αποθήκη του ΟΛΠ, Πύλη Ε2. Η επιμέλεια είναι της Σωζήτας Γκουντούνα.
Έως τις 3 Οκτωβρίου

Χρωμοφοβία, by Acht! (Αλέξανδρος Αλεκίδης, Άγγελος Μεργές, Πρόδρομος Χαραλαμπίδης), στη Nitra Gallery
Προς υπεράσπιση του χρώματος! Με την πάροδο του χρόνου, τα πολύχρωμα στοιχεία άρχισαν να αντιμετωπίζονται στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης ως δευτερεύοντα, επιφανειακά, πρωτόγονα, ακόμα και επικίνδυνα. Ειδικά στη δυτική κουλτούρα των εικαστικών, το χρώμα αντιμετωπίζεται ως ένα «ξένο σώμα» δευτερεύουσας σημασίας, που έρχεται για να «μακιγιάρει» το έργο τέχνης, με σκοπό να το ωραιοποιήσει καθιστώντας το ανάξιο οποιασδήποτε σοβαρής ενασχόλησης με αυτό. Από αυτήν την προκατάληψη, αν εξαιρέσεις τη μόδα, που ειδικά στον καιρό της γκρίζας καραντίνας το απενοχοποίησε, η σύγχρονη τέχνη δεν φαίνεται να έχει καταφέρει να απαλλαγεί, εκτός φυσικά από το πεδίο της «εμπορικής τέχνης». Οι ACHT! (στα γερμανικά σημαίνει «προσοχή») μέσω της ζωγραφικής τους επιθυμούν να παρακινήσουν τον θεατή να ξαναπροσέξει την εικόνα, να ανακαλύψει τους κώδικές της και να αμφισβητήσει τη στερεοτυπική αντίληψη που υπάρχει για το χρώμα. Παράλληλα, με αφετηρία τη χρήση κορεσμένων χρωμάτων και έχοντας ως ερέθισμα την κουλτούρα της οθόνης, οι ACHT! θέτουν το ερώτημα για το κατά πόσο η τεχνολογία των υπολογιστών έχει διεισδύσει σε έναν από τους πιο παραδοσιακούς κλάδους της τέχνης, τη ζωγραφική.
Αλωπεκής 34, Κολωνάκι, έως 30 Σεπτεμβρίου

Ψάξε την οικογένεια των Les Andrea στην γκαλερί Άλμα
Οι Pat Andrea, Cristina Ruiz Guiñazú, Mateo Andrea και Azul Andrea είναι μια οικογένεια καλλιτεχνών που εκθέτει μαζί. Οι Les Andrea, όπως αυτοαποκαλούνται, έχουν δημιουργήσει μια πρωτοφανή καλλιτεχνική κολλεκτίβα. Για την πρώτη τους φορά στην Ελλάδα διάλεξαν να τιτλοφορήσουν την έκθεσή τους All 4 Art. Όλοι και όλα για την τέχνη! 40 έργα, μεγάλα και μικρότερα, ζωγραφική, σχέδιο σε καμβά και χαρτί, 3D γλυπτά από χαρτόνι, γλυπτική, μικτή τεχνική, κολλάζ και μια in situ εγκατάσταση μαρτυρούν πολλά για την καλλιτεχνική ιδιαιτερότητα της οικογένειας. Η πληθώρα των τεχνικών μέσων βοηθά στη δόμηση μιας καλλιτεχνικής ταυτότητας που αναμειγνύει την πραγματικότητα με το όνειρο, τη διάνοια με το ένστικτο, τη φιλοσοφία με την ομορφιά, το ασυνείδητο με το θέατρο. Πανέμορφα κατασκευασμένοι κόσμοι με την υπογραφή μιας αξέχαστης οικογένειας.
Υψηλάντου 24, Κολωνάκι, από 23 Σεπτεμβρίου έως 30 Οκτωβρίου

Ωραίοι τύποι: Η Ελένη Πεταλωτή και ο Λεωνίδας Τραμπούκης παρουσιάζουν την Τήνο στην Αθήνα
To cut a long story short: το όνομα της έκθεσης είναι Volax. Τίτλος που παραπέμπει στον Βώλακα, μικρό χωριουδάκι στα ανεμοδαρμένα βουνά της Τήνου, περικυκλωμένο από περίεργα βράχια και εντυπωσιακά γρανιτώδη πετρώματα. Ας τα αποκαλέσουμε πρώτη ύλη και ας μπούμε στον κόσμο του Volax- Objects of Common Interest: με προσθήκες ξύλου, ακρυλικού και με εντυπωσιακούς φωτισμούς, τα αντικείμενα της Πεταλωτή και του Τραμπούκη (ως αρχιτέκτονες συμπράττουν ως LOT) παραπέμπουν σε πειραματικές εγκαταστάσεις, γλυπτική αλλά και χωροχρονικές μεταμορφώσεις, αφού ανάμεσα στο διαρκές και το εφήμερο, το ντιζάιν τους ισσοροπεί ανάμεσα στο χρηστικό και το ποιητικό. Αναμφίβολα μια επίσκεψη στον κήπο της Carwan Gallery αποτελεί εμπειρία: παρακολουθείστε πώς ανάλογα με τη γωνία της θέασης τα αντικείμενα αλλάζουν και μεταμορφώνονται.
Πολυδεύκους 39, Πειραιάς