Το ότι η κυβερνητική παράταξη είναι τσακωμένη με τη λογική το είχαμε καταλάβει από την προεκλογική περίοδο των πρώτων εκλογών του ’15, όταν υπόσχονταν γαϊδάρους με κοκκκινογάλανα φτερά που θα πετούν πάνω από τη χώρα και θα ρίχνουν ευρώ (ή ρούβλια) στον περήφανο και αδάμαστο ελληνικό λαό. Τέτοια ήταν η πελατεία, τέτοια έλεγε. Στο κάτω-κάτω το χειροκρότημα και η ψήφος σ’ αυτόν που θα πει τις μεγαλύτερες ανοησίες είναι μια παλαιά παράδοση του τόπου μας και όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα θα μου φαίνεται δύσκολο να καταλάβω αν πιο πολύ φταίει ο απατεώνας έμπορας που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή ο κουτοπόνηρος πελάτης που –παρά τις πολλές προειδοποιήσεις– πάει και τις ψωνίζει.
Όπως και να έχει, η πορεία των ΣΥΡΙΧΑΝΕΛ είναι συνδεδεμένη με την απάτη (πολιτικά μιλώντας, προς το παρόν τουλάχιστον) και τον παραλογισμό και αν πρέπει κάτι να τους αναγνωρίσουμε είναι η ξεχωριστή συνέπεια, στα όρια της εμμονής, που δείχνουν στο να παραλογίζονται προσπαθώντας να κοροϊδεψουν όσο περισσότερους αφελείς μπορούν με παραμύθια που θα έκαναν ακόμα κι ένα μικρό παιδί να νιώσει αμηχανία.
Τελευταίο παραμύθι στη μεγάλη αυτή συλλλογή (που άνετα θα μπορούσε να εκδοθεί με τον τίτλο «1.000 και 1 Αριστερές Νύχτες») είναι το παραμύθι του καλού Αλέκση και του κακού Πάνου. Σύμφωνα με αυτό το παραμύθι, που από χθες ξεκίνησαν να διηγούνται οι κυβερνητικοί πολιτικοί και οι κυβερνητικοί δημοσιογράφοι, ο Καμμένος βλάπτει σοβαρά τη χώρα αλλά ο Αλέκσης, ο άνθρωπος που διάλεξε τον Καμμένο για συνεταίρο και τον τοποθέτησε επικεφαλής του Υπουργείου της Άμυνας, την ωφελεί. Καταλαβαίνετε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με παραλογισμό επιπέδου «οι φονικές σφαίρες βγαίνουν μέσα από το πιστόλι που σώζει ζωές», αλλά όπως είπαμε και στην αρχή, οι κυβερνητικοί δεν είναι οι καλύτεροι φίλοι της λογικής.
Βεβαια η αντίφαση του σχήματος «καλός Αλέκσης και κακός Πάνος» παραείναι παιδαριώδης και το ότι οι δήθεν «διαφορές» γίνονται αντιληπτές μετά από τέσσερα χρόνια απροβλημάτιστης συνύπαρξης, μπορεί να υποψιάσει ακόμα και τους αφελείς επιπέδου «ψηφοφόρος Βαρουφάκη ή Σώρρα», όμως αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τα κυβερνητικά στελέχη.
Αν σκεφτείτε ότι μιλάμε για τύπους που καβάλησαν την εξουσία ισχυριζόμενοι πως θα κάνουν τις αγορές να χορέψουν στον ρυθμό των νταουλιών τους, το να επινοούν «διαφορές» με τους Καμμένους Έλληνες τώρα που αναγκαστικά θα ξεκολλήσουν τα κωλαράκια τους από τις αναπαυτικές καρέκλες της εξουσίας που ο Καμμένος τους χάρισε, είναι πταίσμα. Ενα πολύ αστείο πταίσμα που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε μια ακόμα πιο αστεία «ρήξη», ωφέλιμη και για τα δύο φιλαράκια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να πείσει τους αφελείς ότι τέσσερα χρόνια του είχαν κάνει μάγια και οι ΑΝΕΛ ότι κάτι τους είχαν ρίξει στο ποτό. Και έχω βάσιμες ελπίδες ότι το γέλιο που θα κάνουμε θα είναι αντίστοιχο της ξετσιπωσιάς των κυβερνητικών στελεχών και των παρατρεχάμενών τους. Μακάρι και μπράβο τους.
