Σκέψεις με αφορμή την είδηση για το κλείσιμο του ιστορικού κινηματογράφου Όσκαρ στα Κάτω Πατήσια.
Το νέο πέρασε πολύ βιαστικά από τα χρονολόγια πριν χαθεί στον πάτο της ειδησεογραφίας της ημέρας: «Τίτλοι τέλους για τον ιστορικό κινηματογράφο Όσκαρ, στα Κάτω Πατήσια, ο οποίος κλείνει έπειτα από μισό αιώνα λειτουργίας. Ο χώρος αλλάζει χρήση».
Για τους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή δεν ήταν αυτό που λέμε κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια, βοηθούσης και της γενικότερης υποβάθμισης της γειτονιάς, η τεράστια αίθουσα του Όσκαρ μάζευε ελάχιστο κόσμο και έπαιρνε κάποιες οικονομικές ανάσες μονάχα από τις πρωινές επισκέψεις των σχολείων. H πανδημία ήταν το τελειωτικό χτύπημα και έτσι τώρα πια σε όλα τα Πατήσια, Κάτω και Άνω, δεν απέμεινε ούτε μία χειμερινή κινηματογραφική αίθουσα.
Σχετικά αναμενόμενο, λοιπόν. Παρ’ όλα αυτά η είδηση προκαλεί το γνωστό σε αυτές τις περιπτώσεις συναίσθημα θλίψης και νοσταλγίας, ειδικά σε όσους θυμούνται ότι μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν δηλαδή είχε ήδη ξεκινήσει η παρακμή των συνοικιακών αιθουσών, λειτουργούσαν στην ευρύτερη περιοχή καμιά δεκαριά κινηματογράφοι (Ράδιο Σίτυ, Αλόη, Πιγκάλ, Σελέκτ, Άντζελα, Άττικα, Ατενέ, Φιλίπ κ.α.), ενώ o πολυκινηματογράφος Ster που άνοιξε στα 00s στην Αχαρνών, στο ύψος του Αγίου Ελευθερίου, έκλεισε το 2011 και τώρα το κτίριο στεγάζει ένα πολυκατάστημα παιχνιδιών. Τι να κάνουμε όμως, ο κόσμος αλλάζει δίχως να ενδιαφέρεται για τις δικές μας, κατόπιν εορτής, ευαισθησίες. Γιατί, μεταξύ μας, ούτε και εμείς που νιώθουμε τώρα νοσταλγία επισκεπτόμασταν συχνά αυτές τις αίθουσες.
Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε το κλείσιμο του Όσκαρ, κυκλοφόρησε στα διεθνή ΜΜΕ μία έρευνα σχετικά με τις ηλεκτρονικές μας συνήθειες στη διάρκεια του 2021. Σύμφωνα με αυτή, ο μέσος όρος του χρόνου που αφιερώνουμε στις διάφορες εφαρμογές του κινητού μας αυξήθηκε κατά 30% συγκριτικά με δύο χρόνια πριν, και φτάνει πια στις 4 ώρες και 48 λεπτά ημερησίως. Πάμε πάλι: Ένας μέσος άνθρωπος στον πλανήτη Γη (σ.σ. η έρευνα έγινε σε πολλές και διαφορετικής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γερμανίας, Ιαπωνίας, Ινδίας, Κίνας, Τουρκίας, Ινδονησίας, Γαλλίας, Βραζιλίας κ.α.) αφιερώνει στο κινητό του περίπου 5 ώρες την ημέρα. Ή αλλιώς κάπου 6 μερόνυχτα τον μήνα. Συντριπτικά περισσότερο χρόνο δηλαδή από όσο ξοδεύει συνολικά για να δει φίλους (σαράντα λεπτά ημερησίως για τον μέσο Αμερικανό), να διαβάσει ένα βιβλίο (είκοσι λεπτά για τον ίδιο Αμερικανό –για τον Έλληνα πολύ λιγότερο), να κάνει σεξ (κάπου δέκα λεπτά -όταν και αν κάνει), να φάει, να παίξει ένα μη ηλεκτρονικό παιχνίδι, κλπ.
Σύμφωνα πάντα με τη συγκεκριμένη έρευνα, πιο δημοφιλής εφαρμογή σε ό,τι αφορά τα downloads ήταν το TikTok, το οποίο μέσα στο 2022 αναμένεται να ξεπεράσει τους 1,5 δισεκατομμύρια ενεργούς χρήστες. Μεγάλη επιπλέον αύξηση κατέγραψαν οι εφαρμογές που σχετίζονται με διατροφή, άσκηση και διαλογισμό, καθώς και οι εκείνες για video streaming όπως είναι το Netflix. Οι συνδρομητές των τελευταίων, φυσικά, δαπανούν πολύ περισσότερο χρόνο παρακολουθώντας κάποια ταινία ή σειρά στην οικιακή τους οθόνη. Είναι μια εξέλιξη που έχει μεταβάλλει δραματικά την έννοια της οπτικοακουστικής ψυχαγωγίας και έχει επιφέρει αλλαγές ακόμη και στην ίδια την κινηματογραφική γλώσσα.
Δεδομένων όλων αυτών, λοιπόν, μάλλον θαύμα είναι το γεγονός ότι άντεξε τόσο καιρό το Όσκαρ ή ότι λειτουργούν ακόμη κάποιοι συνοικιακοί κινηματογράφοι. Απλά δεν έχουμε χρόνο για τέτοια πράγματα.
13°
