Μπαίνουμε στον Υδροχόο και θα ανάψουνε φωτιές. Από την Κυριακή ο λαός έρχεται στην εξουσία και η Αστική Τάξη θα σαστίσει και θα πάει από κει που ‘ρθε. Τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά, που ακόμα και ο Σακελλάρης δεσμεύεται ότι θα αρχίσει να γράφει μικρότερα κείμενα. Τώρα είναι κατάλληλη στιγμή να ξεκαθαρίσουμε με κάτι χρεωστούμενα, για να μην παραμένουν συγχύσεις και αμφιβολίες γύρω από τα μεγάλα ζητήματα της «Αριστεράς». Έρχεται, λοιπόν, μια «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και αποκατάστασης της δημοκρατίας»; Έρχεται η ώρα της Ανθρωπχιάς; Ή κάτι άλλο, ίσως λίγο πιο χυδαίο, βρίσκεται εν εξελίξει;
Όταν προ μηνός ξανανοίξαμε οργανωμένα το ήδη περπατημένο θέμα «Οι 5 μύθοι της Ανεξυριζαυγιτικής Τερατογένεσης», όπως ήταν αναμενόμενο, τα παιδιά τα «αριστερά» πάλι εκνευρίστηκαν. Δεν τους αρέσει και τους προκαλεί κάποια νευροπάθεια, να ακούν πόσο βρίσκονται κοντά οι ανάσες τους, όχι μόνο με αυτές των ψεκαζμένων, αλλά και με εκείνες των ναζί. Και αυτό, στο βαθμό που έχουνε τιμή τους και καμάρι τους την αντιναζί δήλωση, είναι πράμα πολύ ενοχλητικό και πολύ ζηλιάρικο.
Έλα, όμως, που η σκληρή ζωή αλλιώς τα προσλαμβάνει τα πράματα και κάνει πλάκα στους ένοχους αισχυντηλούς που θέλουν να κρύβουν τις αμαρτίες τους. Μέσα στην φούντωση της τελικής ευθείας, της ξελιγωμένης γιούργιας που κάνουνε τα παιδιά τα «αριστερά» προς την πολυπόθητη εξουσία, η αριστερή σοβαροφάνειά τους βαράει κορυφές. Είμαστε εδώ, για να τους θυμίζουμε τις ανεξυριζαυγιτικές πομπές τους, να χάνουνε την ψυχραιμία τους, να χάνουνε δράμια από το καμάρι της «αριστερότητάς» τους.
Όλη η περιπέτεια του Ανεξυριζαυγιτισμού στηρίζεται στη φτήνεια της «Αριστεράς» του καθ’ ημάς ισλάμ, που μπερδεύει το αριστερό με το αντιδεξιό. Αυτό ισχύει ανελλιπώς, από την ιδρυτική εποχή του Παπανδρεϊσμού, έως σήμερα στην εποχή του υποκατάστατου κ. Τσίπρα, που λόγω άγνοιας μπερδεύει τον ριζοσπαστισμό με την Αριστερά. Και αγνοεί ότι ο ριζοσπαστιζμός μπορεί να σε οδηγήσει στο Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.), αφού οι διάφορες πόρτες του πολύτροπου ριζοσπαστισμού είναι όλες δίπλα δίπλα. Και μπορείς να πας με τις καλύτερες προθέσεις να μπεις σε αριστερή πόρτα και για μια λάθος πόρτα να βρεθείς αγκαλιά με τους ναζί.
Έτσι, ακριβώς, δεν το έπαθε και η άφρων «Αριστερή» Πανδώρα, που άνοιξε το Κουτί με τα σκουλήκια στην πάνω Πλατεία το 2011, (τα ‘χουμε εξηγήσει πολλάκις όλα αυτά) και τώρα κάνει πως δεν ξέρει;… Ο «αριστερός» ριζοσπαστισμός, που πάει με άναρθρες κραυγές να βάψει αβγά, πάντα θα βρίσκεται σε κίνδυνο να τακιμιαστεί με τα σκουλήκια… Έτσι την έφαγε με τους αγαναζισμένους και τους δεν πληρώνω και τους Μάρτυρες της Κερατέας, που τάχα δεν μάθαμε, τίνος δουλειά ήταν, των «αριστερών» ή των ναζί… Και ποιους τελικά ωφέλησε η «αριστερή» Αντιπολιτική Αποενοχοποίηση του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας… Είναι η λατρεία του αντιστασιακού αγωνιστικού ντιριντάχτα, ηλίθιε! Και τώρα η Πανδώρα μιλάει για την Ελπίδα, που έρχεται κατευθείαν μέσα από το Κουτί της…
Ιδού, λοιπόν, Χιωτίδης, Μουμουλίδης, όλα τα απίστευτα παιδιά του αγωνιστικού ντιριντάχτα, τα είδανε όλα και τα λένε όλα. Η Λερναία Ύδρα των Λος Λαπατόλιος, διαρκώς αναπτύσσεται. Τρέχει ο δόλιος ο κεντριστικός μηχανισμός με ένα ρόπαλο και βαράει κεφάλια από διάφορους ξεσαλωμένους μυστήριους (στο δρόμο της κυρα-Ραχήλ), που κάνουνε ζημιά στο ΣΥΡΙΖΑ με τις βλακώδεις δηλώσεις τους. Αλλά ένα τέτοιο κεφάλι σπας, δέκα καινούργια ξεφυτρώνουν και σε δαγκώνουν.
Το σπουδαιότερο, όμως είναι άλλο. Ότι ο πωρωμένος οχλοπολτός δεν θέλει να ακούει για τις νοστιμιές των παρδαλών Συριζαίων. Όσο πιο πολλά επιχειρήματα του αραδιάζεις, για να δείξεις το γελοίο του πράγματος, τόσο πιο πολύ αποφασισμένος είναι να ψηφίσει το «Αριστερό» πεπρωμένο. Πάντως, εμείς, μια που το χρωστάμε από καιρό, θα επανέλθουμε πάραυτα, παρουσιάζοντας ακόμα πέντε μύθους της Ανεξυριζαυγιτικής Τερατογένεσης (θυμηθείτε τους πέντε προηγούμενους στο ιδρυτικό κείμενο που προαναφέραμε).
ΣΤ. Φασίστες, το μακρύ χέρι του Καπιταλισμού
Η κολλημένη απερινοησία των κλισέ της «Αριστεράς» είναι μνημειώδης και παντού προκαλεί μεγάλα γέλια, εκτός από το καθ’ ημάς ισλάμ, όπου γίνεται με γονυκλισίες αποδεκτή και αδιαμφισβήτητη. Ένα από αυτά είναι και η περίφημη θεωρία του μακριού χεριού του καπιταλισμού, που αποτελούν οι φασίστες και οι ναζί, βολικό ιδεολόγημα που χρησιμοποιεί ΤΟ Σύστημα στέλνοντας την προσοχή στο δάχτυλο και όχι στο φεγγάρι.
Παραμύθι ήταν πως οι ναζί θα ψήφιζαν τον Σταύρο Δήμα ως πρόεδρο. Και πώς να το έκαναν, αφού η κοινή μήτρα του Ανεξυριζαυγιτισμού τους έδενε με όλους τους άλλους «αντιμνημονιακούς», αφότου ο κ. Τσίπρας εμβρυούλκησε τους ναζί στη φάτνη της Πάνω Πλατείας; Και όχι τυχαία οι ναζί συστηματικά συμπαρατάσσονται πίσω από όλες τις «αντιμνημονιακές» (γέλια) αντιτοκογλυφικές επιλογές των «αντισυστημικών» και «αντικαθεστωτικών» της «Αριστεράς»…
Άλλο τόσο παραμύθι, λοιπόν, είναι και το ευρύτερο θεώρημα, που λέει ότι τάχα οι ναζί και οι φασίστες είναι το μακρύ χέρι του καπιταλισμού. Αυτό, όμως, είναι το άλλο με τον Τοτό. Η Ιστορία του ριζοσπαστικού κολλεκτιβισμού άλλα δείχνει. Οι ναζί ήταν εκ ταυτότητας και εξ ορισμού ριζοσπάστες εθνικιστές σοσιαλιστές. Εθνοκομμουνιστές ένα πράμα, μην είμεθα γατάκια και λέμε για μακρύ χέρι του καπιταλισμού. Μόνο μια ξελιγωμάρα πρόσκαιρη τους είχε φέρει κοντά με την παρασιτική μεγαλοαστική τάξη, που είχε αναπτυχθεί λόγω έλλειψης δημοκρατίας στη Βαϊμαριανή εποχή και εντεύθεν στο καθεστώς του Φύρερ.
Οι φασίστες παρομοίως, αφού το ιδρυτικό σύμβολό τους ήταν η «Φάσκες» η δέσμη από ξύλινα ραβδιά που συμβόλιζε την ισχύ των ενωμένων μικρών αδυνάτων. Και αυτοί, όπως οι ναζί, ήταν κορπορατιστές, όπως και οι κομμουνιστές. Ήταν ας πούμε απλοϊκά υπέρ του εμείς και κατά του εγώ, δηλαδή υπέρ της συλλογικότητας και κατά της ατομικότητας. Είναι ανυπόστατα αυτά τα ανιστόρητα που επικαλούνται οι «αριστεροί» για τους φασίστες και τους ναζί, επειδή αρχικά κάποιοι επιτήδειοι μεγαλοαστοί συμμάχησαν παρασιτικά με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του μεσοπολέμου, στα οποία και υποδουλώθηκαν ταπεινωτικά… Δομικά όλοι οι ολοκληρωτισμοί ταυτίζονται στην άρνηση της αξίας της ατομικότητας και της ελευθερίας της, που τις καταστέλλουν για το καλό μιας μείζονος συλλογικής αξίας (έθνους, κοινωνίας, κλπ). Άρα τίνος μακρύ χέρι είναι οι φασίστες και οι ναζί, είναι ένας μακρύς μύθος…
Ζ. Δεν είναι παιδί του Αυριανισμού ο Αυγιανισμός
Όπως λέγαμε και προηγουμένως, η «Αριστερά» που προέρχεται από τη μήτρα της Ανανεωτικής Αριστεράς την οποία έχει κάνει ντηλήτ και την έχει εξαφανίσει από το αξιακό της οπλοστάσιο, έχει πάθει μεγάλη ζημιά. Προκειμένου να προσεγγίσει την εξουσία, έχει κάνει εμετό τον Κύρκο και τον Παπαγιαννάκη, ώστε να καταστεί συμπαθής στον Βαθύ Λαϊκισμένο Αυριανικό Πασοκτζισμό. Και τελικά, δεν κρύβεται ότι αφομοιώθηκε από αυτόν, χάνοντας την επαφή της με τις δημοκρατικές ρίζες της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Έτσι, τάχα δεν καταλαβαίνει πόσο άθλιος είναι ο Αυγιανισμός της, που στοχοποιεί τους αντιπάλους, όπως έκανε ο Κουρής με τους Κυρκοφλωράκηδες και τον Χατζιδάκι. Πόσο επικίνδυνα ευτελές είναι να λες ότι «ο Πρωθυπουργός είναι μαλάκας». Πόσο αυτός ο εκτσογλανισμός των επερχόμενων κομισσαρίων δείχνει ότι η πολιτική τους ένδεια κρύβεται πίσω από βωμολοχίες και θωπεύει ακόμα βαρβαρότερα βαϊμαρικά φαινόμενα…
Η. Ψεκαζμένοι είναι μόνο οι Ανεξέλεγκτοι
Από τη στιγμή που δέθηκαν όλες οι μορφές σκοταδισμού πίσω από το απίστευτα ταπεινωτικό (για ένα ευρωπαϊκό έθνος) «αντιμνημονιακό» γαϊτανάκι, ήταν μοιραίο να αρχίσουν να ψιλοαφομοιώνονται και μεταξύ τους. Όταν οι «αριστεροί» λένε «το Ποτάμι είναι μέρος της μνημονιακής πραγματικότητας», τότε γιατί να μην αισθάνονται κοντά με τους «αντιμνημονιακούς»; Και με την ψιλοταυτόσημη ρητορεία των ναζί, που λένε «Λευτεριά στην Ελλάδα, που την ξεπουλάνε κομμάτι κομμάτι». Και με τους Ψεκαζμένους που λένε «να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας».
Παρόμοια φοβικό και εθνολαϊκιστικό δεν είναι και το «αριστερό» σύνθημα «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και αποκατάστασης της δημοκρατίας»; Και το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» που τώρα μονοπωλούν οι ναζί, πόσο μακριά πέφτει από την κουλτούρα της Παΐσιας «Αριστεράς»;… Πουλάκια μου ανεξυριζαυγιτισμένα…
Άλλωστε, όπως δείξαμε σε προχτεσινό υστερόγραφο, γιατί οι χρυσαυγίτες φυλλοροούν εξ ίσου προς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί εξ ίσου οι ναζί προτιμούν κυβέρνηση με βάση ΝΔ και με βάση ΣΥΡΙΖΑ; Και γιατί και οι τρεις πλευρές του Ανεξυριζαυγιτισμού έχουν ταυτόσημη άποψη κατά 80% (!) ότι « Ευρώπη θα υποχωρήσει (εάν σφιχτούμε πολύ)» (γέλια)… Μα, είναι ο Ανεξυριζαυγιτισμός, ηλίθιε!... Δηλαδή, έχουνε και οι τρεις κοινή χαβούζα από όπου ψαρεύουν τον κοινό ψεκαζμένο οχλοπολτό τους. Άλλως ειπείν, εδώ ισχύει ο Νόμος του Λαβουαζιέ περί Αφθαρσίας της Ύλης. Όση μάζα μπαίνει στην αντίδραση, τόση και βγαίνει. Χάνουν κόσμο οι ναζί, τον παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και φυσικά, άντε να δούμε, πότε θα πιάσει η ευχή «καλά στέφανα!», για το αίσθημα με τους «συνεπείς αντιμνημονιακούς» Ψεκαζμένους. Τώρα που καταλυτικά επιδρά και η Πρόδρομος Ραχήλ, κορυφαία αγαπημένη ενωτική επιβεβαίωση του Ανεξυριζαυγιτισμού (μόνο η κυρία Γιαταγάνα ατυχώς τους διέφυγε)… Ενώ ο κ. Καμμένος αυτοδιαφημίζεται ως υγιές συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ (τώρα και σε τηλεοπτική μαντινάδα «γι’ αυτό μαζί με ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται Καμμένος»…), πόσο πχιο χαμηλά πχια;… Και όπως ο ίδιος λέει, τον αγκαλιάζουν όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, ο Πυρίκαυστος Ζουράρις, οι Σπίθες, οι ΕΠΑΜ Καζάκηδες, μέγα τμήμα δηλαδή της Παΐσιας «Αριστεράς» (η υπόλοιπη είναι στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ)… Ιεγώ φταίου;;;
Ψεκασμένοι, λοιπόν, είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι «έχουμε ανθρωπιστική κρίση», ότι «πιο κάτω δεν έχει», ότι πολλά εκατομμύρια αυτοκτονίες, ότι οι διεθνείς τοκογλύφοι μας ρουφάνε τα ζωτικά υγρά. Ψεκαζμένοι είναι και όλοι εκείνοι οι πανεπιστημιακοί καθηγητές που έχουνε αρπάξει αμάσητη την παραμυθία του επα(απε)χθούς χρέους και δεν μπορούν να την τεστάρουν στο στομάχι τους. Και σου εξηγούν με γουρλωμένο μάτι, πόσα δίκια έχει η Ναόμι (Κάμπελλ) Κλάιν και πόσο μηδαμινή είναι η επιρροή των επα(απε)χθών ελλειμμάτων μας στη διαμόρφωση του τρομακτικού μας χρέους…
Ακόμα κάτι δεν καταλαβαίνεις, καψερέ «αριστερέ» μ’;;; Εν τάξει, δεν θα καταλάβεις ποτέ, ότι ο Λαϊκισμός είναι η βάση του «Αντιμνημονιακού» Τίποτε. Ότι ο Λαϊκισμός είναι η μήτρα που γέννησε και κρατάει ενωμένες τις δυνάμεις του Ανεξυριζαυγιτισμού. Γι’ αυτό και όλες αυτές οι δυνάμεις είναι ψεκαζμένες και συναποτελούν τον Ενιαίο Ψεκαζμένο Αντιμνημονιακό Ανεξυριζαυγιτισμό. Και αυτό αποτελεί παρακαταθήκη για τα επερχόμενα μετά την Κυριακή.
Θ. Άλλο η βία κατά Χατζηδάκη και άλλο κατά Άδωνι
Δύο δηλώσεις, που νομίζουμε διαφορετικές, αλλά είναι παρόμοιες, μαρκάρουν τον παρακμιακό «αριστερό» πολιτισμό. Όταν, για τον δολοφονικό φασιστοτραμπουκισμό κατά Κωστή Χατζηδάκη, η «αριστερή» ηγεσία είχε πει «Δεν θα λογοκρίνουμε την οργή του λαού». Και όταν για μια ακόμα φασιστική δολοφονική επίθεση κατά Άδωνι Γεωργιάδη, η κυρία Θεανώ Φωτίου είπε προχτές το άθλιο «Τα γκαζάκια δεν είναι πολιτική απάντηση, αλλά ο Αδωνις έχει προκαλέσει τον ελληνικό λαό». Ε, το λοιπόν, δεν είναι διαφορετικές, είναι βγαλμένες από την ίδια ακροδεξιά μήτρα.
Η λογική «φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες» είναι φασιστικότερη του αντικειμένου της. Από αυτήν ξεκινάει ο φασισμός κατά του «φασίστα» Άδωνι, ο οποίος είναι ένας εκλεγμένος υπερσυντηρητικός μικροαστός, που τρώει πολλές φασιστικές μπόμπες, στο όνομα ενός φασιστικού «αντιφασισμού». Κάτι ακόμα δεν καταλαβαίνεις, καψερέ «αριστερέ» μ’;
Η πάντα μυωπική «Αριστερά» μπερδεύει το γιακωβίνικο με το επαναστατικό και νομίζει ότι κάθε ριζοσπαστισμός είναι προοδευτικός… Και ανέχεται (αν δεν οργανώνει κιόλας) αντισυγκεντρώσεις κατά του Σαμαρά και κουτουλιές κατά του Παπαμιμίκου στο Περιστέρι, υποβαθμίζει τα γκαζάκια κατά του όποιου «κακού» αντιπάλου. Υιοθετεί κοντολογίς, την απεχθή κουλτούρα των παρακρατικών της «Καρφίτσας», που δολοφόνησε τον Λαμπράκη. Τι δεν καταλαβαίνεις; Εδώ με τα τσαρούχια προσχωρεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο.
Άλλωστε, ναζί εν τη γενέσει ήταν εκείνοι οι άθλιοι που κόντεψαν να σκοτώσουν τον Χατζηδάκη. Ναζί ήταν και όσοι λεβεντοβούβαλοι έλεγαν «αλήτες προδότες πολιτικοί και μπουρδέλο η Βουλή», όπως και όλοι οι ευγενείς τύποι της Αντιπολιτικής Αποενοχοποίησης του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας, που χάιδευε και υιοθετούσε ο κ. Τσίπρας. Όπως ναζί είναι και όσοι καίνε μαγαζιά Εβραίων ή Γεωργιάδηδων, ή της κυρίας Γατά στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, ή της Άθενς Βόις, ή δεν έχει σημασία ποιων άλλων. Σημασία έχει ότι καίνε τον Άλλον… Αυτό το μπέρδεμα στο μυαλό των παιδιών των «Αριστερών» είναι μεγάλη πίκρα.
Ι. Δεν είναι διεθνής ο Ανεξυριζαυγιτισμός
Το επίμονο αγαπητιλίκι της κυρίας Μαρίν Λεπέν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που άρχισε πριν λίγο καιρό και συνεχίστηκε προχτές, δεν είναι τυχαίο. Όλα τα παιδιά του ντιριντάχτα εθνολαϊκισμού έχουνε κοινά ενδιαφέροντα, Γκρίλλοι, Φαράτζ, Λεπέν, ξέρουνε αυτοί γιατί αγαπιούνται μεταξύ τους. Είναι διεθνές το πνεύμα που προάγει τον Ανεξυριζαυγιτισμό, όσο και στο καθ’ ημάς ισλάμ είναι ψιλοπρωτοπόρο και άνοιξε το δρόμο μετά το 2008. Το
Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο της κλιμακούμενης ευρωπαϊκής κρίσης και οι κάθε λογής, μορφής και χρώματος τραμπούκικοι γιακωβινισμοί που εισάγει, έχουνε πάλι την κοινή μήτρα. Τον εθνολαϊκισμό.
Στο μικροπεριβάλλον του μπαλκανικού μας ισλάμ είναι πολύ εύκολο να παρεισφρύσει ο πειρασμός του να μπολιάσω με λίγη ανοχή στη βία ή ακόμα και με υιοθέτηση λίγης βίας τον απλό και άδολο λαϊκισμό μου… Δεν βρίσκετε; Έτσι, έχεις βρεθεί μέσα στο Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, μέχρι να πεις κύμινο και χωρίς να το πάρεις χαμπάρι και ο αδιανόητος Ανεξυριζαυγιτισμός γίνεται τόσο απλά υπαρκτός… Ε, στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, η τελευταία σε όλα Ψωροκώσταινα έχει φιλοδοξίες. Και έχει καταστεί πιονέρος, μπροστάρης στη διαμόρφωση φαινομένων όπως ο Ανεξυριζαυγιτισμός μας. Ας είμαστε περήφανοι γι’ αυτό…
Δια ταύτα
Από δω και πέρα, ας ψαχτούμε. Μάλλον δεν είναι Αριστερά το να έρχεται μια ξελιγωμένη για εξουσία ομάδα, χωρίς όραμα, στόχο και ηθικό έρεισμα, δίνοντάς τα όλα, για να προσεταιριστεί όλα εκείνα τα πολλά μικροσυμφέροντα, που ως τώρα έχτισαν το χρεωκοπικό αδιέξοδο. Δεν αρκεί να οδηγείς κουτσούς και στραβούς στον Άγιο Παντελεήμονα (#syriza_padu), προσμένοντας το θάμα, εκμεταλλευόμενος τις ηθικές αδυναμίες τους, για να αυτοκαλείσαι Αριστερά.
Γιατί τότε απλώς είσαι μια «Αριστερά», ως Συνομοσπονδία μικροσυμφερόντων, που οδηγεί στο καθεστώς της Δικτατορίας του Κομισσαριάτου. Σε αυτό, οι ορδές των ξελιγωμένων κομισσαρίων, που υποτίθεται ότι είναι εδώ για να διαχειριστούν αυτά τα μικροσυμφέροντα, θα επαναλάβουν τα θάματα του πελατειακού λαϊκισμού. Ακριβώς του ίδιου που μας οδήγησε στα χαμηλά πρανή του γκρεμού, όπου απολαμβάνουμε σήμερα φουλλ δημοκρατία και φουλλ ανθρωπχιά. Ιδίως όταν οι συνθήκες ευνοούν και το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο τύπου Ανεξυριζαυγιτισμός και Αυγιανισμός.
Να τα λέμε κι αυτά, για να μην εκπλαγούμε, όταν από μεθαύριο, με ένα νόμο και ένα άρθρο, όλα τα ανάποδα θα επανέλθουν στα ίσα τους. Όταν όλη η στραβωμάρα θα επανέλθει με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω. Και θα διώξει τα άτιμα τα μνημόνια, που ήθελαν να μας καταργήσουνε τη διαφθορά μας και την αρχοντιά μας, που ζηλεύουνε ο Κίσσινγκερ, οι Εβραίοι και η Γερμανίδα, κακό χρόνο και μαύρο PSOFFFO!!!111!!! να ‘χουνε.
