Τεχνολογια - Επιστημη

Όταν η Τεχνολογία πάτησε Play: Το μουσικό Big Bang του σύγχρονου κόσμου

Πώς η μουσική έγινε soundtrack της καθημερινότητάς μας με τη μεσολάβηση της τεχνολογίας

Γιώργος Χατζηβασιλείου
Γιώργος Χατζηβασιλείου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Όταν η Τεχνολογία πάτησε Play: Το μουσικό Big Bang του σύγχρονου κόσμου
© Getty Images For Unsplash+

Δύο λόγια για τη Μουσική και την Τεχνολογία, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Μουσικής που γιορτάζαμε στο αγαπημένο (για πολλούς λόγους) θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου. 

Η μουσική με εμπνέει όσο λίγα πράγματα. Ακούω, παίζω, γράφω μουσική σχεδόν όσο θυμάμαι τον εαυτό μου – και μου μοιάζει να είναι η κορυφαία των τεχνών. Γιατί ηλεκτρίζει πιο πληθωρικά και γρήγορα από κάθε άλλη τέχνη με συναισθήματα τους ανθρώπους – αλλά μαζί και ζώα ή φυτά. Είναι έτσι η πιο «οικουμενική» τέχνη. Μας κάνει αυτοστιγμεί κοινωνούς ενός κοινού βιώματος (έντασης, ηρεμίας, έξαψης, γαλήνης, χαράς, λύπης κλπ). Μας κάνει ακαριαία κοινωνούς ενός κοινού εσωτερικού κόσμου. Γι’ αυτό ο Σαββόπουλος έχει εύσχημα πει «Η πιο κοντινή απόσταση μεταξύ δυο ανθρώπων, είναι το τραγούδι».

Το μουσικό σύμπαν μας περιβάλλει πια από παντού. Στις κατοικίες, στο αυτοκίνητο, στις εξόδους μας, στα καταστήματα, στα ακουστικά που φοράμε στο δρόμο. Παντού. Μα αυτό δεν υπήρχε πάντα στην ανθρώπινη ιστορία. Είναι μια συνθήκη εντελώς καινοφανής.

Μια συνθήκη που υπάρχει εδώ και λίγες γενιές και τη δημιούργησε ένας μόνο παράγοντας: η (νέα) Τεχνολογία.      

Ο αποκλειστικός τρόπος να ακούσει κανείς μουσική μέχρι πριν από 1-2 αιώνες, πριν εκραγεί δηλαδή το ηφαίστειο της βιομηχανικής και ψηφιακής τεχνολογίας, ήταν αν έπαιζε κανείς κοντά του ζωντανά κάποιο μουσικό όργανο, ή αν υπήρχε ένα ζωντανό σχήμα μουσικών – ή έστω, αν κάποιος τραγουδούσε.    

Επί 300.000 χρόνια που οι Homo Sapiens υπάρχουμε ανά τον κόσμο, το να ακούσει κανείς μουσική ήταν συνθήκη εξαιρετικά σπάνια. Ακριβοθώρητη.       

Μέχρι που η Τεχνολογία των τελευταίων 100-150 χρόνων ήρθε στο προσκήνιο κι η μουσική έγινε για πρώτη φορά soundtrack της καθημερινότητάς μας. Βινύλια, ραδιόφωνα, κασέτες, CD, MP3, μεγάφωνα, ακουστικά, στερεοφωνικά, τηλεοράσεις, κινητά, ίντερνετ, ξεχύθηκαν σε σπίτια, καφέ, δρόμους όλου του κόσμου σε χρόνο ιστορικού “dt”. Ο πλανήτης άρχισε να πλημμυρίζει από μουσικές – με μόνη κοιτίδα τους την Τεχνολογία.         

Ο ανθρώπινος χρόνος εμπλουτίστηκε και εμβάθυνε από το μουσικό Big Bang που εξερράγη έτσι στους καιρούς μας.    

Γι’ αυτό πολλές φορές όταν ακούω την (εύλογη και αναμενόμενη) φράση: «Θέλω να ζήσω στις επόμενες γενιές να δω τι συναρπαστικό φέρει το μέλλον» σκέφτομαι: μα «ήδη το συναρπαστικό μέλλον είναι παρόν». Ήδη όσα βιώνουμε είναι καινοφανή κι ανεπανάληπτα. Βιώνουμε την πιο γρήγορη και πυκνή εποχή που έχει ποτέ υπάρξει, από κάθε δε άποψη – καλλιτεχνικά, επιστημονικά, πολιτικά, πολιτισμικά.   

Οι συνήθειες και η κοσμοαντίληψή μας αλλάξαν αφοπλιστικά γρήγορα και ριζικά διεθνώς τις τελευταίες γενιές, κι η μόνη κοιτίδα του σαρωτικού τούτου ρεύματος είναι η Τεχνολογία.                 

Η Τεχνολογία είναι πολύ βαθύτερο ζήτημα απ’ ό,τι τα εργαλεία που παράγει. Με άλλα λόγια, απ’ ό,τι η «εργαλειακή» της κατανόηση. Είναι βαθιά οντολογικό και ανθρωπολογικό ζήτημα που διαστέλλει και μεταμορφώνει την ύπαρξη, τον χρόνο, την επικοινωνία, το άνοιγμα της γνώσης και των εμπειριών. Δεν είναι απλώς εργαλεία. Όσο ευρύτερα γίνει αυτό κατανοητό τόσο καλύτερες πιθανότητες έχουμε να διαχειριστούμε βιώσιμα τις προκλήσεις που κομίζει με καταιγιστικό ρυθμό στον 21ο αιώνα.      

Στο μεταξύ, ας ακούσουμε κανένα τραγούδι «να έρθουμε πιο κοντά», που λέει ο Νιόνιος.      

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.

// EMPTY