Παράγοντας τέχνη μέσα από το σπίτι: «Σε παρακαλώ, κοίταξε τι πράγματα υπάρχουν στο σπίτι σου. Αν είναι ήδη στο σπίτι σου για αρκετό καιρό, συνήθως έχουν έρθει απέξω. Κοιτάζοντας το γραφείο μου, βλέπω ένα σουβενίρ από έναν φίλο, ένα ρολόι από τον παππού μου, πολλά ποτήρια με διαφορετικές ιδιοσυχνότητες και ένα φυλαχτό από μια κούκλα που μου είχε δώσει η κόρη μου όταν είχα πάει στο εξωτερικό. Το κάθε αντικείμενο έχει μια ιστορία που έφτασε σε μένα και τα ίχνη και τις αναμνήσεις κάποιου άλλου. Ανακατάταξέ τα δημιουργώντας μία εικόνα, χωρίς να ξεχνάς την ιστορία των πραγμάτων. Αν ο κήπος θεωρείται μια αντανάκλαση που συμπυκνώνει το “εξωτερικό” τοπίο, αυτό θα πρέπει να είναι ο δικός σου “κήπος”. Τότε θα προκύψουν αβίαστα ιστορίες».
«Enter» στο έργο του: Ο «Κήπος ετεροτοπίας» είναι ένας σύντομος οδηγός για το πώς να κάνετε τον δικό σας «κήπο» στο σπίτι. Μπορείτε να μοιραστείτε μια εικόνα του «κήπου» σας και να φτιάξετε τη δική σας ιστορία, έναν ήχο, μια μουσική ή ένα ποίημα – με όποιον τρόπο εσείς θέλετε. Ο κήπος είναι το μικρότερο τεμάχιο του κόσμου και η ολότητα του κόσμου. Ο κήπος είναι ένα είδος ευτυχισμένης, οικουμενοποιημένηςετεροτοπίας από τις απαρχές της αρχαιότητας. Οι ετεροτοπίες είναι κόσμοι εντός κόσμων, και ο κήπος μια ετεροτοπία στην οποία αντιπαραβάλλονται διάφοροι χρόνοι και χώροι. Ο «ετεροτοπικός» κήπος που ο ΑκίραΤακαγιάμα μας καλεί να φτιάξουμε δεν χρειάζεται να είναι κυριολεκτικά ένας κήπος· μπορεί να είναι μια μινιατούρα κήπου που χωρά σε μια γωνιά του σαλονιού ή πάνω στο κομοδίνο του υπνοδωματίου. Μπορείτε να δημιουργήσετε έναν καινούριο ή να φανταστείτε εκ νέου έναν ήδη υπάρχοντα.
Αυτή η δραστηριότητα κατασκευής κήπου μπορεί να βοηθήσει κάποιον να περάσει την ώρα του και να παραμείνει στο σπίτι. Συγχρόνως, μπορεί να λειτουργήσει ως μια άσκηση/παιχνίδι για εκείνους που, έχοντας κλειστεί μέσα στο σπίτι τους, έχουν αποκτήσει υπερβολική «ανοσία» στον εξωτερικό κόσμο, τις ξένες ουσίες και τους άλλους. Θα τους βοηθήσει να θυμηθούν και να αναδιοργανώσουν το κύκλωμα σύνδεσής τους με το «έξω», έτσι ώστε να μην αυτοκαταστραφούν στην απομόνωση ή να κατακλυστούν από σκέψεις μίσους.
* Η ετεροτοπία είναι μια έννοια την οποία επεξεργάστηκε ο φιλόσοφος MichelFoucault για να περιγράψει συγκεκριμένους πολιτιστικούς, θεσμικούς και διανοητικούς χώρους που είναι με κάποιον τρόπο «άλλοι».
Θα είναι αυτό το επόμενο βήμα στη δημιουργία Πολιτισμού; «Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι αποτέλεσμα θα αποφέρει αυτή η δοκιμασία. Όμως τελευταία, σκέφτομαι συχνά δύο φράσεις του ΜπέρτολτΜπρεχτ. Η μία είναι "γνωρίστε τα νέα πράγματα ακόμα κι αν είναι άσχημα, αντί για τα παλιά και καλά". Η άλλη είναι: "το θέατρο το μέλλοντος πρέπει να γίνει "theater-chen". Το –chen είναι ένα γερμανικό επίθημα για τα μικρά και χαριτωμένα πράγματα. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη εποχή λόγω του κορονοϊού. Δεν μπορούμε να συναντηθούμε πολλοί μαζί. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, ειδικά για το θέατρο. Παρόλα αυτά, όταν σκέφτομαι τα λόγια του Μπρεχτ, νιώθω ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε δραστικά τον τρόπο που παράγουμε τέχνη. Και πιστεύω ότι τα λόγια του Μπρεχτ μας κάνουν να σκεφτούμε τις τέχνες του μέλλοντος. Όσο καλό και αν είναι κάτι, αν δεν ταιριάζει στην εποχή και τις υπάρχουσες συνθήκες, τότε πρέπει να αναζητήσουμε για νέους τρόπους. Ακόμα και αν αυτό που φτιάξουμε είναι κακό. Και ειδικά την εποχή του κορονοϊού, ένα μικρό και χαριτωμένο "theater-chen" (θεατράκι) ίσως να είναι αποτελεσματικό και απαραίτητο.
Σε αυτή την περίπτωση, και αυτό απαντά στην πρώτη ερώτηση, χρειάζεται να είναι εύκολα προ βάσιμο από όλους. Θα πρέπει όμως να είναι τόσο καλό όσο οι μεγάλες παραγωγές και τα σύνθετα έργα. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό αν υπάρχει δημιουργικότητα και εφευρετικότητα, επειδή τα απλά έργα δεν είναι απαραίτητα και εύκολα. Ελπίζω ότι αυτή η δοκιμασία θα είναι ένα τέτοιο βήμα».
Ποιος είναι ο καλλιτέχνης Akira Takayama
Θεατρικός σκηνοθέτης και εικαστικός καλλιτέχνης με καλλιτεχνική παραγωγή που περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα από πρότζεκτ, όπως ξεναγήσεις, βίντεο εγκαταστάσεις, κοινωνικά πειράματα και προσωρινά σχολεία ανά τον κόσμο, επιδιώκει με το έργο του να ανανεώσει την «αρχιτεκτονική του θεάτρου» διευρύνοντας τη συμμετοχή του κοινού στην κοινωνία και τον αστικό χώρο. Τα τελευταία χρόνια, αλληλεπιδρά με διάφορα πεδία δραστηριοτήτων, μεταξύ άλλων τις εικαστικές τέχνες, τον τουρισμό, την πολεοδομία και την εκπαίδευση. Με τη Στέγη έχει ξανασυνεργαστεί στο Heterotopia Project (4ο FastForward Festival, 2017).
8°
