Kαλιαρντεύοντας στο άδειο Μουσείο της Ακρόπολης

Δείτε 40 φωτογραφίες στο photo gallery

Στο Μουσείο της Ακρόπολης πηγαίνω συχνά και εξακολουθητικά. Μη ρωτάτε γιατί. Είναι κληρονομική η «πετριά». Μου την κόλλησε ο πατέρας μου. Kάνω πάντα την ίδια βόλτα. Ανεβαίνω τις σκάλες, φτάνω στην αίθουσα του βίντεο, το βλέπω για χιλιοστή φορά, μετά ξανακατεβαίνω στην αίθουσα που βρίσκεται η γλυκιά μου η Πεπλοφόρος, σταματώ για λίγο και καλιαρντεύω με όλες εκείνες τις αγέρωχες γυναικάρες του 6ου αιώνα με τα very haute couture outifits και τις ακόμα πιο ακαταμάχητες coupes που με συγκινούν μέχρι δακρύων και με εμπνέουν και φέρνουν το μικρόκοσμό μου στα ίσα του. Μετά ξανανεβαίνω εκεί που είναι τοποθετημένα τα αετώματα και σαν να βάζω ένα τέλος, κλείνω τα μάτια και δίνω διαταγή στο μέσα μου: «Και τώρα, δάκρυά μου, κυλήστε ελεύθερα!».  Γιατί άλλο να σου το λένε και άλλο να το βλέπεις με τα ματάκια σου το πόσο πουτάνα τα έκανε όλα, αυτός ο άχρηστος ο κλέφτης. Μετά φεύγω. Μέχρι την επόμενη φορά…

Μουσείο της Ακρόπολης, βράδυ της 8ης Μαρτίου 2017

Η επόμενη φορά ήταν μια πολύ ιδιαίτερη «επόμενη φορά», τόσο μαγική και προνομιακή και ξεχωριστή που δεν λέγεται, γράφεται όμως γι' αυτό συνεχίζω… Βρέθηκα στο Μουσείο την Τετάρτη 8/3 το βραδάκι, Ημέρα της Γυναίκας, ακριβώς την ώρα που κλείνουν οι πόρτες για το κοινό. Ο λόγος εκ πρώτης όψεως τετριμμένος: Η Mac, ο αμερικανικός κολοσσός καλλυντικών, προσκαλούσε κόσμο για να γιορτάσει και να τιμήσει τον κορυφαίο μακιγιέρ της σε μια βραδινή εκδήλωση στο Μουσείο με καμιά 80αριά καλεσμένους.

Η Ελλάδα μέσα του. James Kaliardos στην «πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του» όπως ο ίδιος δήλωσε

Πρέπει να εξομολογηθώ όμως κάτι. Μέρες πριν είχα λάβει την πρόσκληση. Δεν έδωσα σημασία στην αρχή. Και δεν έδωσα γιατί αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα τι είναι πιο βαρετό σ' αυτή τη ζωή, οι παρουσιάσεις καλλυντικών ή το κέρλινγκ θα απαντούσα σίγουρα το πρώτο! Ήμουνα λοιπόν έτοιμη να την αγνοήσω όταν το μάτι μου έπεσε φευγαλέα σε δύο ονόματα: πριβέ τουρ στο Μουσείο της Ακρόπολης και James Kaliardos. Δεδομένου ότι τους ήξερα και τους αγαπούσα καλά και τους δύο, είπα στην MAC που καλούσε ένα «οπωσδήποτε ΝΑΙ» και γι' αυτό είμαι τώρα εδώ έξω περιμένοντας τους τελευταίους επισκέπτες του Μουσείου να φύγουν, για να περάσω. Ήταν μια από τις πιο συγκινητικές και ξεχωριστές στιγμές της ζωής μου. Θα εξηγήσω τους λόγους:

1.

Πρώτα απ' όλα βρίσκω εξαιρετικά έξυπνη και μοντέρνα την ιδέα του Μουσείου να παραχωρεί τους χώρους του σε ώρες μη λειτουργίας για πριβέ εκδηλώσεις αποκομίζοντας όχι μόνο κέρδος αλλά και μια φήμη μοναδική επειδή φαντάζομαι ότι τέτοιες εκδηλώσεις προϋποθέτουν τεράστια μπάτζετ και επομένως διαλεχτούς καλεσμένους Έλληνες ή ξένους που θα ζήσουν και θα μεταδώσουν με κάθε τρόπο αυτή τη μοναδική εμπειρία ζωής, του να βρεθείς δηλαδή εσύ και τα μάρμαρα τετ α τετ μέσα σε μια εκκωφαντικά υπέροχη σιωπή. 

2.

Η ξενάγηση αρχίζει

Ο φιλόλογος και ξεναγός Μένιος Βοσταντζόγλου, μια ακόμα «προνομιακή στιγμή» της βραδιάς

Ο στολισμός του εστιατορίου καλαίσθητος και μίνιμαλ με φόντο το φωτισμένο βράχο της Ακρόπολης.

Η βραδιά έτσι όπως άρχισε και τέλειωσε ήταν η αποθέωση του καλού μάρκετινγκ. Διάλεξαν πάρα πολύ προσεκτικά και έναν έναν τους καλεσμένους τους, τους υποδέχτηκαν με ανοιχτά χαμόγελα και στυλ, τους χώρισαν σε μικρά γκρουπ για να τους ξεναγήσουν επί μία και πλέον ώρα στις αίθουσες συνοδεία επαγγελματιών ξεναγών (τι άνθρωπος αυτός ο Μέντης Βοσταντζόγλου, τι τρομερή ξενάγηση, πόση ευτυχία να τον ακούς). Στη συνέχεια πρόσφεραν ένα μικρό κοκτέιλ για να δώσουν την ευκαιρία στους καλεσμένους να ζεσταθούν και τέλος ένα αξιολάτρευτο δείπνο στην αίθουσα του εστιατορίου με καλόγουστο setting, λιτή διακόσμηση και τρομερό μενού κάτω από το φως των κεριών με θέα τον βράχο. Και όμως, η πρόσκληση ήταν από μια εμπορική εταιρεία έτσι, μη το ξεχνάμε αυτό. Αλλά όταν είσαι μια εταιρεία-κολοσσός έχεις τη πολυτέλεια να κάνεις καμιά φορά και εκδηλώσεις που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο σου. Δεν είδα μπάνερ να με πλακώνουν, δεν είδα διαφημιστικά φυλλάδια, δεν είδα τσάντες με βουρτσάκια και σωληνάρια και μπουκαλάκια. Μια αφίσα μόνο στην άκρη του εστιατορίου υπενθύμιζε το όνομα του προσωρινού οικοδεσπότη της βραδιάς αλλά κι αυτή μέσα σε τέτοιο περιβάλλον είχε σχεδόν εξαερωθεί.

3.

Ο Κίμων Φραγκάκης με άψογο bespoke σακάκι και ανάλογο μουστάκι αγκαλιά με τη φωτογράφο Μάρα Δεσύπρη

O σπουδαίος καλλιτέχνης Martin Solomon και σύντροφος του James Kaliardos με την σχεδιάστρια της «Kimalé» και καλή τους φίλη Irene Mamfredos

Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρχε κέφι, γλυκύτητα και μια χαλαρότητα στην ατμόσφαιρα που είχα καιρό να ζήσω. Αυτό οφειλόταν κυρίως και αποκλειστικά στο είδος των καλεσμένων. Ήταν όλοι άνθρωποι του Τύπου με τη παλιά έννοια του όρου. Δημοσιογράφοι εφημερίδων και περιοδικών, διευθυντές εντύπων, γραφίστες, φωτογράφοι, μακιγιέρ, στυλίστες, σχεδιαστές μόδας, δημιουργικοί διευθυντές εντύπων, γκαλερίστες, συντάκτες μόδας, όλοι γνωστοί μεταξύ τους, όλοι συμμέτοχοι με τον τρόπο και το ταλέντο τους ο καθένας στους μακρινούς «θριάμβους» των τελευταίων δεκαετιών του ελληνικού Τύπου. Άλλοι απόμαχοι και άλλοι εν ενεργεία, σήμερα, σίγουρα πάντως όλοι οπαδοί του μεγάλου ιερατείου που δημιούργησε η περίπτωση του «Visionaire». Και ναι! Δεν είδα σέλφι, δεν είδα κινητά να παίρνουν φωτιά , δεν άκουσα oυάου και αμέιζινγκ και γκόρτζιους. Δεν είδα τηλεοράσεις, ούτε τους ανθρώπους της, ούτε mega bloggers και τρελαμένους instagramers. Και δεν είδα επειδή ακριβώς το τιμώμενο πρόσωπο ανήκει στην πρώτη γενιά, του Τύπου και όχι στην ηλεκτρονική. Eίναι μόνο οι άνθρωποι που δούλεψαν την εποχή των 80ς, 90ς και 00ς στα περιοδικά, που θαύμασαν το  Visionaire και τον εκδότη του, τον James Kaliardos και τώρα έχουν έρθει να τον συναντήσουν in flesh, να μιλήσουν, να γελάσουν, να φωτογραφηθούν μαζί του, να τους υπογράψει το βιβλίο του.

4.

Δύο παλιοί καλοί φίλοι: Ο James Kaliardos με την Irene Mamfredos των Kimalé

Το δικό μου Μουσείο, σας το σύστησα στην αρχή. Να σας συστήσω τώρα και τον δικό μου James. Γνώρισα τον James Kaliardos το 2008 όταν του είχα ζητήσει και δέχτηκε να σχεδιάσει το εξώφυλλο του γυναικείου περιοδικού της Athens Voice, του LOOKmag. Eίχε έρθει στην Ελλάδα παρέα με τον φίλο του Νicolas Ghesquiere, τον τότε σούπερ ταλαντούχο σχεδιαστή του Οίκου Balenciaga (και σήμερα του Louis Vuitton) για να περάσουν μερικές ξέγνοιαστες μέρες στα νησιά με ενδιάμεσο μικρό σταθμό στην Αθήνα προκειμένου να συναντήσουν την κοινή μας φίλη Irene Mamfredos. Η Irene, μια ελληνογαλλίδα καλλονή, μετέπειτα σύζυγος του δημοσιογράφου Κίμωνα Φραγκάκη και σχεδιάστρια της πολύ κομψής φίρμας ρούχων Kimalé, δούλευε εκείνη την εποχή στον Βalenciaga στο Παρίσι και ήταν συνεργάτιδα του LOOKmag κι έτσι ήρθε φυσικά και χαλαρά η πρόσκληση να πάμε μαζί για φαγητό. Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνο το βράδυ. Ούτε πού πήγαμε, ούτε τι φορούσαμε, ούτε τι είπαμε. Μόνο μια ατάκα θυμάμαι που πέταξε ο James όταν κάποιος απ' την παρέα τον ρώτησε «εσύ τι είσαι;». «Είμαι ένας άνθρωπος που ντύνεται στο φως»!, απάντησε μισογελώντας αλλά αυτή η φράση με αιφνιδίασε και μου έμεινε γιατί δεν την είχα ξανακούσει ποτέ στη ζωή μου. Από εκείνο το βράδυ και μετά ανταλλάξαμε κάποια e-mail του έκανα και μια μικρή συνέντευξη, έστειλε το εξώφυλλο, χαθήκαμε… Και τώρα, τώρα που τον ξανασυναντώ στο χωλ του Μουσείου με αιφνιδιάζει για δεύτερη φορά γιατί μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά μου θυμίζει όχι μόνο που πήγαμε και τι είπαμε αλλά και πώς ήταν τα ρούχα που φορούσα. Τότε!

5.

Oι εκδότες του «Visionaire» James Kaliardos και Cecilia Dean και ο Helmut Newton φωτογραφημένοι από τον Karl Lagerfeld

H Iman το 1997 με Alexander McQueen

H Amber Valletta φωτογραφημένη από τον Karl Lagerfeld

Αν σας έγραφα το προφανές, ότι δηλαδή ο James Kaliardos είναι ένας από τους κορυφαίους make up artist παγκόσμια (που είναι!), νομίζω θα τον αδικούσα. Η εφημερίδα Telegraph τον έχει συστήσει στο βρετανικό κοινό καλύτερα: «Είναι ένας πραγματικός άνθρωπος της "Αναγέννησης" που βρέθηκε να ζει στον δικό μας αιώνα». Δεν είναι δημοσιογραφική υπερβολή. Γιατί ο Kaliardos έγινε γνωστός κυρίως από τη εκδοτική του «τόλμη». Μπορεί το δημιουργικό του ταλέντο να είναι σχεδόν θρυλικό και να χρησιμοποιήθηκε από τους σημαντικότερους φωτογράφους του πλανήτη όπως η Annie Leibovitz, ο Steven Klein, o David Sims, o Mario Testino, o Paolo Roversi, o Irving Penn, o Richard Avedon και φυσικά ο Helmut Newton. Μπορεί να έχει κάνει μια λαμπρή καριέρα στο χώρο της μόδας δουλεύοντας πίσω από τα φώτα της πασαρέλας στα σόου των μεγαλύτερων Οίκων μόδας διεθνώς. Μπορεί να έχει δει τη δουλειά του να δημοσιεύεται στα σημαντικότερα περιοδικά μόδας. Μπορεί να έχει δουλέψει με ονόματα όπως η Madonna, η Beyoncé, η Nicole Kidman, η Kate Winslet, η Bjork, η Chloë Sevigny. Όμως η φήμη του θα εκτοξευτεί στα ουράνια το 1991 όταν το ένστικτό του θα τον οδηγήσει στον χώρο των εκδόσεων και στη δημιουργία (μαζί με το πρώην μοντέλο Cecilia Dean) του περιοδικού-σταθμού στην τέχνη της μόδας και της φωτογραφίας, του θρυλικού Visionaire, και των ομογάλακτων V Magazine και Vman Magazine. 

6.

Η Lindsay Lohan φωτογραφημένη από τους Mert and Marcus

H Linda Evangelista φωτογραφημένη από τον Karl Lagerfeld

Όταν το «Visionaire» έσκασε στην αγορά προκάλεσε έναν άνευ προηγουμένου εκκωφαντικό θόρυβο. Δεν χρειάστηκαν πολλές μέρες από την ώρα της έκδοσης του για να γίνει «Βίβλος της μόδας» όχι μόνο για τους αναγνώστες του αλλά (κυρίως) για τους επαγγελματίες της μόδας ανά τον πλανήτη. Το αγόραζαν, το ζήλευαν, το αντέγραφαν, ανατύπωναν τις σελίδες του σε χιλιάδες φωτοαντίγραφα, διακοσμούσαν τους τοίχους των γραφείων, των σπιτιών, των εταιρειών τους.  Ό,τι σπουδαία φωτογραφία θυμάσαι στη ζωή σου έχει πρωτοδημοσιευτεί στις σελίδες του.  Άνθρωποι της πιάτσας το ξεφύλλιζαν και έβλεπαν τι συμβαίνει και πού. Για πάνω από μία 25ετία το Visionaire έδινε το ρυθμό και έβαζε το τόνο στη σωστή συλλαβή σε μια εποχή που αφθονούσαν οι ανορθογραφίες. Μ' ένα μαγικό τρόπο μας ταξίδευε εκεί που συνέβαιναν πραγματικά «άλλα» πράγματα, πιο περιπετειώδη και πιο γόνιμα: στην επικράτεια του νέου, του αδιανόητου, αυτού που δεν μας μοιάζει. Έντυπα σαν το Visionaire δεν ήταν απλώς περιοδικά. Ήταν Γλυκύ μου Έαρ, το Πρώτων Βοηθειών, η Μάμα Ρόμα, η Παναγία η Παντοχαρά, οι κήποι της Βαβυλώνας.

7.

Oι εκδότες του «Visionaire» James Kaliardos και Cecilia Dean

Έλληνας δεύτερης γενιάς, ο James Kaliardos αντλεί την καταγωγή του από το χωριό Μόρφη. Γεννήθηκε στο Ντιτρόϊτ, από μητέρα κομμώτρια και πατέρα ράφτη. Σε συνεντεύξεις του θυμάται που έβαφε τις φίλες του στο σχολείο, τις έκανε όμορφες για τα ραντεβού τους ή για το χορό. Θυμάται ακόμα ότι από 7 χρονών που έβλεπε τη μητέρα του να βάφεται έντονα στα μάτια (μια γυναίκα που θύμιζε στο πρόσωπο την Κάλας και στα μαλλιά την Τζάκυ Κένεντι) άρχισε ο ίδιος να τη βάφει. 

Σπούδασε στο Parson School of Design της Νέας Υόρκης. Το πάθος και το μεράκι για την τέχνη του, συντονίστηκαν με τον ζωντανό ρυθμό της πόλης και τη λάμψη του χώρου της μόδας. Τραβώντας δοκιμαστικές φωτογραφίες με τους φίλους του γνωρίζει στην Area, το μυθικό νεοϋορκέζικο κλάμπ, τον Warhol που σπεύδει να σχολιάσει το make up του ενώ ο Steven Meisel τον παροτρύνει να το κάνει επάγγελμα. Και το κάνει. Με τη συγκατάθεση των ελλήνων γονιών του! Πράγμα σπάνιο για την εποχή, όπου ακόμα και η λέξη μέικ απ ακουγόταν ύποπτη και παρεξηγημένη. Αρχίζει να χτίζει την λαμπρή καριέρα του και τον προσωπικό του μύθο.

Το 2003 γίνεται ο πρώτος make-up artist που κατα­λαμβάνει τη θέση του συμβούλου στην παρισινή L’Oréal. Ως φιλόδοξος ηθοποιός το 1996 θα δημιουργήσει στην Νέα Υόρκη τον δικό του θίασο τον περίφημο Innocent Theatre Company με τον οποίο ανεβάζει ακόμη έργα νέα ή κλασικού ρεπερτορίου σε πα­ραστάσεις όπου συνδυάζονται η σύγχρονη τέχνη και η μόδα.

Σήμερα, τρεις σχεδόν δεκαετίες μετά, η ατζέντα με τις επαφές του θεωρείται η πιο περιζήτητη και ενημερωμένη της showbiz. Ανάμεσα σε ονόματα φωτογράφων, εκδοτών, διευθυντών, στάιλιστ υπάρχουν ονόματα όπως της Madonna (εκείνος της έδωσε το boho-tech στυλ στο Ray of Light άλμπουμ), του Μeisel, της Kate Moss, της Νaomi, της Julian Moore, της Angelina Jolie και τόσων άλλων. Δεν μπορούσε πια κανείς να τον αγνοήσει. Η ζωή του, ο μύθος του, γλεντούσαν το γκλάμορ προκλητικά. Την ίδια στιγμή που ο ίδιος παρέμενε νηφάλιος και στρωτός, ένας παραδομένα ευαίσθητος άνθρωπος.

8.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη James Kaliardos (@jameskaliardos) στις Μάρ 8, 2017, 4:13μμ PST

Ξαναγυρίζω από εκεί που άρχισα. Από το Μουσείο της Ακρόπολης. Πηγαίνω, όπως έγραψα, συχνά και εξακολουθητικά εκεί. Αλλά αυτή την προτομή που βλέπω τώρα στο instagram δεν την αναγνωρίζω. Εκείνο το βράδυ, Ημέρα της Γυναίκας θυμίζω, απ' όλα τα δεκάδες χιλιάδες εκθέματα του Μουσείου, ο James Kaliardos έχει διαλέξει να βιντεοσκοπήσει και να ανεβάσει στο instagram του ένα μοναδικό πρόσωπο. Το πρόσωπο ενός αγάλματος που… κλαίει (!).  Δεν το αναγνωρίζω. Στέλνω τη φωτογραφία σ' ένα αιφνίδιο sms στον ξεναγό μας ζητώντας τη συνδρομή του. Μου γράφει: «Λόγω μεγέθους έχει αποδοθεί σε λατρευτικό άγαλμα, ίσως Αφροδίτη. Είναι περίπου του 4ου π.Χ αιώνα (γι' αυτό έχει τοποθετηθεί στην αίθουσα προς την έξοδο με τα ελληνιστικά και τα ρωμαϊκά). Αυτό το απίστευτο εφέ των δακρύων οφείλεται στις μεταλλικές βλεφαρίδες που είχε κάποτε – με την οξείδωση φαίνεται σαν να κλαίει». Διαβάζω το σχόλιο που συνοδεύει το βίντεο του: «Ας δώσουμε μια υπόσχεση να μην κακομεταχειριζόμαστε τις γυναίκες, και μακάρι όλοι να εξυψώσουμε και να τιμήσουμε τις ψυχές τους με ευγένεια, υποστήριξη και την παροχή ίσων ευκαιριών. #womensday #theacropolismuseum #ancientart #greece».

Εντάξει James, σ' ευχαριστούμε!

9.

Το πρώτο σέλφι της βραδιάς. Η Γαλάτεια Λασκαράκη απαθανατίζει την Μαρία Παπαθανασίου Αρώνες της Outstand Bespoke Communications και την Έλια Κεντρωτά της ΜAC

MAC team. H Έλια Κεντρωτά, PR & Communications Manager MAC Greece & Balkans, o Μάνος Βυνιχάκης make-up artist, o James Kaliardos, make up master της MAC, η Κατερίνα Κιάσσου, Brand Manager MAC, και η Αλεξάνδρα Σπυριδοπούλου, MAC senior artist.

Θερμά συγχαρητήρια γι' αυτή τη βραδιά οφείλουν να αποδοθούν στον οικοδεσπότη, την εταιρεία MACcosmetics, στην εταιρεία που ανέλαβε την διοργάνωση Outstand Bespoke Communications (outstand.gr) και φυσικά σε όλους τους ανθρώπους που ανέλαβαν τις ξεναγήσεις, το φαγητό, τη φύλαξη κλπ.

10.

Μια υπερπολυτελής συλλεκτική έκδοση του Visionaire που περιλαμβάνει τεύχη της τελευταίας 25ετίας και κυκλοφόρησε από τον Rizzoli ήταν το δώρο στους επισκέπτες της βραδιάς. 472 σελίδες, 1453 φωτογραφίες. Και όσοι το επιθυμούσαν και με live αυτόγραφο του εκδότη.

Η συλλογή μακιγιάζ “JK” που υπογράφει ο James Kaliardos  για την MAC είναι διαθέσιμη σε όλα τα καταστήματα MAC από τις 10/3

---

Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του James Kaliardos που είχε δώσει το 2008 στο περιοδικό LOOKmag

Γιατί Νέα Υόρκη; (δώσε τρεις λόγους)

1. Καθένας με ταλέντο μπορεί να φτάσει στην κορυφή.

2. Είναι η πόλη που συγκεντρώνει διαφορετικές κουλτούρες με τρόπο ώστε όλοι να συνυπάρχουν κι έτσι εμπνέει ιδέες και πράξεις που κάπου αλλού θα ήταν προκατάληψη.

3. Έχει τέτοια ενέργεια όσο καμία άλλη πόλη, που σε αφυπνίζει και σου επιβάλλει να δραστηριοποιηθείς.

Τι βλέπεις αυτή τη στιγμή έξω απ’ το παράθυρό σου;

Έχω μια υπέροχη θέα του Empire State Building, του Flat Iron Building και της art deco κορυφής του Chrysler Building.

Ποια από τις δύο πλευρές σου, η ελληνική ή η αμερικάνικη, επηρεάζουν περισσότερο τις αποφάσεις σου;

Ο Αμερικάνος James είναι ανοιχτόμυαλος, προχωρά μπροστά. Ο Έλληνας James είναι προσγειωμένος, προσκολλημένος στην ελληνική φιλοσοφία γύρω από τον άντρα (όπως ο πατέρας μου), κάτι που τον κρατάει πάντα στο σωστό δρόμο και τον κάνει να μη σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αλλά να σκέφτεται για όλους.

Η Αθήνα είναι... (τρεις λέξεις)

Καλλιτεχνική, αρχαία, σέξι.

Έχεις έρθει στην Ελλάδα. Σε ποιο μέρος θα ήθελες να ξαναπάς και να ξαναπάς;

Στον Παρθενώνα, στην Καλντέρα της Σαντορίνης, στα ξαδέρφια μου στη Θεσσαλονίκη, στο χωριό του πατέρα μου τη Μόρφη (ή να φάω ένα ριζόγαλο στον Βάρσο της Κηφισιάς ή σουβλάκι στον Κώστα στην Αδριανού!).

Μπορείς να μας πεις 4 Έλληνες (άντρες/γυναίκες) που θαυμάζεις; Και γιατί;

Τον πατέρα μου, Νικόλα Καλιαρντό. Ήταν ένας γενναίος Έλληνας που πολέμησε τους ναζί όταν έκαψαν το χωριό του και σκότωσαν τον αδερφό του. Μου έμαθε να υπερασπίζομαι αυτά που πιστεύω, να πολεμάω γι’ αυτό που είναι σωστό και να βοηθάω όσους έχουν ανάγκη. Και ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Ελληνίδα μητέρα μου για περισσότερα από 50 χρόνια. Επίσης, τον Ελία Καζάν, γιατί σκη­νοθέτησε τον Μάρλον Μπράντο στο αγαπημένο μου έργο Λεωφορείο ο πόθος, του Τένεσι Γουίλιαμς. Τον Κωνσταντίνο Καβάφη, για την υπέροχη, μο­ναχική του ποίηση. Τη Μαρία Καλογεροπούλου Κάλλας, που η φωνή της με ενέπνευσε και με έκανε να σπουδάσω όπερα (είμαι βαρύτονος) και γιατί έμοιαζε στη μητέρα μου.

Όταν ακούς τη λέξη Visionaire ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;

Καλλιτεχνική ελευθερία.

Ποιο θα ήταν το ιδανικό αφιέρωμα για ένα από τα επόμενα τεύχη του Visionaire;

Να κάνω ένα pop-up τεύχος, το οποίο μάλιστα ήδη έχει προγραμματιστεί για τον Δεκέμβρη. Ή το τεύχος του μέλλοντος. Ένα τεύχος που να δημιουργηθεί με την απόλυτη ηλιακή ενέργεια.

Ποιο είναι το καλύτερο τεύχος του Visionaire που έχει κυκλοφορήσει;

Είναι όλα τόσο διαφο­ρετικά μεταξύ τους. Προσπαθούμε να προσφέ­ρουμε στους αναγνώστες μας αληθινή εμπειρία αισθήσεων σε κάθε τεύχος. Και το κάνουμε όλο μόνοι μας κάθε φορά. Είναι τα μωρά μας, δεν μπο­ρώ να διαλέξω ποιο είναι καλύτερο, αλλά μπορώ να ξεχωρίσω το Νο3 Erotica, που ήταν η πρώτη φορά που προκαλέσαμε με αισθησιασμό και δι­εκδικήσαμε την ελευθερία της τέχνης μας, το Νο38 Love, που ήταν ένα σύνολο από διηγήματα και ιστορίες παλαιότερων εποχών, σαν προσωπι­κό σημειωματάριο με εικόνες, και το Νο48 Magic, που περιείχε ένα τρισδιάστατο φιλμ 3 δευτερολέ­πτων, μια κάρτα με κινούμενη εικόνα.

Ποιο είναι το μέλλον των περιοδικών κατά τη γνώμη σου;

Υπάρχει τεράστια διαφορά από εκεί­νον που θα γυρίσει τις σελίδες ενός περιοδικού, θα διαλέξει πώς θα το διαβάσει και τι θα αισθανθεί διαβάζοντάς το, και από εκείνον που το κοιτάζει online. Δεν νομίζω πως το πραγματικό περιοδικό θα πεθάνει ποτέ, είναι μοναδική εμπειρία, χειρο­πιαστή, που εμπλέκεσαι σωματικά. Μια οθόνη και ένα ποντίκι δεν μπορούν να συγκριθούν μ’ αυτή την αίσθηση.

Τρία καινούργια πράγματα που αγόρασες τον προηγούμενο μήνα.

Το καινούργιο βιβλίο του Richard Avedon, Performance. Έναν κυνηγητικό σάκο Filson από το Σιάτλ. Still Life του Irving Penn.

Τρεις λέξεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα.

Είμαι ο βασιλιάς!

Τρία πράγματα που μισείς.

Αποφάσεις κάτω από φόβο, γυναικεία κακοποίηση, φανατισμό στη θρησκεία.

Ένα σχεδιαστή που αγαπάς;

Nicolas Ghesquiere, Isabel Toledo, Karl Lagerfeld.

Το μαύρο χρώμα είναι...

Καλλιτεχνικό, αλλά όχι πάντα το καλύτερο χρώμα να φοράς όντας καλλι­τεχνικά δραστήριος. Προσπαθώ να μην το φοράω συχνά και έχω παρατηρήσει πως όταν δεν το κάνω ο κόσμος αντιδρά πολύ διαφορετικά στο χρώμα.

Υποσχέσου στον εαυτό σου τρία πράγματα για τη νέα σεζόν.

Ο καθημερινός πρωινός γιό­γκα διαλογισμός μου μού υπαγορεύει να βάζω τον εαυτό μου πάντα μπροστά, να βρίσκω οπωσδήπο­τε προσωπικό χρόνο και να εκφράζω τη δημιουρ­γικότητά μου. Ή μήπως εννοούσες ένα καινούργιο παλτό Balenciaga από δέρμα προβάτου;