Ποιο είναι το κόστος του να ζεις στην ωραιότερη χώρα του κόσμου; Δεν έχω ιδέα, διάολε, καθώς η παραπάνω διαφημιστική ατάκα χρησιμοποιείται για δυο ντουζίνες χώρες τουλάχιστον. Βλέπετε, αυτό το νεωτερικό κίνημα του εθνικισμού έχει πείσει εδώ και 300 χρόνια και τον τελευταίο αγρότη για το ποια είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου, κι άντε να ξεμπλέξεις.
Πάντως, το κόστος του προνομίου να ζεις στην Ελλάδα, όπως έχουμε μάθει και από πολλούς οργανισμούς, δεν είναι ευκαταφρόνητο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και το καπέλο του πλαστικού χρήματος. Οι Αμερικάνοι, που είναι συχνά πιο περιγραφικοί σε ό,τι αφορά τον καπιταλισμό, το κόστος αυτό το ονομάζουν haircut, δηλαδή κούρεμα. Το καλύτερο κούρεμα, λοιπόν, το διαθέτουν φυσικά αυτοί που έχουν μια μονίμως ημιχρεωμένη πιστωτική κάρτα, καθώς εντέλει πληρώνουν το κάθε αγαθό που αγοράζουν μαζί της από 8-15% παραπάνω από την τιμή στο καρτελάκι. Αλλά ο Τέκι βαριέται να ασχοληθεί σήμερα μαζί τους, διότι έχει βάλει στο στόχαστρο αυτή τη νέα μόδα που ονομάζεται προ-πληρωμένες χρεωστικές κάρτες.
Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο οι περισσότερες τράπεζες έχουν βαλθεί να κεφαλαιοποιήσουν το φόβο των ανθρώπων για τις συναλλαγές μέσω ίντερνετ. Και γι’ αυτό το λόγο έχουν κυκλοφορήσει προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες, τις οποίες κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει για τις online αγορές του και να «φορτίσει» σε κάποιο κατάστημα της τράπεζας μόλις αδειάσουν. Φυσικά υπάρχουν χρεώσεις γι’ αυτή την υπηρεσία, που κυμαίνονται από 0,5% μέχρι και 2,5% ανάλογα με την τράπεζα και τη χρήση. Κυρίως χρεώνουν κάποιο ποσό για τη «φόρτιση» με χρήμα. Φυσικά πρόκειται για μία ακόμα εντελώς άχρηστη υπηρεσία, φτιαγμένη στο τμήμα μάρκετινγκ. Ακόμα και η λέξη «φόρτιση» δείχνει πως προσπαθούν να αντικαταστήσουν βαριές έννοιες (όπως χρήμα) με άλλες πιο αθώες, που θυμίζουν περισσότερο τη φόρτιση ενός κινητού, παρά το άδειασμα του λογαριασμού σας. Είναι ακριβώς το ίδιο κόλπο με τις μάρκες στα καζίνο. Οι μάρκες είναι κάτι χρωματιστά πλαστικά δισκάκια, που δεν έχουν καμία πραγματική αξία στο μυαλό σου όταν τις ξοδεύεις.
Φυσικά το μεγαλύτερο επιχείρημα των τραπεζών για να πείσουν τους ανθρώπους να πάρουν προπληρωμένες κάρτες είναι η ασφάλεια στο μεγάλο, μαύρο και κακό δάσος του ίντερνετ. Και είναι εντυπωσιακό το πόσο καλά λειτουργεί ως μάρκετινγκ. Η ιδέα είναι πως ακόμα κι εάν κάποιος χρησιμοποιήσει κακόβουλα τον αριθμό της κάρτας σας, τότε αυτή θα αδειάσει μόνο μέχρι το ποσό που έχετε προπληρώσει, καθώς δεν είναι συνδεδεμένη με το λογαριασμό σας. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι περισσότεροι προτιμούν να «φορτίζουν» μικρά σχετικά ποσά κι έτσι να αυξάνουν το κόστος χρήσης.
Και τώρα, ας τραβήξουμε την κουρτίνα. Είναι οι συναλλαγές στο ίντερνετ επικίνδυνες; Όχι πραγματικά, εάν διαθέτουμε την ελάχιστη προσοχή που θα διαθέταμε και στο δρόμο. Με λίγα λόγια, στο δρόμο δεν δίνουμε την κάρτα μας σε όποιον μας τη ζητήσει. Μπορεί κάποιος να αδειάσει το λογαριασμό μας μέσω της κάρτας μας; Όχι, καθώς σύμφωνα με οδηγία της ΕΕ το ανώτατο όριο χρέωσης από κακόβουλη χρήση που βαρύνει το χρήστη είναι 150 ευρώ. Δεν το ξέρατε αυτό; Τι κρίμα, και νόμιζα πως οι διαφημίσεις μάς δίνουν μια αντικειμενική και σφαιρική ενημέρωση.
Στην ουσία, όπως καταλαβαίνετε, οι προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες διασφαλίζουν περισσότερο τις τράπεζες παρά τους καταναλωτές. Και το ακόμα πιο αστείο είναι πως σας βάζουν να πληρώνετε για τη δική τους ασφάλεια.
Ένας άλλος λόγος για να μη χρησιμοποιείτε τέτοια προϊόντα είναι η πιθανότατη μονομερής αλλαγή των κανόνων από την πλευρά της τράπεζας, με πιο πιθανό αποτέλεσμα να χρεώνεστε παραπάνω. Τα παραδείγματα είναι πολλά, κι όταν σε απλές υπηρεσίες που ποτέ δεν χρεώνονταν αρχίζουν τα κόλπα, σκεφτείτε τι μπορούν να κάνουν στις πιο «εξωτικές» υπηρεσίες. Και, ναι, πιθανότατα είναι καταχρηστικές παρόμοιες χρεώσεις. Μέχρι όμως να «αποδειχθεί» στο δικαστήριο, εσείς θα έχετε βρεθεί για μία ακόμη φορά με ένα ωραιότατο κούρεμα.
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
13°
