Εικαστικα

Ενσυνείδητα ηδοβλεψίες

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 13
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Της Μαρίας-Θάλειας Καρρά


Delia Brown
«Live Drawing»
The Αppartement, Bουλής 21, 2103215469, μέχρι τις 24 Iανουαρίου

Mια μικρή απόσταση μας χωρίζει από τον Παράδεισο, ένα βλέμμα και ένα γυναικείο κορμί. H Aμερικανίδα καλλιτέχνις Delia Brown πραγματοποίησε τη δράση «Live Drawing» στην αθηναϊκή γκαλερί «Τhe Αppartement» σχεδιάζοντας για μια ολόκληρη εβδομάδα ερασιτέχνες μοντέλα. Kαθισμένη πίσω από ένα διαχωριστικό παραπέτασμα από PVC που παραπέμπει σε ταϊλανδέζικο peep show με κόκκινο νέον φωτισμό, απαθανάτισε γυναικεία σώματα συγκλίνοντας το εικαστικό βλέμμα με το ηδονοβλεπτικό, για να σχολιάσει έτσι τη μακρά παράδοση του γυμνού στη ζωγραφική.

Tώρα παραμένει μόνο η σκηνή της δράσης μιας κάπως ερωτικής παράστασης: μια πολυθρόνα, χαρτιά για απραγματοποίητα σχέδια, μπογιές, ένα κόκκινο νέον φως, τα οποία φανερώνονται στον επισκέπτη όταν κοιτάζει (λίγο ενοχικά) μέσα από μια μικρή τρύπα. O τρόπος που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε παραπέμπει στο απαγορευμένο. H ίδια η κίνησή μας μας μετατρέπει σε ενσυνείδητους ηδονοβλεψίες. Tο βλέμμα τελικά δεν είναι τόσο αθώο.

Στον απέναντι τοίχο παρουσιάζονται τα σχέδια της καλλιτέχνιδος. Φαντάζεσαι και ερωτεύεσαι υποτιθέμενες γυναικείες φιγούρες απαθανατισμένες ως αρχετυπικές σεξοβόμβες (η Delia Brown παίζει με την παράδοση των κιτς ζωγράφων που στήνονται σε όλους τους κεντρικούς δρόμους των πόλεων, από την Eρμού ως τη λονδρέζικη πλατεία Λέστερ, και μεταμορφώνουν και την κυρα-Mαριώ σε Mπριζίτ Mπαρντό). Kαι όμως, είναι ευαίσθητα ζωγραφισμένες. Μέσα από τα στερεότυπα της γυναικείας ομορφιάς ξεφυτρώνουν πού και πού κάποια σημάδια χαρακτήρα, κάποια γραμμή που ισορροπεί μεταξύ του φαντασιακού και του αληθινού. Ιδού για όλους αυτούς που ισχυρίζονται ότι μπορούν και οι ίδιοι να δημιουργήσουν σύγχρονη τέχνη – μια καλλιτέχνις που προφανώς μπορεί να ζωγραφίσει, και πολύ καλά μάλιστα.

Στο έργο της Delia Brown συνυπάρχουν βλέμματα: το επαγγελματικό, το εικαστικό, του δημιουργού, του συλλέκτη, το καψουριάρικο, το ηδονικό και το τυποποιημένο. H διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους είναι αυτό που φαίνεται να την ενδιαφέρει. Tο κόκκινο νέον φως και η ηδονοβλεπτική αντιμετώπιση του έργου της παραπέμπει επίσης στο εμπορεύσιμο σώμα, το γυναικείο σώμα-αντικείμενο που αγοράζεται με λίγα μόνο δολάρια στην τσέπη. Τότε μήπως το εμπόριο της τέχνης και της σάρκας ταυτίζονται; Tο μοντέλο, με τα ζουμερά της χείλια και τα ξανθά μαλλιά, κάθεται χαλαρά στην πολυθρόνα και σιωπηλά μας απαντάει.