Υπόθεση Novartis: Ο Μάνος Βουλαρίνος εξηγεί τι πρέπει να διερευνηθεί για την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και αποκαλύψεις (αλλά και πολύ πριν από αυτές, όπως θα θυμούνται όσοι διαβάζουν-ακούνε τακτικά) μπορούμε νομίζω με σχετική ασφάλεια να πούμε πως η πλήρης ονομασία του σκανδάλου Novartis είναι «σκάνδαλο Novartis – ΣΥΡΙΖΑ». Και εξηγώ:
Το τι έκανε η Novartis στην Ελλάδα το ξέρουμε από τις υποθέσεις της σε όλο τον κόσμο και το μάθαμε κάπως καλύτερα με το κλείσιμο της υπόθεσής της στην Αμερική, στην οποία (για όποιον ξέρει αγγλικά καλύτερα από του Αλέκση) σύμφωνα με την Αμερικάνικη δικαιοσύνη ΔΕΝ εμπλέκονται πολτικοί. Η εταιρεία έκανε δωράκια σε κρατικούς λειτουργούς που είχαν θέσεις κλειδιά στο χώρο της δημόσιας υγείας (διοικητές π.χ.) και σε γιατρούς, ωστέ να προτιμούν τα δικά της προϊόντα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κοντά στους 4.000.
Χάρη όμως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουμε κανέναν από τους λειτουργούς και τους γιατρούς αυτούς. Ούτε έναν. Χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ κανένας από αυτούς τους ανθρώπους που συμμετείχαν σε ενα διαπιστωμένο σκάνδαλο δεν αντιμετωπίζει καμία κατηγορία. Ούτε ένας, ούτε μία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την επιρροή που (όπως υποψιαζόμασταν και τώρα μαθαίνουμε) ασκούσε στην δικαιοσύνη, κατάφερε οι ερευνες να μη στραφούν εναντίον των πραγματικών ενόχων αλλά εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων. Εναντίον πολιτικών (ή ανθρώπων που μπλέχτηκαν με την πολιτική χωρίς να είναι επαγγεματίες πολιτικοί, ο Πικραμένος ας πούμε), που εκπροσωπούν αυτο που ονομάζουμε «δημοκρατικό τόξο». Δηλαδή εναντίον ανθρώπων που προτιμούν την αστική δημοκρατία από οποιουδήποτε χρώματος δικτατορία, προτίμηση που όσο να’ναι ενοχλεί κάπως τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δηλαδή η σκέψη του Μαγαζιού, του μαγαζάτορα και των εμποροϋπαλλήλων δηλαδή, ήταν να χρησιμοποιήσουν την ιστορία της Novartis για να πλήξουν όχι απλώς τα αντίπαλα κόμματα αλλά και την ίδια την, καθόλου συμπαθή σ’ αυτούς, δημοκρατία.
Αυτό που δεν είναι ακόμα προφανές και που πρέπει οπωσδήποτε να διερευνηθεί, είναι το αν η κάλυψη στους ανθρώπους που είχαν θέσεις κλειδιά στο ΕΣΥ και στους γιατρούς ήταν μια παράπλευρη απώλεια ή αν ήταν ένας ακόμα σκοπός. Αυτό που πρέπει να διερευνηθεί είναι αν η Πρώτη Φορά Αριστερά απλώς αδιαφόρησε για το πραγματικό σκάνδαλο ή αν προστάτευσε γνωστούς και φίλους.
Με δεδομένο ότι μια έρευνα δεν είναι υποχρεωτικό να πάει προς μια κατεύθυνση και με δεδομένο ότι μια κυβέρνηση που πιέζει τη δικαιοσύνη να διερευνήσει πολιτικούς της αντιπάλους θα μπορούσε, αν ήθελε, να την πιέσει να διερευνήσει και τους με βεβαιότητα εμπλεκόμενους, μπορεί κανείς εύκολα να εικάσει πως το ότι αυτή τη στιγμή δεν διώκεται ούτε ένας γιατρός, μάλλον δεν είναι αποτέλεσμα της παροιμιώδους ανικανότητας των υψηλόβαθμων στελεχών του Μαγαζιού και των παρατρεχάμενων τους. Αλλά ακόμα κι αν είναι αποτέλεσμα ανικανότητας ή αμέλειας, η ανικανότητα και η αμέλεια είναι σκανδαλώδεις.
Φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, για να το πω όσο πιο απλά γίνεται τα ενδεχόμενα είναι δύο:
α) η κυβέρνηση του Αλέκση ήταν τόσο απορροφημένη να στήσει τη σκευωρία σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων που ξέχασε ότι το σκάνδαλο Novartis είναι πρώτα και πάνω από όλα ιατρικό σκάνδαλο,
β) το ήξερε καλά και προσπάθησε με ένα σμπάρο να πιάσει δύο τριγώνια: και να παγιδεύσει τους αντιπάλους και να γλιτώσει τους φίλους γιατρούς και/ή τους φίλους που είχαν θέσεις κλειδιά στο ΕΣΥ.
Και οι δύο εκδοχές είναι φοβερά επιβαρυντικές για το Μαγαζί αλλά νομίζω πως καλό είναι να μάθουμε ποια απο τις δύο είναι η πραγματική. Για να έχουμε μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι ακριβώς πουλούσε το μαγαζί του Αλέκση και σε ποιους. Και μπράβο του.
Η δηλούμενη αίσθηση περί φτώχειας δεν πηγάζει από τη σημερινή κατάσταση των οικονομικών της χώρας, αλλά μάλλον από μία νοσταλγική σύγκριση με το παρελθόν
9°
