«Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τον άνθρωπο Φύσσα που στάθηκε φίλος γκαρδιακός (ναι, επέμενε στη γραφή αυτή) για τόσους άλλους. Επιλέγω να σταθώ μόνο στον τρόπο που ενθάρρυνε τις/τους νέους συγγραφείς»
Ο καιρός περνά και οι χαραμάδες του μυαλού διευρύνονται, μέχρι να ενωθούν μεταξύ τους και να μετατραπούν σε άνοιγμα από όπου δραπετεύουν κάθε τόσο οι θύμησες
Μια συζήτηση με τον δήμαρχο που εκλέχτηκε για έκτη φορά, αναζητώντας το μυστικό της ασυναγώνιστης επιτυχίας του
«Η Ζαγορά έχει ζήσει πολλές θεομηνίες· σαν ετούτη της Αποκάλυψης ποτέ»
Δεν θα μπορούσε ο φετινός Δεκαπενταύγουστος να γίνει πέρασμα από το γκρίζο της Ζωής στο Μπλε της Μαρίας; Να καταφέρουμε να ανασάνουμε λίγο από τα άσχημα μαντάτα. Και μετά συνεχίζουμε.
Ο χρόνος της περισυλλογής εξαντλείται και σύντομα ξαναρχίζουμε το βουητό και τα τσιμπήματα...
Τα απομεινάρια του τότε, ο σεισμός, οι εξετάσεις, τα φροντιστήρια, ακόμα και οι γυναίκες ξεπηδούν ολοζώντανες στη μνήμη μου
Πώς παλεύονται οι εξαρτήσεις; Με αποδοχή της πραγματικότητας, «ναι, έχω πρόβλημα, το παραδέχομαι», και με αναζήτηση βοήθειας, «μόνος μου δεν μπορώ να τα καταφέρω».
18°
