Γιατί ζωγραφίζει ο Βασίλης Αβραμίδης, σε ποιους απευθύνονται τα έργα του, τι κερδίζει από την τέχνη; Κάνοντας και βλέποντας ζωγραφική, μου αποκαλύπτονται πράγματα για την ύπαρξη και τη νόηση που με άλλον τρόπο θα ήταν δύσκολο να τα ανακαλύψω. Είναι μια νοητική διαδικασία αυτόνομη, που μιλάει τη δική της γλώσσα σε ένα χώρο που μόνο αυτή μπορεί να δημιουργήσει. Τα δικά μου έργα ψάχνουν θεατές που ίσως να μοιράζονται κοινές οπτικές ανάγκες, εμπειρίες και σκέψεις, που μπορούν να βρεθούν στις τοποθεσίες που απεικονίζει κάθε έργο.
Elsewhere, 60x40cm λάδι σε καμβά | Iδιωτική συλλογή
Η αρχιτεκτονική παρεισφρέει έντονα στη ζωγραφική σου σε ουτοπικά ή δυστοπικά μέρη. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Ο «ανθρώπινος παράγοντας» είναι ένα μέσο να γίνουν αυτοί οι τόποι προσιτοί; Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αντιληπτός στα τελευταία έργα όχι μέσω της παρουσίας του ανθρώπου, αλλά μέσω του ίχνους που αφήνει στο τοπίο, και της απουσίας του. Το ανθρώπινο ίχνος είναι αυτό που μετατρέπει ένα τοπίο χωρίς ταυτότητα σε «μέρος». Και το μονιμότερο ίχνος του ανθρώπου πάνω στο τοπίο είναι η αρχιτεκτονική ή στοιχεία και αποσπάσματα αρχιτεκτονικής.
Lift, 60x40cm λάδι σε καμβά | The Contemporary London
Παρότι ο σουρεαλισμός κυριαρχεί, διακρίνεται ένα έντονο αίσθημα νοσταλγίας και ρομαντισμού. Πώς καταφέρνουν να συνδυαστούν αυτά τα δύο άκρα; Οπτικά η τελική εικόνα θα μπορούσε να θυμίζει σουρεαλισμό, αλλά σε αυτούς τους πίνακες δεν υπάρχει η πρόθεση να δημιουργήσω οπτικό ή νοηματικό παράδοξο όπως κάνει ο σουρεαλισμός. Είναι η διαδικασία η ίδια της ζωγραφικής που κρίνει τελικά τα πιο σημαντικά πράγματα, και ο πίνακας παίρνει ένα δικό του δρόμο, όχι ακριβώς τον δρόμο για τον οποίο ξεκίνησε. Για παράδειγμα, η μνήμη δεν μπορεί απλά να προβάλλεται στο νου, αλλά μεταφράζεται σε νόηση. Και η νόηση δεν μπορεί απλά να προβάλλεται ως εικόνα, αλλά μεταφράζεται σε ζωγραφική. Και το αποτέλεσμα είναι αυτές οι τοποθεσίες – τοπία, που τελικά είναι αδύνατο να υπάρξουν στην πραγματικότητα. Μια φαινομενική σχέση με τον ρομαντισμό ίσως να ορίζεται από τη χρήση του φωτός και των βορειοευρωπαϊκών στοιχείων του τοπίου.
Guest, 40x55cm λάδι σε ξύλο | Slete gallery, Los Angeles
Σε αρκετούς πίνακες παρατηρείται ένα όχι μόνο ανθρώπινο αλλά και θεϊκό στοιχείο. Σαν κάποιος να παρατηρεί ή ακόμα και να κινεί τα νήματα από ψηλά. Τι ρόλο παίζει η θρησκεία (ή το θείο) στα έργα σου; Δεν έχει τύχει να συμπεριλάβω στη ζωγραφική μου κάτι σχετικό με τη θρησκεία ως προβληματισμό. Κυρίως γιατί τα θέματα που πραγματεύομαι είναι συγκεκριμένα και συνδεδεμένα με την τέχνη και την οπτική εμπειρία που προκύπτει από τη ζωή, τη μνήμη, το πέρασμα του χρόνου και το τοπίο.
Πώς διαχειρίζεσαι την «εμπορευματοποίηση» της τέχνης σου; Αν εννοείς το να μπαίνει κάποιο έργο μου σε μία συλλογή, το θεωρώ καλή εξέλιξη, γιατί δίνει τη δυνατότητα στο έργο να πάρει ένα δικό του δρόμο και να συνεχίσει να υπάρχει, ίσως και μετά από εμένα τον ίδιο, και να εκπληρώνει το σκοπό του, που είναι το να εκτίθεται και να δημιουργεί επικοινωνία. Πρόσφατα μάλιστα μπήκαν δύο έργα μου σε μία συλλογή στην Ολλανδία, που έχει ακριβώς αυτό το σκοπό.
The link, 55x40cm λάδι σε ξύλο | Ιδιωτική συλλογή
Πόσο σημαντικό είναι η ανάγνωση του θεατή/πελάτη να ταυτίζεται με τη δική σου άποψη; Σε ενδιαφέρει να γίνεσαι απολύτως κατανοητός; Δεν θα μπορούσα να γίνω απόλυτα κατανοητός, και μάλλον δεν θα το ήθελα. Ένα από τα στοιχεία που με ενδιαφέρει κι εμένα ως θεατή είναι το να μπορώ να σκέφτομαι μπροστά από ένα έργο, και να ξεκινάω αυτό που λέμε «συνομιλία» με το περιεχόμενό του. Δηλαδή επιδιώκω κι εγώ, όταν φτιάχνω κάτι, να δείχνω αυτό που παρουσιάζεται μέσα από την οπτική μου, και παράλληλα να δίνει το έργο στον θεατή τη δυνατότητα να μεταφράσει κάποια πράγματα με βάση τη δική του εμπειρία. Οι ισορροπίες βέβαια γίνονται λεπτές κάπου εκεί, γιατί την ίδια στιγμή δεν θέλεις, ακόμα και αν αρέσει το έργο στο θεατή, να γίνεται αυτό για τους λάθος λόγους.
Ατομική έκθεση “Caretakers” | γκαλερί Jacob's Island, Λονδίνο 2012
Τι ετοιμάζεις για το μέλλον; Μόλις ολοκληρώθηκε η τελευταία σειρά έργων μου με τίτλο “Harvester” και αυτή τη στιγμή συλλέγω υλικό για μια καινούρια σειρά, που ελπίζω να με βγάλει σε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η τελευταία εκτέθηκε στον χώρο της Saatchi gallery στο Λονδίνο, στα πλαίσια της START, με την γκαλερί The Contemporary από το Λονδίνο, όπως και στο London Art Fair τον Ιανουάριο. Προγραμματίζω επόμενες εκθέσεις στο Λος Άντζελες και στο Τόκιο.
