Έφυγε η Λίνα Κυριαζάκου της θρυλικής Utopia στο Κολωνάκι

Υπήρχε μια εποχή που όλοι, βράδυ και με τα μαγαζιά κλειστά, περνάγαμε από τη Σκουφά στο Κολωνάκι μόνο και μόνο για να χαζέψουμε τις βιτρίνες της Ουτοπίας. Τότε, ακόμα, ο κόσμος τα είδη και τα στολίδια του σπιτιού του, τα αγόραζε από μικρά συνοικιακά μαγαζιά και για τις πιο επίσημες περιπτώσεις (δώρα γάμου) επισκεπτόταν το Άκρον Ίλιον Κρυστάλ, οι πιο προχωρημένοι και την Kosta Boda.

Το Κολωνάκι καμία σχέση δεν είχε με ότι ξέρουμε σήμερα, τα καταστήματα ήταν ελάχιστα, το Free Shop του Μεταξά με τα ρούχα στη Σκουφά, το Pop Eleven με τους δίσκους στη Τσακάλωφ, πάνω στον πρώτο όροφο του κτιρίου που σήμερα βρίσκεται το σούπερ μάρκετ OK, το Opus με τα υπέροχα και ελληνικού σχεδιασμού έπιπλα και πάλι στην Τσακάλωφ, αργότερα άνοιξε ο Παρλιάρος το Fresh του στην Αναγνωστοπούλου, το σκηνικό συμπληρωνόταν με τα πρωτοποριακά ρούχα του Montmblumchen στην ανηφόρα της Δεξαμενής και με τα υπέρκομψα καλλυντικά, είδη περιποίησης και ρουχαλάκια για παιδιά της Natura στη Μηλιώνη.

Μα εκείνο το μαγαζί της Ουτοπίας, στην οδό Σκουφά 26, στο Κολωνάκι… Για όλους όσοι έψαχναν το διαφορετικό, το πρωτοποριακό, το αληθινά όμορφο, την τέχνη στην καθημερινότητα της ζωής, ήταν ο «ναός των μικρών πραγμάτων». Μικρά έπιπλα, φωτιστικά, πιάτα, ποτήρια και αντικείμενα art de la table, περίτεχνα τασάκια-μικρά έργα τέχνης, βάζα και εντυπωσιακά κηροπήγια-γλυπτά όλα διαλεγμένα ένα κι ένα με το μάτι και το ένστικτο περί ωραίου της ιδιοκτήτριας της Utopia, της μοναδικής Λίνας Κυριαζάκου.

Η ιστορία ξεκίνησε το μακρινό 1969 όταν δυο νεαρές Ελληνίδες η Λίνα Κυριαζάκου και η Εύη Μητσοπούλου γνωρίζονται στο Λονδίνο όπου έχουν πάει για να σπουδάσουν. Λάτρεις και οι δύο της τέχνης και του ωραίου με το που γυρνάνε στην Ελλάδα μαζί και με μια ακόμη φίλη τους, τη Μυρτώ, ανοίγουν στο Κολωνάκι πάνω στη Σκουφά το  περίφημο Meli –επωνυμία που σχηματίστηκε από τα αρχικά των ονομάτων τους- και το οποίο πουλάει κομψά καλάθια, όμορφα μικροαντικείμενα, πράγματα που εντυπωσιάζουν  τους Αθηναίους οι οποίοι συρρέουν στο μαγαζί.

Σε λίγα χρόνια η Λίνα Κυριαζάκου αποχωρεί από το σχήμα και το 1981 ανοίγει ακριβώς δίπλα την θρυλική Utopia της με αντικείμενα για το σπίτι, επίσης εξαιρετικής αισθητικής. Η φιλία τους παραμένει ακλόνητη, άλλωστε η εποχή τότε ήταν αλλιώτικη, δεν υπήρχαν ανταγωνιστές, όλοι αγαπιόντουσαν και υπήρχε μια χαρά και μια έννοια του ενός για τον άλλον, οι ιδιοκτήτες με το που έκλειναν τα μαγαζιά τους έβγαιναν όλοι μαζί για να διασκεδάσουν. Στα μέσα της δεκαετίας η Λίνα  αποφασίζει μια μεγάλη ανακαίνιση του χώρου της Utopia και γνωρίζεται με το άλλο εξαιρετικό ταλέντο της εποχής τον Kirios Kriton που τότε άνοιγε κι αυτός τα φτερά του στον κόσμο του design και της τέχνης. Συνεργάζονται εξαιρετικά, το μαγαζί γίνεται απαραίτητο πέρασμα -ακόμα κι αν δεν αγοράσεις, για να χαζέψεις το ωραίο-, οι βιτρίνες τους κάνουν πάταγο.

Αξέχαστη φιγούρα, αν και έχει πια φύγει από το κατάστημα, και η βοηθός της, η γλυκύτατη, ψηλή και όμορφη Μαίρη Φιοράντη. Η Λίνα, σε εποχές που το ίντερνετ δεν υπήρχε, έβλεπε ένα ωραίο βάζο σε ένα περιοδικό και ήταν ικανή να πάρει το τρένο για να πάει στο Μιλάνο, το Παρίσι ή όπου αλλού για να το βρει και να το φέρει στο μαγαζί της. Λάτρευε το art deco, τις αντίκες, αλλά της άρεσε πολύ και το μοντέρνο, το σύγχρονο, η αρχιτεκτονική, οι νέοι καλλιτέχνες. Οι Αθηναίοι ήρθαν σε επαφή με μεγάλα διεθνή ονόματα της τέχνης και του design όπως ο Hervé van der Straeten, ο Lino Sabattini (που ήταν και πολύ φίλοι), ο Marco de Gueltzl, ο Charles R. Mackintosh, ο Ettore Sottsass και μεταγενέστερα πασίγνωστοι οίκοι όπως οι Tsé & Tsé, Pinetti, Gien, Rudi Rabbiti, Siécle και άλλοι. Οι δικοί της άνθρωποι λένε πως πίστευε βαθιά την κουβέντα της περίφημης Νταιάνα Βρήλαντ, της διευθύντριας της Vogue, “the eye has to travel”, και στ’ αλήθεια η ίδια δεν έκανε και τίποτα άλλο, είχε πάντα τα μάτια αλλά και την ψυχή της ανοιχτά κυνηγώντας την ομορφιά. Δούλευε πάρα πολύ, μαζί υπήρξε και μια εξαιρετική μητέρα, ήταν «τέρας ψυχραιμίας» και πάντα ήρεμη, θεωρούσε πως υπέρ πάντων είναι η μόρφωση και η παιδεία, ήταν περήφανη και πάντα αξιοπρεπής, -αυτή που δεν έκλαιγε ποτέ, έκλαψε μόνο στην κηδεία της πολυαγαπημένης της φίλης της Εύης Μητσοπούλου το 2019. Αξέχαστο είναι το απαράμιλλο στιλ της και ο τρόπος που ντυνόταν –απλά υπέρκομψος…  

Η Λίνα Κυριαζάκου πέθανε χτες και σκόρπισε τη θλίψη στους φίλους της αλλά και σε όσους με το φευγιό της αισθάνονται πως μια άλλη, πιο αθώα και πιο όμορφη εποχή της Αθήνας και του Κολωνακίου τέλειωσε. Ο για 40 χρόνια φίλος και συνεργάτης της Κύριος Κρίτων την αποχαιρετά με ένα μικρό σημείωμα…

«Η Λίνα ζητούσε πωλητή όταν κατέβηκα τα λίγα σκαλιά της Ουτοπίας. Εγώ ζητούσα να βρω ένα τρόπο να σκοτώνω το χρόνο μου, γιατί ο Πάνος (σ.σ Παπαμακάριος) τότε δούλευε στη Τζέντα και ήμουν μόνος.
Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας. Η Ουτοπία τότε ήταν για τους άλλους ένα υπόγειο με μπρικ α μπρακ πράγματα, για μένα ήταν η αρχή μιας φιλίας που θα κρατούσε για πάντα.
Η Λίνα παρέδωσε στα χέρια μου τη μικρή της βιτρίνα και με άφησε ελεύθερο να δημιουργώ εικόνες που έμελε να κάνουν τους περαστικούς να σκύβουν να δουν τι μαγαζί είναι αυτό
Η Λίνα ήταν ένα μοναδικό άτομο με μοναδικό γούστο.
Κοντά της έμαθα ένα σωρό πράγματα για το design και την αισθητική. Ξεφυλλίζαμε μαζί όλα τα περιοδικά ξένου τύπου που αγόραζε και ταξίδευα μαζί της στο Παρίσι και το Λονδίνο για τις εκθέσεις.
Υπήρξε ο άνθρωπος που μπορούσε να διακρίνει τι αξίζει με μια ματιά.
Οι διάλογοί μας υπήρξαν μοναδικοί και οι διαφωνίες μας ανεπανάληπτες.
Ζήσαμε μαζί όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής.
Τους ερχομούς των παιδιών της.
Του Σπύρου και της Έλενας. Μάνα Μητέρα Μαμά εξαιρετική.
Τολμηρή στις επιλογές της, έγραψε ιστορία με την UTOPIA και εγώ μαζί της.
Πέρασαν 40 χρόνια από το 1983 που γνωριστήκαμε και σήμερα νιώθω ακόμη πιο ορφανός και από τη μέρα που έχασα τη Μάνα μου.
Την Έλενα, την κόρη της, την αγαπούσε πολύ και της παρέδωσε το όνειρό της που το είχε βαφτίσει ΟΥΤΟΠΙΑ, σαν το βιβλίο που διάβαζε τότε και το όποιο χάρισε σε μένα σαν ένα "κλειδί” που θα άνοιγε το δικό μου δρόμο. Πίστευε σε μένα πολύ. Τελικά δεν έκανε λάθος.
Η Λίνα έδωσε στην Αθήνα τεράστια μαθήματα αισθητικής γνωρίζοντας πως το γούστο της ήταν για λίγους. Αυτούς τους λίγους που τους έχει κάνει μόνιμους οπαδούς της ΟΥΤΟΠΙΑΣ.Ο τρόπος που ντυνόταν υπήρξε υποδειγματικός. Τα κοσμήματα που φόραγε μοναδικά όπως και οι τσάντες της. Και η ίδια και το μαγαζί της, με όλους τους desingners που μας γνώρισε, άφησαν εποχή. Οι δυο μας ήμασταν μαζί από το 1985 που σχεδίασα την ανακαίνιση του καταστήματος που έμελε να γίνει το σήμα κατατεθέν του καλού γούστου με το όνομα UTOPIA. Eνα όνομα που χάραξε και χαράζει ως σήμερα μια πορεία υψηλής μα και προσιτής αντίληψης για όσους έχουν ευαισθησία και ηθική ψαγμένης αισθητικής.

Έτσι σε γνώρισα Λίνα μου και υπήρξες για μένα η “Ουτοπία” της ζωής μου. Την αγάπη σου για το ΩΡΑΙΟ την μοιράστηκες με όλη την Αθήνα και μαζί μου σε αυτό το καταφύγιο design που δημιούργησες και το ονόμασες UTOPIA.
Εκεί στην οδό Σκουφά 26 μου έδωσες την ευκαιρία να ανοίξω τα φτερά της φαντασίας μου το 1983 μέσα από τις βιτρίνες του μοναδικού αυτού καταστήματος.
Το Κολωνάκι από σήμερα μένει ορφανό, όπως και εγώ.
Άφησες πίσω σου δυο σπουδαία παιδιά.
Την Έλενα και τον Σπύρο.
Έζησες μια σπουδαία ζωή και μας έμαθες όλους μέσα από τις τολμηρές επιλογές σου πόσο δύσκολο είναι το μάθημα της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ.
Από το 1983 έως σήμερα πέρασα 40 χρόνια μαζί σου.
Περισσότερο από το μισό της ζωής μου.
Θα σε αγαπάω πάντα και η καρδιά μου θα σε κρατάει ΖΩΝΤΑΝΗ».

Η πολιτική της κηδεία θα γίνει την Τετάρτη στο Α' Νεκροταφείο στις 11 το πρωί.